«Από την πλευρά μας τα πράγματα είναι απλά: Οχι απλά μεμφόμαστε, καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε την κυβερνητική πολιτική με την ίδια ζέση και με την ίδια αποφασιστικότητα που το κάναμε και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που η μία ήταν προέκταση της άλλης και η κάθε επόμενη πρόσθετε κάτι σε βάρος του λαού», τόνισε στην τοποθέτησή της στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα.

Και από τη διαδικασία, συνέχισε, αποδεικνύεται περίτρανα πως «οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση και όλα τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ, είναι υπαρκτές, αλλά είναι πολύ λιγότερες και πολύ λιγότερο σημαντικές όσον αφορά τα συμφέροντα του λαού από αυτά που σας ενώνουν», και γι' αυτό τα αστικά κόμματα καταφεύγουν στη χυδαιολογία και τις ατάκες, «αισθάνεστε την ανάγκη να χρησιμοποιήσετε τέτοια επιχειρήματα ακριβώς για να δημιουργήσετε την εντύπωση ότι ανάμεσά σας υπάρχει χάσμα, που όμως δεν υπάρχει».

Και κάλεσε το λαό να δει πως «όταν χρησιμοποιούνται τέτοιες ατάκες και τέτοια επιχειρήματα, κρύβεται αυτό που ενώνει τα κόμματα όσον αφορά τη γενική πολιτική πίστης και δράσης», όπως και να κρίνει «από ποια σκοπιά καταψηφίζει κανείς έναν κυβερνητικό νόμο, όπως είναι αυτός ο απαίσιος, απάνθρωπος, βάρβαρος νόμος, που έχει σχέση με την πτώχευση».

Εφερε δε ως παράδειγμα την ίδια τη συζήτηση στη Βουλή, όπου οι εισηγητές όλων των κομμάτων συναντήθηκαν στην προσπάθεια να παρουσιάσουν την καπιταλιστική κρίση ως «κρίση πανδημίας», «γιατί έχετε πολιτικό και ταξικό συμφέρον να μιλάτε για κρίση υγειονομική», για να κρύψουν ότι «είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα της φυσιολογικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος», να πλασάρουν την αντίληψη ότι «ο λαός έχει να διαλέξει ανάμεσα στη μία ή στην άλλη παραλλαγή διαχείρισης των συμφερόντων του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους».

Και τόνισε πως το ΚΚΕ κρίνεται στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο χωράφι, εκεί που «ο λαός πρέπει να κατηγορήσει και να τιμωρήσει».