«Το συμπέρασμα», πρόσθεσε, «είναι ότι το αστικό κράτος φτιάχνει συνδικαλιστικούς νόμους για να διευκολύνει το κεφάλαιο και να περιορίσει ή να απαγορεύσει τους αγώνες των εργαζομένων. Δεν φτιάχνει νόμο για να εμποδίσει τον επιχειρηματία να αρπάζει το Δώρο των εργαζομένων από τα ΑΤΜ, αλλά για να τον διευκολύνει να συνεχίζει να το κάνει χωρίς να ακούγεται καμιά φωνή διαμαρτυρίας. Και όποιος διαμαρτύρεται, να στήνεται στο "εκτελεστικό απόσπασμα" του συνδικαλιστικού νόμου, να απαγορεύεται να έχει δίπλα του το συνδικάτο στην Επιθεώρηση Εργασίας ή να απαγορεύεται να βρεθεί ο συνδικαλιστής στο χώρο δουλειάς για να γίνει ενημέρωση, άμεση κινητοποίηση και να δοθεί απάντηση στην εργοδοτική ασυδοσία.

Ενδεχομένως, οι σχεδιασμοί για νέο συνδικαλιστικό νόμο από τη ΝΔ, στο πλαίσιο του εξορθολογισμού και του εκσυγχρονισμού, μπορεί να... "δίνουν τη δυνατότητα" στα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές να επικοινωνούν με τους χώρους δουλειάς και τους εργαζόμενους με τη μέθοδο της τηλεδιάσκεψης... Είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο, ώστε στο συνδικαλιστικό νόμο να μην υπάρχουν μόνο απαγορεύσεις, αλλά να υπάρχει και κανένα "επιτρέπεται", που στην ουσία θα κάνει με άλλον τρόπο τη δουλειά των αφεντικών, δηλαδή "συζήτηση - συζήτηση, λάδι - λάδι και τηγανίτα τίποτα". Αυτή είναι η μία πλευρά του χαρακτήρα του συνδικαλιστικού νόμου, όπως κάθε συνδικαλιστικού νόμου.

(...) Υπάρχει όμως και άλλη πλευρά που πρέπει να δούμε. Οι σχεδιασμοί για τον νέο συνδικαλιστικό νόμο δεν είναι αποσπασμένοι από τη γενικότερη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη σε όλα τα επίπεδα. Είναι κομμάτι που συμπληρώνει το αντεργατικό παζλ. Είναι σε αντιστοίχιση με άλλες πλευρές της επίθεσης, λειτουργούν υποστηρικτικά και καθοριστικά στην υλοποίηση του συνόλου της αντεργατικής επίθεσης, προσπαθώντας να ξεμπερδέψουν με τις ενοχλητικές φωνές και αγώνες. Οπου "ενοχλητικές φωνές και αγώνες" βάλτε τα ταξικά συνδικάτα, τα αιτήματα και τους αγώνες που έρχονται σε αντίθεση και σύγκρουση με τη γραμμή του κεφαλαίου. Εκεί στοχεύει ο νόμος που σχεδιάζεται. Δεν στοχεύει την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό. Ολοι αυτοί είναι από την πλευρά του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Το είδαμε, πριν λίγους μήνες, όταν φέρανε ένα "σύνταγμα στρατού" για να κάνουν συνέδριο που να τους διατηρεί στις θέσεις τους, ώστε να μπορούν να προωθούν την πολιτική του κεφαλαίου. Συνεπώς, ο νόμος για τα συνδικάτα και τη συνδικαλιστική δράση κουμπώνει και ενισχύει την επίθεση της εργοδοσίας. Είναι μέρος της γενικευμένης επίθεσης».