«Είχα δεσμευτεί προεκλογικά πως θα αναδιαρθρώσουμε άμεσα την Πολιτική Προστασία. Το είπαμε και το κάναμε: Διασφαλίζουμε το συντονισμό των εμπλεκόμενων φορέων, βάζουμε τέλος στην αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων και δημιουργούμε μία κάθετη δομή για τη διαχείριση έκτακτων αναγκών».

Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον πρωθυπουργό, Κυρ. Μητσοτάκη και έγινε στις 5 Φλεβάρη 2020, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για την αναδιάρθρωση της Πολιτικής Προστασίας, με στόχο «η κυβέρνηση να δώσει οριστικό τέλος στις "γκρίζες ζώνες" σε θέματα ρόλων και αρμοδιοτήτων».

Ενα χρόνο μετά, στις 18 Φλεβάρη 2021, μια μέρα που τα σωστικά συνεργεία απεγκλωβίζουν ανθρώπους στην Αττική και πάνω από 300.000 οικογένειες έχουν μείνει για πέντε μέρες στο σκοτάδι, στον πάγο, ακινητοποιημένοι στα σπίτια τους, ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει και πάλι νομοσχέδιο το οποίο θα φέρει στη Βουλή για «να βάλει τέλος στην αλληλοεπικάλυψη των αρμοδιοτήτων»...

Πριν και ανάμεσα σε αυτές τις τοποθετήσεις έχουν προηγηθεί η Μάνδρα, το Μάτι, η Χαλκιδική, η Εύβοια, τώρα η Αττική και η Στερεά Ελλάδα με εκατοντάδες θύματα, τεράστιες απώλειες λαϊκής περιουσίας, κατοικιών, καλλιεργειών. Οσα νομοσχέδια, όσες εγκύκλιοι, όσα σχέδια Πολιτικής Προστασίας έχουν προηγηθεί και έχουν εφαρμοστεί από το κράτος, δεν είναι ικανά να προστατεύσουν τη ζωή του λαού.

Το ίδιο έγινε και τώρα, ενώ ήταν γνωστό για πάνω από μία βδομάδα το τι έρχεται, με χιλιάδες ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν από το κρύο. Αποδεικνύεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι ο ακραίος καιρός είναι ένα βολικότατο ιδεολόγημα για να συγκαλυφθεί η βαθύτερη αιτία για τη συστηματική υπονόμευση της Πολιτικής Προστασίας. Γιατί πολύ απλά το αστικό κράτος που έχει συνέχεια - ανεξάρτητα από το ποια είναι η κυβέρνηση - έχει και συνέπεια στο να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Κι επειδή αναφερθήκαμε στο νόμο που ισχύει εδώ κι ένα χρόνο για την Πολιτική Προστασία, αξίζει να αναφέρουμε το εξής: Σε εκείνο το νομοσχέδιο - κάτι που είχαν αποκαλύψει στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ - ελάχιστα άρθρα αφορούν, έστω λεκτικά, την πρόληψη του κινδύνου, κι αυτά με προσχηματικές αναφορές, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Υπάρχει μάλιστα η εξής αναφορά: «Η Εθνική Πολιτική Μείωσης Κινδύνου Καταστροφών λαμβάνει υπόψη τους πόρους...», γίνεται δηλαδή με μια ανάλυση κόστους... Αυτό που ονομάζουν λογική κόστους - οφέλους με κριτήριο τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των επιχειρηματικών ομίλων, των αντοχών της οικονομίας, και όχι βέβαια με γνώμονα τις ανάγκες για την προστασία της ζωής του λαού. Σε άλλο σημείο, άλλωστε, αναφέρει ξεκάθαρα πως αυτή η πολιτική μείωσης κινδύνου καταστροφών «συναρτάται» και με τις υπόλοιπες πολιτικές για την ανάπτυξη...

Για την άθλια κατάσταση στην Αττική, για τους αποκλεισμένους δρόμους και τις διακοπές στο ρεύμα, επί τέσσερις ολόκληρες μέρες, ο ένας υπουργός έριχνε την ευθύνη στον ΔΕΔΔΗΕ, ο άλλος υπουργός στους δήμους, ο περιφερειάρχης στον ΔΕΔΔΗΕ, οι δήμαρχοι στους περιφερειάρχες και τον ΔΕΔΔΗΕ μαζί... Ενα άθλιο γαϊτανάκι με φόντο τα δέντρα και τα κλαδιά, όταν το «δάσος» των ευθυνών όλων αυτών είναι ατέλειωτο.

Είναι αλήθεια ότι και οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι έχουν τεράστια ευθύνη, η οποία όμως δεν περιορίζεται στις προληπτικές κοπές των κλαδιών και των δέντρων. Τους τελευταίους μήνες έχουν αποδεχτεί και έχουν ψηφίσει τα σχέδια Πολιτικής Προστασίας στα οποία συμμετέχουν και σύμφωνα με τα οποία μειώνονται προσωπικό και χρηματοδότηση, στο όνομα της εμπλοκής ιδιωτών και ΜΚΟ.

Αυτά προβλέπει ο νέος νόμος της κυβέρνησης για την Πολιτική Προστασία, που ο πρωθυπουργός έλεγε ότι βάζει τέλος στην «αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων». Αυτά ενέκριναν τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια. Και όταν οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» προειδοποιούσαν γι' αυτό που έρχεται, πανηγύριζαν για τον εκσυγχρονισμό της Πολιτικής Προστασίας και την αναβάθμιση του ρόλου τους!

Το κύριο ζήτημα που όλοι μαζί συγκαλύπτουν - γιατί όλοι μαζί το υπηρέτησαν και το υπηρετούν - είναι ότι το κράτος είναι ...επιλεκτικά ικανό όταν πρόκειται για προτεραιότητες που αφορούν τα συμφέροντα των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων, και επιλεκτικά ανίκανο όταν πρόκειται για προτεραιότητες που αφορούν τις ανάγκες των πολλών. Γι' αυτό πριν από κάθε «έκτακτο φαινόμενο» μόνιμη επωδός είναι το «καθίστε σπίτι», πετώντας στον λαό το μπαλάκι της ατομικής ευθύνης.

Είναι τέλος χαρακτηριστική η περίπτωση του κλεισίματος των εθνικών δρόμων. Εκεί όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι - ανάδοχοι, παρότι οι εργαζόμενοι τους χρυσοπληρώνουν με τσουχτερά διόδια, δεν εξασφάλισαν το να μείνουν ανοιχτοί οι δρόμοι. Αλλά και η περίπτωση των επιχειρηματικών ομίλων στην Ενέργεια, όπου οι πάροχοι - ιδιώτες, παρά τα υπέρογκα τιμολόγια, δεν εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη παροχή ρεύματος σε τέτοιες συνθήκες, ενώ είναι αυτοί για τους οποίους το κράτος «κόβει» από υποδομές σχετικές με τις λαϊκές ανάγκες για να τους προσφέρει ευνοϊκές ρυθμίσεις, απαλλαγές και ενίσχυση.