Από τη μία, πνοή έδωσε το προσεγμένο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με τους αγαπημένους καλλιτέχνες της πόλης και τα τραγούδια τους, καθώς φάνηκε το πόσο ανάγκη είχε ο λαός της πόλης τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, μέσα σε όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας και των μέτρων περιορισμού.

Πάνω από όλα, όμως, το Φεστιβάλ ήταν και μια πνοή αγωνιστικής, μαχητικής ανάτασης, συνέχεια και κορύφωση του πολιτικού ανατρεπτικού μηνύματος πως και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή, και με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης οι εργαζόμενοι δεν σταματούν να διεκδικούν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Η πραγματοποίησή του έστειλε μήνυμα αντεπίθεσης, απάντησης στην ανάγκη για οργάνωση του αγώνα και της διεκδίκησης για να «μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή!».

Με μια νοητή αρχή από τις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, τις αγωνιστικές δράσεις των εργατικών συνδικάτων, των συλλόγων και των άλλων μαζικών φορέων του κινήματος που ακολούθησαν, καθώς και τη μεγάλη συγκέντρωση και πορεία της ΔΕΘ της προηγούμενης μέρας, νέοι και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, φοιτητές και μαθητές έδωσαν με την παρουσία τους συνέχεια στα αγωνιστικά ραντεβού όπου ενώνουν τις φωνές τους, ανεβάζοντας έτσι τον πήχη των απαιτήσεων για άμεση δράση των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, την ενίσχυση και τον ταξικό προσανατολισμό της.

Παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες, ο λαός της πόλης απέδειξε με τη μαζική του παρουσία την εμπιστοσύνη του στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, τους ισχυρούς δεσμούς που έχει με το Φεστιβάλ. Από νωρίς, εφοδιασμένοι με τις μάσκες τους και τηρώντας τα μέτρα προστασίας, οι επισκέπτες άρχισαν να φτάνουν στις πύλες του «Παύλου Μελά». Εκεί, στις πύλες συνάντησαν τους συντρόφους που διακινούσαν τον «Ριζοσπάστη» με την ανακοίνωση - κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ στο λαό για δράση μπροστά στις εξελίξεις, και αρκετοί από αυτούς κοντοστέκονταν να συζητήσουν μαζί τους, να προμηθευτούν το φύλλο του Σαββατοκύριακου και οι πιο νέοι τον «Οδηγητή».

Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ κλήθηκαν όλοι να φοράνε τις μάσκες τους, ενώ τα συνεργεία στις πύλες είχαν μεριμνήσει να παρέχουν μάσκες σε όσους δεν διέθεταν. Από τα μεγάφωνα, οι επισκέπτες ενημερώνονταν για τα μέτρα προστασίας, όπως και για τον τρόπο με τον οποίο θα εξυπηρετούνταν από τις ταβέρνες, καθώς όλα τα προϊόντα παραδίδονταν από ειδικά συνεργεία της ΚΝΕ που κυκλοφορούσαν στο χώρο.

Στις ανάλογες αναγκαίες προσαρμογές προχώρησε και η φετινή έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», που παρουσίασε επιλεγμένους τίτλους, σε ειδικές προθήκες σε απόσταση από το κοινό, ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Δίπλα, ανάμεσα στα δέντρα που είχαν «στολιστεί» με αντισηπτικά, υπήρχαν τα τραπεζάκια όπου διανέμονταν το υλικό του Στεκιού Καλλιτεχνικής Δημιουργίας της ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, όπως επίσης και τα αντίστοιχα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με μουσικό αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία με τις εκπληκτικές ερμηνείες του Γιώργου Αετόπουλου και του Κώστα Καρμπά. Με επιλεγμένα τραγούδια ξεσήκωσαν τον κόσμο δίνοντας ένα δυνατό έναυσμα στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Η συναυλία - αφιέρωμα ολοκληρώθηκε με δύο σύγχρονα τραγούδια, το «Μετανάστη» του Γιώργου Αετόπουλου και το «Φεύγουν πουλιά στην ξενιτιά» του Κώστα Καρμπά. Ως μουσική γέφυρα ερμήνευσαν μαζί με τον Νίκο Ταλέα το τραγούδι «Τρία γράμματα αιώνια» που γράφτηκε από τον Γ. Αετόπουλο για τα 100χρονα του Κόμματος.

Τη σκυτάλη στη σκηνή πήρε το συγκρότημα της Οργάνωσης Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ για να παρουσιάσει ένα μουσικο-αφηγηματικό αφιέρωμα με τίτλο «Την πιο όμορφη θάλασσα δεν την έχουμε ταξιδέψει ακόμη! Στην κοινή πάλη των λαών είναι η ελπίδα!». Ενα αφιέρωμα μέσα από το οποίο προβλήθηκαν η διεθνιστική αλληλεγγύη, η κοινή πάλη των λαών σε Ελλάδα και Τουρκία, ο πρωτοπόρος ρόλος των κομμουνιστών και του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε και παρέμβαση στις επικίνδυνες εξελίξεις που «τρέχουν» στην περιοχή και στις σχέσεις των δύο χωρών.

Το συγκρότημα ερμήνευσε αγαπημένα τραγούδια σε στίχους Ναζίμ Χικμέτ και μουσική Θάνου Μικρούτσικου και Ζ. Λιβανελί. Ανάμεσα στα τραγούδια, εμβόλιμα δύο νεαροί, αναπαριστώντας τους δύο δημιουργούς, παρουσίαζαν αποσπάσματα από δηλώσεις και κείμενα του Ναζίμ Χικμέτ και του Θάνου Μικρούτσικου που μιλούν για την ανάγκη οι λαοί να γυρίσουν τον τροχό της Ιστορίας προς τα εμπρός μέσα από τη σύγκρουση με το αστικό κράτος, την ανυπακοή στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

«Ηξερα ότι το Φεστιβάλ φέτος θα είναι αλλιώς», εξηγούσε σε έναν σύντροφο μπροστά στη σκηνή, στο σημείο που δέσποζε το πανό με το σύνθημα «Με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ μπροστά! Για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας - όχι άλλες θυσίες για τα κέρδη των λίγων», λίγο πριν αρχίσει η κεντρική ομιλία, ένας νέος εργαζόμενος. «Κάθε χρόνο γίνεται πιο πλούσιο, πιο μεγάλο. Ομως, οι φετινές συνθήκες δεν με κράτησαν σπίτι μου. Ηρθα γιατί το Φεστιβάλ έπρεπε φέτος να γίνει. Ηταν ανάγκη να γίνει. Και πολύ καλά έκανε η ΚΝΕ που δεν έκανε πίσω». Ακόμα ένας νέος εργαζόμενος, λίγο πιο πέρα, είχε την ίδια κουβέντα: «Η Πρωτομαγιά ήταν η αρχή. Με το Φεστιβάλ δίνουμε τη συνέχεια. Δεν μπορούσα να είμαι στην πρώτη συνάντηση και όχι σήμερα εδώ». Λίγο πιο πίσω, μια μαθήτρια που γνώριζε για πρώτη φορά την ΚΝΕ και τον «Οδηγητή» απαντούσε σε έναν σύντροφο που την ρώτησε τι σκέφτηκε όταν πρωτάκουσε για το Φεστιβάλ: «Θα πάρω τη μάσκα μου και θα 'ρθω!».

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με «βάρδια» στα λαϊκά, από τους Νίκο Ταλέα, Βασίλη Πρατσινάκη και Δέσποινα Παγιούλα, με εξαιρετικές ερμηνείες αγαπημένων λαϊκών τραγουδιών, σε ένα Φεστιβάλ - ορόσημο, που κορυφώνει το «ταξίδι» του στο γήπεδο της Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου, στις 17, 18 και 19 Σεπτέμβρη.