-- Ούτε οι προκλήσεις θα σταματήσουν, ούτε η προσπάθεια για διάλογο θα πρέπει να σταματήσει να υφίσταται, γιατί το κύριο ζήτημα δεν είναι αν πρέπει να γίνεται διάλογος, αν πρέπει να γίνεται κάποια διαπραγμάτευση, αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του διαλόγου, των συζητήσεων, των διαπραγματεύσεων - σε ποιο πλαίσιο γίνεται, ποιοι το κάνουν, με ποιο στόχο. Κι αυτό αφορά και την ελληνική πλευρά, τη δική μας, αφορά και την πλευρά της Τουρκίας. Αρα, λοιπόν, έχοντας όλα αυτά ως δεδομένα, εμείς αυτό που έχουμε πει από την αρχή και δυστυχώς επιβεβαιώνεται, είναι ότι η τούρκικη επιθετικότητα, η τούρκικη προκλητικότητα εξελίσσεται γιατί έχει πλάτες. Τη στηρίζει δηλαδή, ουσιαστικά, η συμμαχία στην οποία συμμετέχει η Τουρκία, αλλά στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα - που δεν είναι άλλη από το ΝΑΤΟ, είναι οι ΗΠΑ, η ίδια η ΕΕ και οι ισχυρές χώρες. Αυτά τα ζητήματα είναι που πρέπει να μπουν στο επίκεντρο. Και η πείρα των, μέχρι τώρα 61 πλέον, διερευνητικών επαφών και συζητήσεων που έγιναν, δείχνει ότι η μια μετά την άλλη οικοδομούσε παραπέρα κλιμάκωση της επιθετικότητας, γενίκευση και σε άλλα ζητήματα της αμφισβήτησης εκ μέρους της τούρκικης άρχουσας τάξης, παρά καταπράυνε το κλίμα ή το ομαλοποιούσε κάπως για να βρεθεί έστω ένας έντιμος συμβιβασμός, αυτό που ονομάζει «καζάν - καζάν» ο κύριος Ερντογάν, «win win» είναι η ονομασία που χρησιμοποιούμε εδώ στην Ελλάδα, με την αγγλική ορολογία, δηλαδή του αμοιβαίου, τελοσπάντων, οφέλους.

Το ζήτημα, λοιπόν, βρίσκεται εδώ ακριβώς και ο ελληνικός λαός πιστεύουμε, όπως και οι εργαζόμενοι στις Ενοπλες Δυνάμεις, σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να σκεφτούν. Γιατί πίσω απ' αυτά βρίσκεται ένα ολόκληρο πλαίσιο, υπάρχουν συμφέροντα, η ΕΕ για παράδειγμα, όπου η ναυαρχίδα της, η Γερμανία έχει τεράστια οικονομικά συμφέροντα, μέχρι και όπλα πουλάει στην Τουρκία. Να πούμε για τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, που η ΕΕ τη χρηματοδοτούσε κιόλας την Τουρκία και η Τουρκία απ' τη μεριά της εργαλειοποίησε το Προσφυγικό για να δημιουργήσει προβλήματα και όξυνση σχέσεων με την Ελλάδα, με όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν; Να πούμε για τον ρόλο των ΗΠΑ; Ηδη η δήλωση του Ερντογάν είναι αποκαλυπτική, αλλά και η δήλωση των Αμερικάνων αξιωματούχων και με τη νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών, όπου σπρώχνουν σ' αυτή τη συμβιβαστική λύση της συνεκμετάλλευσης, που όλα δείχνουν θα είναι σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Ελλάδας και υπέρ των διεκδικήσεων και των απαιτήσεων της Τουρκίας. Το ΝΑΤΟ και στην τελευταία Σύνοδο που έγινε - ήταν αποκαλυπτική η δήλωση του γγ του για την εκτίμησή του για την Τουρκία, σε μια κατεύθυνση να βρεθεί συμβιβαστική λύση για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο - που σημαίνει όμως - και το υπογράφουμε αυτό που λέμε - ουσιαστικά υποχώρηση σε βασικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας που είναι αναγνωρισμένα από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και από τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι δύο μαζί με άλλες χώρες για τα σύνορα κ.τ.λ. Αρα, ανησυχούμε ξαναλέω, απαντώντας συμπερασματικά στο ερώτημά σας, ότι βεβαίως χρειάζονται και οι διαπραγματεύσεις, αλίμονο δύο κράτη, δύο ηγεσίες πρέπει να συζητούν. Να θέσω όμως και μια άλλη παράμετρο εδώ. Αυτός που συζητά πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός και τι εκπροσωπεί. Οταν εκπροσωπεί κυρίαρχα στις διαπραγματεύσεις και έχει βάλει ως στόχο να υπηρετεί, για παράδειγμα ενεργειακούς ομίλους, μονοπωλιακούς ομίλους, ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα, για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, της Ενέργειας, των μεταφορών στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, κι αυτό συμβαίνει δυστυχώς και εκ μέρους της ελληνικής πλευράς και εκ μέρους οπωσδήποτε της τούρκικης πλευράς, τότε τα συμφέροντα των λαών, και του ελληνικού λαού και του τούρκικου λαού, θα βρίσκονται πάντα στον αντίποδα.

-- Επειδή αναφερθήκατε στο ΝΑΤΟ, γίνεται μια συζήτηση εντός της συμμαχίας, (...) και το ενδιαφέρον είναι ότι οι Ελληνες πολίτες δεν γνωρίζουν τίποτα για το τι συζητείται. Η κυβέρνηση επικαλείται το απόρρητο, αλλά μπορεί να υπάρχει απόρρητο όταν συζητούνται θέματα του Αιγαίου;

-- Κανονικά, έστω κι αν υποθέσουμε ότι κάποια ζητήματα είναι απόρρητα, με την έννοια ότι δεν έχουν καταληχτεί ή δεν έχουν οριστικοποιηθεί ως σκέψεις, ως απόψεις, ως στάσεις όλων των πλευρών, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει ολοκληρωμένη ενημέρωση των πολιτικών κομμάτων και απ' αυτήν τη σκοπιά είναι απαράδεκτο να μένουν και να γίνονται τέτοιες συνομιλίες εν κρυπτώ. Αρα, πρέπει να ενημερωθούν τα κόμματα για όλες τις συζητήσεις, με τη δέσμευση αν θέλετε - εμείς το τηρούμε αυτό - αν κάτι δεν πρέπει για το συμφέρον του ελληνικού λαού να βγει στη δημοσιότητα και να κρατηθεί για ένα διάστημα, εάν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αλλά συνολικά αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να συζητούνται και πλατιά και στο δημόσιο διάλογο και να είναι ενήμερος ο ελληνικός λαός, γιατί μόνο έτσι θα είναι σωστά προετοιμασμένος και να αντιμετωπίσει και δυσκολότερες, πιθανόν, καταστάσεις και αύριο.

-- (...) Χρησιμοποιείται ένα δίλημμα ή συζητάμε ή πολεμάμε. Πώς το κρίνετε (...);

-- Είναι ψεύτικο δίλημμα. Χρησιμοποιείται, κατά την άποψή μου, καθαρά για προπαγανδιστικούς λόγους. Δηλαδή προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό, την ελληνική νεολαία, τις ίδιες τις Ενοπλες Δυνάμεις και τους εργαζόμενους συνολικότερα στον κρατικό μηχανισμό ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος και θέτει αυτό το ψεύτικο δίλημμα του «συζητάμε» - ξαναλέω όμως με ποιο περιεχόμενο και σε τι πλαίσιο, και δεν απαντά σ' αυτό ολοκληρωμένα - κι απ' την άλλη μεριά σείει τον μπαμπούλα του πολέμου «θα σκοτωθούν άνθρωποι», ώστε ο κόσμος να καταλάβει και να πει «τέλος πάντων, αφού είναι να μη χυθεί αίμα, ας πάει και το παλιάμπελο» - που δεν είναι όμως παλιάμπελο. Δεν είναι παλιάμπελα τα κατοικημένα ελληνικά νησιά, τα ακατοίκητα νησιά που βρίσκονται στις «γκρίζες ζώνες» της Τουρκίας και στη στρατηγική της «Γαλάζιας πατρίδας» της τούρκικης αστικής τάξης. Ούτε είναι η προστασία των συνόρων που είναι κατοχυρωμένη από διεθνείς συνθήκες, που έχουμε υπογράψει και πρέπει να υπερασπίζεις και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας σου. Αρα, λοιπόν, αυτό το ζήτημα είναι ψεύτικο δίλημμα, γιατί και η διαπραγμάτευση που γίνεται, η τελική συζήτηση και η απόφαση - αν καταληχθεί, με ένα συμβιβασμό - θα είναι αυτή η οποία θα προετοιμάσει και τον νέο γύρο επιθετικών ενεργειών, της εμπλοκής και της πολεμικής σύγκρουσης. Το ίδιο και μια πολεμική σύγκρουση, «μίνι» - να το πω έτσι, για να γίνει κατανοητό - στην αρχή, μια «μικρή» σύγκρουση θα εξελίξει το ζήτημα για να ξεκινήσει πάλι μια διαπραγμάτευση.

Βλέπετε ότι το ένα με το άλλο είναι «νύχι - κρέας», δηλαδή, να το πω καθαρά, και μια σύγκρουση πολεμική οποιαδήποτε στιγμή, εκ μέρους της Τουρκίας, μπορεί να οδηγήσει στο να καθίσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με άνισους όρους κάτω από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ - αυτό που λέμε, σήμερα, διεθνή παράγοντα, σε αυτό τον συσχετισμό - και βεβαίως να είναι αρνητική για τα κυριαρχικά δικαιώματα η κατάληξη στη συνέχεια. `Η να ξεκινήσεις από το αντίστροφο, δηλαδή «συζητάω, καταλήγω σε μια συμφωνία» - η οποία θα είναι σε βάρος όμως, η συμβιβαστική λύση αυτή, των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συμφερόντων της χώρας - και από 'κει και πέρα η ίδια αυτή ενέργεια θα οδηγήσει ξανά σε νέα πολεμική αναμέτρηση. Γιατί, κύριε Καρβουνόπουλε, το κεφάλαιο είναι αδηφάγο, τα συμφέροντα είναι τεράστια. Και δεν είναι μόνο τα συμφέροντα ελληνικών ή τούρκικων ομίλων στην περιοχή ή παραπέρα ισραηλινών, αιγυπτιακών, αραβικών. Είναι εδώ η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι ισχυρές δυνάμεις Γερμανία, Γαλλία ή Βρετανία - που δεν είναι στην ΕΕ, αλλά είναι ισχυρή δύναμη στην περιοχή - και πάει λέγοντας. Αρα, λοιπόν, τα συμφέροντα αυτών των ομίλων θα συγκρουστούν και σε μια λύση συνεκμετάλλευσης για το ποιος θα έχει το μεγαλύτερο μεράδι στην εκμετάλλευση του πλούτου της περιοχής και συνεπώς στα κέρδη. Αρα, αυτό αντικειμενικά θα δημιουργήσει νέες οξύνσεις, νέες αντιθέσεις, νέους ανταγωνισμούς, νέες πολεμικές συγκρούσεις και επιθετικές ενέργειες εκ μέρους αυτών των κρατών. Εκεί είναι το πρόβλημα, άρα έτσι πρέπει να το καταλάβουμε. Και αν ο ελληνικός λαός δεν το καταλάβει έτσι, δεν θα μπορέσει να είναι και έτοιμος για να αντιμετωπίσει και μια «λύση» η οποία θα παραδίδει κυριαρχικά δικαιώματα και θα καλλιεργεί το έδαφος για μελλοντική επίλυση μέσω πολεμικής σύγκρουσης. Και βεβαίως θα τον οδηγήσουν να είναι απροετοίμαστος και σε μια πολεμική σύγκρουση, τη στιγμή που θα πρέπει να είναι ενωμένος - ο λαός, όχι οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν διαφορετικά συμφέροντα - για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση και να ανοίξει έναν δρόμο πραγματικά όπου θα υπάρχει λαϊκή ευημερία, ειρήνη, ισοτιμία στις σχέσεις με τους άλλους λαούς και με τον γείτονα λαό.

-- Υπάρχει η άποψη που λέει ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη (...) Ωστόσο, βλέπουμε ότι όλοι μιλάνε με τον Ερντογάν, οι Αμερικανοί πρώτα απ' όλους, η ΕΕ, ακόμα και η Ρωσία είναι σ' αυτή τη λογική που λέει βρείτε τα, στην καλύτερη περίπτωση. Σας ανησυχεί, (...) ότι μπορεί να καταλήξουμε μια «Ιφιγένεια» στο παζάρι που κάνουν όλοι με τον Ερντογάν;

-- Ναι, δεν αποκλείεται. Ξέρετε είναι λάθος η εκτίμηση - και συσκοτίζει την πραγματικότητα και ωραιοποιεί μια κατάσταση γενικότερα - η άποψη που λέει ότι «η Τουρκία είναι απομονωμένη». Η Τουρκία δεν είναι καθόλου απομονωμένη. Η Τουρκία συμμετέχει στο G20, τις 20 πιο πλούσιες χώρες του πλανήτη. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και μάλιστα το ΝΑΤΟ λέει ότι «είναι σημαντικός στρατηγικός εταίρος», εντάξει και η Ελλάδα, αλλά την Τουρκία την έχει σε προτεραιότητα, κατά την άποψή μας, κι αυτό φαίνεται με όλη την καλλιέργεια αυτού του κλίματος. Η ΕΕ, επίσης, έχει εμπορικές, οικονομικές, άλλες σχέσεις και στηρίζεται στην Τουρκία. Εκτός αυτού, η Γερμανία έχει κι αρκετό πληθυσμό από Τούρκους και στη χώρα της και γι' αυτόν το λόγο ενδιαφέρεται να έχει καλές και πιο προνομιακές σχέσεις μαζί της. Η Τουρκία αυτήν τη στιγμή έχει κατοχή, για πολλά χρόνια σε τρεις χώρες γειτονικές - Κύπρο, Συρία, Ιράκ - έχει στρατιωτικά σώματα, έχει καταλάβει εδάφη άλλων χωρών. Η Τουρκία, επίσης, έχει δικές της στρατιωτικές βάσεις, όχι ΝΑΤΟικές ή αμερικάνικες - όπως «φιλοξενούμε» εμείς εδώ στην πατρίδα μας - στην Αλβανία, στο Κατάρ και αλλού, σε άλλες χώρες, νομίζω σε τέσσερις. Και βεβαίως έχει και προνομιακές πολύπλευρες σχέσεις με τη Ρωσία, που είναι βόρειος γείτονάς της. Ακολουθεί και μια πολιτική, ακόμα και με το Ισραήλ που παλιότερα ήταν σε σύγκρουση. Είδατε τι είπε ο κ. Νετανιάχου στον κ. Μητσοτάκη, ότι «θα αναπτύξουμε σχέσεις με την Τουρκία, γιατί θεωρούμε ότι είναι και αυτή στρατηγική σύμμαχος, μια μεγάλη χώρα στην περιοχή που, και λόγω του Ισλάμ, μπορεί να επιδράσει σε μια σειρά αραβικά και άλλα μουσουλμανικά κράτη». Αρα, λοιπόν, δεν προκύπτει ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη. Αντίθετα, η Τουρκία βρίσκεται μέσα σ' αυτό το διεθνές πλαίσιο και δρα με αυτές τις συμμαχίες και είναι αρκετά ισχυρή δύναμη, που έχει στόχους επεκτατικούς και προς ανατολάς και προς δυσμάς.