Ως «πολλά υποσχόμενη» παρουσιάζεται από διάφορα επιτελεία η υιοθέτηση περισσότερων «επεκτατικών» μέτρων στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, με εκτεταμένη κρατική παρέμβαση για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και αλλού, σε αντιπαράθεση με τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα και τα μνημόνια της προηγούμενης αντίστοιχης περιόδου. Είναι χαρακτηριστικές οι «συμπτώσεις» σε αναλύσεις που απηχούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και στον «παραδοσιακό» φιλοκυβερνητικό Τύπο, όπου διαβάζουμε για την «ανεπάρκεια» και τη «γύμνια του νεοφιλελεύθερου μοντέλου» (!), που ενώ εξασφάλισε πολλαπλασιασμό του πλούτου, αποδείχθηκε «κοινωνικά αποτυχημένο», όπως έδειξε η πανδημία, με αποτέλεσμα να επανέρχεται στο προσκήνιο το «δίλημμα» «Φρίντμαν ή Κέινς». Ακόμα πιο αποκαλυπτικές είναι οι αναλύσεις που αντιπαραθέτουν τον «αυθεντικό κεϊνσιανισμό» στα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων που εφαρμόζει η ΝΔ, κατηγορώντας την ότι δεν τον πιστεύει στα αλήθεια, ως «κόμμα με νεοφιλελεύθερο DNA».