Στις τεκμηριωμένες καταγγελίες για τη συσκότιση σημαντικών στοιχείων για την εξέλιξη της πανδημίας από την κυβέρνηση, όπως και για τη σοβαρή ανεπάρκειά τους (λόγω των τεράστιων ελλείψεων στους μηχανισμούς ιχνηλάτησης και των σχετικών «πρωτοκόλλων» που διαμορφώνονται με βάση τις επιταγές του κεφαλαίου), το Σαββατοκύριακο προστέθηκαν νέα σοβαρά ερωτήματα, μετά τη δημοσίευση κυβερνητικών «διαρροών» σε αστικές εφημερίδες για την ύπαρξη διπλού συστήματος καταγραφής κρουσμάτων από τον ΕΟΔΥ. Δημοσιεύματα στις εφημερίδες «Βήμα» και «Δημοκρατία» ανέφεραν ότι το Μητρώο Ασθενών που δημιουργήθηκε στο πρώτο κύμα της πανδημίας, δεν ενημερωνόταν όπως και στο χρόνο που έπρεπε, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ακριβής καταγραφή των θετικών στον ιό και να μην παίρνονται άμεσα οι κατάλληλες αποφάσεις από την αρμόδια επιτροπή.

Τα δημοσιεύματα διαδέχτηκαν οι διαψεύσεις από μεριάς κυβέρνησης και ΕΟΔΥ. «Υπάρχει ένα και μόνο ένα σύστημα καταγραφής κρουσμάτων, το Εθνικό Μητρώο COVID-19. Κάποιοι είτε σκοπίμως είτε από άγνοια μπερδεύουν τα ευφάνταστα σενάριά τους με την αναγκαία επιδημιολογική επαλήθευση στοιχείων», ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας. Για «άδικα και αβάσιμα δημοσιεύματα» έκανε λόγο ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Ν. Χαρδαλιάς. Στο ίδιο μήκος κύματος, κατά τη διάρκεια της χτεσινής επίσημης ενημέρωσης, ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Ν. Αρκουμανέας, μίλησε για «κακόβουλα δημοσιεύματα» και είπε ότι «υπάρχει ένα και μόνο σύστημα καταγραφής του ΕΟΔΥ που περιγράφει όλες τις λειτουργίες του».

Για το θέμα ακολούθησε ένα μπαράζ παρεμβάσεων από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25, προβάλλοντας ζητήματα «ανικανότητας», «λάθος χειρισμών» και «παραλείψεων» από τη μεριά της κυβέρνησης, μακριά από την ουσία του ζητήματος.

Για το θέμα και με αφορμή τις καταγγελίες στα σχετικά δημοσιεύματα, η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διέταξε χτες προκαταρκτική εξέταση. Η διενέργεια της έρευνας ανατέθηκε στον επικεφαλής της Ποινικής Δίωξης, Ν. Ορνεράκη, που θα μελετήσει τα δημοσιεύματα και θα αρχίσει να καλεί μάρτυρες για να διακριβώσει τη βασιμότητα των καταγγελιών.

Σε κάθε περίπτωση, σε αντίθεση με τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης που στήνουν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αστικά κόμματα, όπως και των όποιων ενδοκυβερνητικών καβγάδων, το κουκούλωμα κρίσιμων στοιχείων για την εξέλιξη της πανδημίας, οι σοβαρές ελλείψεις στα στοιχεία αυτά και η ενημέρωση με το σταγονόμετρο μόνο... «ευφάνταστα σενάρια» δεν είναι.

Τα παραπάνω ζητήματα βέβαια «κουμπώνουν» πλήρως με τα υγειονομικά πρωτόκολλα που πετσοκόφτηκαν για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που αφήνει εκτεθειμένο τον λαό για να διασφαλίσει τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι για παράδειγμα ότι το περασμένο καλοκαίρι, μετά το «άνοιγμα» του Τουρισμού με τους όρους του μεγάλου κεφαλαίου, οι μεγαλοξενοδόχοι έδωσαν πρώτοι το σύνθημα για απόκρυψη των στοιχείων για την πανδημία, απαιτώντας να μη δημοσιοποιούνται στοιχεία για νησιά που είχαν το ένα κρούσμα μετά το άλλο, προκειμένου να μην πληγούν τα κέρδη τους. Και φυσικά η κυβέρνηση ικανοποίησε κι αυτή την απαίτηση του κεφαλαίου, στο όνομα... της «αποφυγής της στοχοποίησης περιοχών»...

Παρά τις συνεχείς καταγγελίες επιστημόνων, συνδικάτων και φορέων, στο «σκοτάδι» παραμένουν μέχρι και σήμερα κρίσιμα στοιχεία, με κουκούλωμα και χωρίς καμία κινητοποίηση για τη συλλογή τους. Κανένα στοιχείο δεν δίνεται: Για τη μεγάλη διασπορά σε χώρους δουλειάς. Για τον αριθμό των υγειονομικών που έχουν νοσήσει. Για τον αριθμό των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων και των νεκρών από τα γηροκομεία. Για τον αριθμό των ασθενών που πέθαναν εκτός ΜΕΘ. Για το πόσοι από τους ασθενείς νόσησαν ή νοσούν βαριά, είναι ανασφάλιστοι ή άνεργοι (γεγονός που επηρεάζει και την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες Υγείας).

Ολα τα παραπάνω σκόπιμα συσκοτίζονται και δεν ιχνηλατούνται, όπως και σε όλη την ΕΕ, καθώς ο εντοπισμός και η δημοσιοποίησή τους θα ξεσκέπαζε κι άλλο την καραμέλα της «ατομικής ευθύνης», θα αναδείκνυε τις τεράστιες ευθύνες κυβέρνησης και εργοδοσίας, την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων που δεν συμβαδίζουν με τη στήριξη της εργοδοτικής ασυδοσίας, με την πολιτική που κοστολογεί την ανθρώπινη υγεία και ζωή.