Αλλά το αμερικανικό παράδειγμα είναι ακαταμάχητο για έναν πολιτικό, όπως ο Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ - πράγμα προφανές για όσους έχουν κάπως ασχοληθεί με την ινδική πολιτική και τη σχέση Ινδίας - Πακιστάν. Μετά την επίθεση της 13ης Δεκεμβρίου στην Ινδική Βουλή, το περιοδικό Εκόνομιστ τιτλοφόρησε σχετικό με τις εξελίξεις ρεπορτάζ: «Ποιος θα χτυπήσει πρώτος;». Οχι αν, αλλά ποιος, και πότε...
Οι ΗΠΑ, το G8, ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης, ο ΟΗΕ και ένα σωρό καλοθελητές αποτόμως ξύπνησαν και πιέζουν τον Ινδό πρωθυπουργό, όσο και τον δικτάτορα του Πακιστάν Περβέζ Μουσάραφ να «αποκλιμακώσουν» την κατάσταση και να «προχωρήσουν σε διάλογο». Πράγματα, που λένε εδώ και χρόνια η ινδική αριστερά και το κίνημα ειρήνης στις δύο χώρες, εις μάτην. Οι εθνικιστές, από τη μια, και οι φανατικοί, από την άλλη, οδηγούν τις εξελίξεις και τις έχουν φέρει ένα βήμα πριν από μια σύρραξη, που, αν ξεσπάσει, μπορεί να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Ο αμερικανικός «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» απειλεί να προκαλέσει εξ αντανακλάσεως τον όλεθρο...