Με μια σειρά από πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο, στη Φθιώτιδα, στην Κεντρική Μακεδονία και αλλού, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι αναδεικνύουν τα οξυμένα προβλήματά τους και διεκδικούν την επιβίωσή τους, που γίνεται ακόμα πιο δύσκολη στις συνθήκες της πανδημίας, όπου οξύνονται ακόμα περισσότερο οι συνέπειες της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προσπαθεί να τους παραπλανήσει και να καλλιεργήσει εφησυχασμό, όπως φάνηκε και από την περιοδεία του Κυρ. Μητσοτάκη στην Καρδίτσα, ή την επίσκεψή του στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου δήλωσε προκλητικά ότι «στηρίξαμε, στηρίζουμε και θα εξακολουθούμε να στηρίζουμε τους Ελληνες παραγωγούς για να ξεπεράσουμε, όλοι μαζί όρθιοι, αυτήν την πρωτοφανή κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε».

Η πραγματική πείρα όμως είναι διαφορετική για τους χιλιάδες βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν όρθιοι και να συνεχίσουν την παραγωγή.

Γι' αυτό, με αποφάσεις των Ομοσπονδιών και των Συλλόγων τους βγαίνουν ξανά στους δρόμους, διεκδικώντας άμεσα και ουσιαστικά μέτρα στήριξης απέναντι σε προβλήματα που οξύνει η αντιλαϊκή πολιτική, όπως οι ανεπαρκείς και καθυστερημένες αποζημιώσεις για τις καταστροφές, οι χαμηλές τιμές παραγωγού για την πλειοψηφία των αγροτικών προϊόντων, το υψηλό κόστος παραγωγής, αλλά και οι μεγάλες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Τα όποια ψίχουλα πήραν οι αγρότες, για να συγκρατηθεί μια απότομη και μεγάλη συρρίκνωση του εισοδήματός τους, αλλά και κάτω από την πίεση των αγώνων τους, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών της υπαίθρου.

Το πόσο εχθρική είναι αυτή η πολιτική απέναντι στα δίκαια αιτήματά τους, φάνηκε και στην πρόσφατη συνάντηση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης με εκπροσώπους της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, όπου για άλλη μια φορά επικαλέστηκε τις λεγόμενες «αντοχές της οικονομίας», που δεν επιτρέπουν την ουσιαστική στήριξη των αγροτοκτηνοτρόφων για την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματός τους.

Τα περί «αντοχών της οικονομίας» βέβαια ...διαβάζονται από την ανάποδη, όταν πρόκειται για τον πακτωλό χρημάτων και το βουνό των προνομίων που καταλήγουν σε αυτούς που εκμεταλλεύονται τον μόχθο και κερδοσκοπούν σε βάρος των παραγωγών και του λαού, δηλαδή των εμποροβιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων.

Χαρακτηριστικά, στον προϋπολογισμό του 2021 προβλέπονται για αυτούς 24 δισ. ευρώ το 2020 και άλλα 7 δισ. για το 2021, όταν την ίδια στιγμή, για εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς, προβλέπονται μόλις 350 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 1% του συνολικού πακέτου.

Αντίστοιχα προβλέπονται πάνω από 370 εκατομμύρια ευρώ για επιστροφή πετρελαίου σε εφοπλιστές, βιομηχάνους, κλινικάρχες και ξενοδόχους, αλλά ούτε ένα ευρώ επιστροφή για τους αγρότες - κτηνοτρόφους, παρά τις μεγαλόστομες προεκλογικές υποσχέσεις του ίδιου του πρωθυπουργού. Την ίδια στιγμή, το πετρέλαιο κίνησης επιβαρύνεται με πράσινο τέλος για να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις της «πράσινης» Ενέργειας.

Ακόμα, επικαλούμενη το πλαίσιο της «ελεύθερης αγοράς», η κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα για κατώτερες εγγυημένες τιμές στα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης, ώστε να μην τα παίρνουν τζάμπα οι εμποροβιομήχανοι, που τους εκβιάζουν με το αίσχος των «ανοιχτών» τιμών.

Την ίδια ώρα όμως, προσφέρει «κατώτατα εγγυημένα κέρδη» στους εργολάβους που εκμεταλλεύονται τις εθνικές οδούς και τα διόδια, στους βιομηχάνους που ασχολούνται με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπως τα φωτοβολταϊκά που έχουν εγγυημένη τιμή, στους εφοπλιστές που όποτε θέλουν ανεβάζουν τις τιμές των εισιτηρίων. Η ταξικότητα δηλαδή της πολιτικής της ξεσπάει άγρια και στις πλάτες των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων.

Οι πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες αυτής της περιόδου σπάνε το σιωπητήριο που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία, αποτελούν παρακαταθήκη στον μακρύ και δύσκολο αγώνα επιβίωσής τους. Αλλωστε, με τον αγώνα και τις διεκδικήσεις τους, με τα τρακτέρ στους δρόμους, οι αγροτοκτηνοτρόφοι όλα τα προηγούμενα χρόνια μετράνε αποτελέσματα και έχουν την πείρα να κρίνουν ότι χωρίς αυτούς τους αγώνες, τα πράγματα θα ήταν σήμερα πολύ χειρότερα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Μπροστά στην όξυνση των προβλημάτων που δημιουργεί η νέα καπιταλιστική κρίση, σε συνδυασμό με τη νέα ΚΑΠ που θα αρχίσει να υλοποιείται τα επόμενα χρόνια, χρειάζεται αγωνιστική ετοιμότητα. Σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια οργάνωσης του αγώνα αποτελούν η δράση και το πλαίσιο πάλης που έχει επεξεργαστεί η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, στην οποία συσπειρώνονται 13 Ομοσπονδίες και πάνω από 200 Αγροτικοί και Κτηνοτροφικοί Σύλλογοι.

Η προσπάθεια για μαζικοποίηση και δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων, η δημιουργία νέων εκεί όπου δεν υπάρχουν, είναι ο βασικός «κρίκος», για να μεγαλώσει η ικανότητα κινητοποίησης των αγροτών, σε κοινή δράση με τους εργατοϋπαλλήλους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, για το σύνολο των προβλημάτων που οξύνονται στις συνθήκες της πανδημίας και της κρίσης, απέναντι στους εμποροβιομήχανους, στα μονοπώλια, στους τραπεζίτες.