Εικόνες από εκατοντάδες πανό κρεμασμένα σε σχολεία, με συνθήματα όπως «Και κάτω από τη μάσκα έχουμε φωνή - Υγεία και Παιδεία για κάθε μαθητή», «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία - Δώστε λεφτά για την Παιδεία» και άλλα, η εικόνα χιλιάδων μαθητών που οργανωμένα, με αίσθημα ευθύνης και τηρώντας τα μέτρα προστασίας, κινητοποιούνται σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας, είναι από τα πιο ελπιδοφόρα και αισιόδοξα μηνύματα των ημερών. Είναι φως που δείχνει το δρόμο στο σκοτάδι που προσπαθεί η κυβέρνηση, συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης, να επιβάλει στη νεολαία, στο λαό.

Και ενοχλεί. Ενοχλεί πολύ την κυβέρνηση, τα επιτελεία της, συνολικά τα αστικά κόμματα, το γεγονός ότι η συστηματική καλλιέργεια της άποψης «είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, ας κάνω υπομονή» δεν «τσουλάει» με τον τρόπο που θα ήθελαν. Γιατί αυτό που τελικά βγάζει τους μαθητές στο δρόμο είναι μια συσσωρευμένη οργή για την κατάσταση, για την έλλειψη προστασίας της υγείας τους, για το γεγονός ότι η κυβέρνηση τους θεωρεί κόστος. Γιατί δυσκολεύονται να πειστούν πως κλείστηκαν σπίτι για μήνες για τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας, οι γονείς τους έχουν χάσει τη δουλειά τους και έχει μειωθεί ο μισθός τους, και τα σχολεία τους τελικά είναι απροετοίμαστα τόσους μήνες μετά. Γιατί δεν καταλαβαίνουν, όπως λένε, πώς γίνεται η κυβέρνηση να τους δίνει μια μάσκα - αλεξίπτωτο αλλά να τους αφήνει σε 25άρια και 30άρια τμήματα, και και την ίδια στιγμή να τους κατηγορεί για έλλειψη ατομικής υπευθυνότητας. Φυσικά δεν πετάμε στα σύννεφα, δίπλα στην αγανάκτηση που υπάρχει στους μαθητές ακούς συχνά και τα ερωτήματα «Ναι, αλλά θα τα καταφέρουμε;», «Ναι, αλλά γίνονται όσα ζητάμε;».

Η επίθεση, η συκοφάντηση, η καταστολή που δέχεται ο αγώνας των μαθητών είναι η τρανή απόδειξη της αδυναμίας της κυβέρνησης να πείσει ότι «όλα βαίνουν καλώς». Αν παρακολουθήσει κανείς το πώς έχει εξελιχθεί η αντιμετώπιση των μαθητικών αγώνων, εύκολα βγάζει αυτό το συμπέρασμα.

Στην αρχή, η συκοφάντηση... Μαθητές φορώντας μάσκα ανέλυαν τους λόγους κινητοποίησης: «Είμαστε πολλοί μαθητές σε μικρές αίθουσες, κάνουμε συνεχόμενα δίωρα χωρίς διάλειμμα, δεν έχουμε καθηγητές, καθαριότητα...» και σε όλα τα σάιτ, στις εκπομπές, στα ΜΜΕ οι μαθητές παρουσιάζονταν ως «αρνητές της μάσκας»... Σε διπλανούς τίτλους ειδήσεων και σε αρθρογραφία διάβαζε κανείς «Το κίνημα του τίποτα», «Πάντα τα παιδιά βρίσκουν ένα λόγο για να μην κάνουν μάθημα»...

Στη συνέχεια, όταν είδαν πως αυτό δεν τους βγήκε, ξεκίνησε η καταστολή... Εισαγγελικές παρεμβάσεις, αστυνομία, στελέχη της Εκπαίδευσης, τοπικοί παράγοντες έξω από τα σχολεία, ακόμα και συλλήψεις μαθητών Γυμνασίου! Και οι μαθητές να απαντούν: «Αν υπήρχε μία περίπτωση να σταματούσαμε, τώρα με αυτά που κάνετε μας πεισμώνετε περισσότερο!».

Μετά ξεκίνησαν κάποια πιο επεξεργασμένα επιχειρήματα, που τη γραμμή τους την έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας: «Μην κλείνετε τα σχολεία σε τόσο δύσκολη εποχή, η κυβέρνηση θα σας ακούσει περισσότερο αν σταματήσετε να είστε στα κάγκελα και στους δρόμους». Κάνοντας γαργάρα βέβαια ότι τα σχολεία που κλείνουν από κρούσμα Covid σε λίγο θα είναι περισσότερα από τα σχολεία υπό κατάληψη με αίτημα μέτρα προστασίας για τον Covid.

Τώρα αυτά τα επιχειρήματα έδωσαν τη σκυτάλη τους στην άποψη πως «οι καταλήψεις και οι πορείες είναι υγειονομικές βόμβες», προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε και ό,τι ξέρουμε... Οι μαθητές που στοιβάζονται σε αίθουσες - κλουβιά, χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, δεν απολυμαίνονται τα σχολεία τους και πάει λέγοντας, άραγε δεν κινδυνεύουν από τον ιό; Μα ο αγώνας - αυτός, ναι, που συκοφαντείται τόσο πολύ - γίνεται ακριβώς για να ληφθούν μέτρα προστασίας των μαθητών! Και ναι, είναι αλήθεια το σύνθημα που φώναξαν οι μαθητές στις πορείες τους: «Πάρτε καμιά πρόληψη, να είμαστε ασφαλείς. Θα μας αρρωστήσουνε αν δεν ξεσηκωθείς!».

Το αποκορύφωμα ήρθε με ένα φαινομενικά ανεξήγητο επιχείρημα. Τα βάλανε με τους μαθητές γιατί σε ανακοινώσεις τους έκαναν αναφορά στο εξής ζήτημα: «Η κυβέρνηση δίνει αυτή τη στιγμή 4 δισ. για να αγοράσει πολεμικά μαχητικά "Rafale" από τη Γαλλία, αλλά μας λέει ότι δεν μπορεί να προσλάβει ούτε μία καθαρίστρια επιπλέον ανά σχολείο». Αναρωτήθηκαν οι δημοσιογράφοι «πού τα ξέρουν αυτά τα πράγματα τα παιδιά», «γιατί έχουν άποψη για τέτοια ζητήματα». Ας μάθουν, λοιπόν, πως η νέα γενιά και παρακολουθεί και έχει άποψη, κριτήριο για ό,τι συμβαίνει γύρω της. Δεν βυθίζεται στην άγνοια, όπως ενδεχομένως θα ήθελαν. Και ναι, ένας μαθητής ξέρει και διαφωνεί με το γεγονός ότι τα λεφτά της φορολογίας της οικογένειάς του πάνε σε πολεμικό εξοπλισμό, που το πιθανότερο είναι να μην αξιοποιηθεί καν για ενδεχόμενη άμυνα της χώρας, όπως έγινε πρόσφατα άλλωστε και με την αγορά των «Patriot», που τα πληρώσαμε αλλά βρίσκονται τώρα στη Σαουδική Αραβία...

Η ΚΝΕ σε αυτόν τον αγώνα δίνει όλες της τις δυνάμεις. Οι μαθητές - μέλη και φίλοι της ΚΝΕ σε κάθε πόλη και σχολείο πρωτοστατούν. Πρωτοστατούν με κάθε τρόπο, είτε μέσα είτε έξω από τα σχολεία:

• Μπορούν να δώσουν πνοή, έμπνευση και διάρκεια σε αυτόν τον αγώνα, που ξεκινά από το να ανέβει η συλλογική συζήτηση των μαθητών μέσα στα σχολεία. Να πραγματοποιηθούν εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις σχολείων, να ακουστούν ιδέες και απόψεις, οι μαθητές να αποφασίσουν όλοι μαζί σαν μια γροθιά πώς θα συνεχίσουν. Να φτιαχτούν ομάδες ενημέρωσης και των διπλανών σχολείων. Να εμπλουτίσουν τα αιτήματά τους, να σκεφτούν νέους τρόπους για να γίνουν πιο γνωστά. Γιατί το σχολείο έτσι γίνεται πραγματικά ένα ζωντανό κύτταρο συζήτησης και δράσης, όπου ο κάθε μαθητής έχει τον δικό του ρόλο, κόντρα στο σύστημα που θέλει τη νέα γενιά απαθή ή υποστηρικτή των εκάστοτε συμφερόντων του.
• Μπορούν να μπουν μπροστά για να ακουστεί η φωνή των μαθητών πιο δυνατά. Με κοινή δράση, σε ενιαίες ημερομηνίες, που εξυπηρετεί να ακούγονται πιο δυνατά τα κοινά τους αιτήματα, με συντονισμό μεταξύ των σχολείων σε επίπεδο δήμων, Περιφέρειας, ακόμα και πανελλαδικό. Οι τοπικές Συντονιστικές που ήδη φτιάχνονται από πρωτοπόρους μαθητές, που έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους, βγαίνουν μπροστά με το θάρρος της γνώμης τους, είναι ο τρόπος για να αποκτήσει το μαθητικό κίνημα, όχι τώρα, για μια - δυο βδομάδες, αλλά για όλη τη σχολική χρονιά που θα είναι μαραθώνιος, διάρκεια και αποφασιστικότητα. Η Οργάνωσή μας έχει τεράστια εμπιστοσύνη στους μαθητές, όπως και συνολικά στο λαό και τη δύναμή του.
• Ξέρουν πως οι μαθητές, όπως κάνουν τόσα χρόνια άλλωστε, μπορούν και εμπλουτίζουν με διάφορες μορφές τον αγώνα τους, δοκιμάζουν χωρίς δισταγμό και νέες μορφές. Γιατί οι μαθητές για να κάνουν ακόμα πιο γνωστά τα αιτήματά τους μπορούν να αποφασίσουν να κλείσουν έναν δρόμο, να πετάξουν ένα γιγαντοπανό, να ζωγραφίσουν με γκράφιτι έναν τοίχο του σχολείου τους, να φτιάξουν τρικάκια, να φτιάξουν το δικό τους εφημεριδάκι, ραδιοφωνική εκπομπή, podcast, να στείλουν γράμματα στα ΜΜΕ και τα social media, στα ραδιόφωνα, να παρέμβουν στα Μέσα που διαστρεβλώνουν το σκοπό του αγώνα τους, και πολλά άλλα. Μπορούν να κινητοποιηθούν και για άλλα ζητήματα που τους απασχολούν μαζί με όλο το λαό, όπως το συνωστισμό στα ΜΜΜ και σε στάσεις, να καταδικάσουν την καταστολή, το φασισμό και το ρατσισμό, ειδικά μπροστά και στην ολοκλήρωση της δίκης της ΧΑ.
• Ξέρουν πως οι μαθητές περπατάνε μαζί και δίπλα δίπλα με τους γονείς και τους καθηγητές τους, με όλο το λαό. Γιατί η υπόθεση της μόρφωσης των μαθητών δεν αφορά τους μαθητές μόνο. Οι αγωνίες και οι ανησυχίες είναι κοινές, γι' αυτό και απαιτείται κοινή απάντηση, μέσα και από τους φορείς που εκφράζουν το γονεϊκό κίνημα, το κίνημα των εκπαιδευτικών. Και έτσι, μπορεί να φτιάχνεται και ασπίδα προστασίας στους μαθητές που δέχονται καταστολή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών είναι η πόλη της Αρτας, όπου όταν απειλήθηκαν «μαθητές καταληψίες με αποβολή» (δικά τους λόγια, όχι δικά μας), βρέθηκαν έξω από το σχολείο και απέκρουσαν τις απειλές το Εργατικό Κέντρο Αρτας, ο Σύλλογος Γονέων και ο Σύλλογος Διδασκόντων.
• Γιατί η ΚΝΕ, πάνω απ' όλα, μπορεί να προβληματίσει και να δώσει διέξοδο στο βασικό ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη κάθε μαθητή αυτές τις μέρες: Μπορούν να γίνουν όσα ζητάμε; Μπορούν, ναι! Μόνο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μπορεί να το αποδείξει και να το κάνει πράξη, μαζί με το λαό που θα πάρει την υπόθεση και της μόρφωσης των παιδιών του στα χέρια του! Γιατί γνωρίζει και διαφωτίζει κάθε νέο για τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η εποχή μας να ζήσουμε καλύτερα, παλεύει για την κοινωνία που θα εξασφαλίσει την ευημερία του λαού και θα προσφέρει στους μαθητές το σχολείο που τους αξίζει. Και γιατί γνωρίζουμε καλά ότι για να τα καταφέρουμε, οι πρωτοπόροι μαθητές, οι μαθητές που παίρνουν την απόφαση να γίνουν ΚΝίτες μέσα στα σχολεία, μπορούν, πρέπει και θα γίνουν περισσότεροι!