«Η διαλογή ασθενών έχει ήδη ξεκινήσει αφού μας έχουν επιβληθεί σημαντικές αναβολές ιατρικών πράξεων και χειρουργείων», σημείωναν την περασμένη Κυριακή σε ανοιχτή τους επιστολή 41 γιατροί ειδικευμένοι σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και σε Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών από νοσοκομεία της περιφέρειας του Παρισιού, καθώς η πρωτεύουσα βρίσκεται στο επίκεντρο του νέου σφοδρού κύματος της πανδημίας που πλήττει όλη τη Γαλλία.

Με αγωνία, οι γιατροί εξηγούσαν τα τραγικά αδιέξοδα που προκαλούν οι τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία, όχι μόνο για τους ασθενείς Covid-19 αλλά και για χιλιάδες που αντιμετωπίζουν άλλες ασθένειες και τους οποίους οι υγειονομικοί εξαναγκάζονται να διαχειρίζονται με κριτήριο τελικά «τι περισσεύει»...

Αναδεικνύοντας εμπόδια που μπαίνουν πλέον ακόμα και στην ίδια την ολοκληρωμένη διάγνωση μιας κατάστασης, οι γιατροί επεσήμαναν: «Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτές οι αναβολές συνδέονται με απώλειες ευκαιριών και με τη μη πρόσβαση ορισμένων ασθενών στην υγειονομική περίθαλψη, και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα». Περιγράφοντας δε περιπτώσεις ασθενών των οποίων η ζωή κρέμεται από μια κλωστή, αλλά και το πόσο βασανιστικά εντείνεται αυτή η διαδικασία της ...διαλογής ζωών, οι γιατροί ανέφεραν: «Εδώ και πολλές μέρες εξαναγκαζόμαστε να σταθμίζουμε πάρα πολύ σχολαστικά τις ενδείξεις προς ορισμένες τεχνικές ειδικής υποστήριξης». Για να καταλήξουν: «Ως γιατροί που είμαστε επιφορτισμένοι με τα μεγάλα θύματα της πανδημίας, βεβαιώνουμε ότι θα βρεθούμε στο πλευρό των ασθενών μας και των οικογενειών τους για να τους φροντίσουμε, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, γιατί αυτή είναι η αποστολή μας. Ξέρουμε ότι μπορούμε να υπολογίζουμε στην άψογη κινητοποίηση όλων των υγειονομικών, όσο εξαντλημένοι κι αν είναι και παρά τις συνθήκες που ποτέ δεν περίμεναν ότι θα αντιμετωπίσουν», καθώς «δεν μπορούμε να σωπάσουμε χωρίς να προδώσουμε τον όρκο του Ιπποκράτη που δώσαμε κάποτε...».

Την περασμένη Τετάρτη, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, σε διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωσε νέα περιοριστικά μέτρα (σε μετακινήσεις, λειτουργία σχολείων κ.λπ.), απέφυγε «όπως ο διάολος το λιβάνι» να θίξει το οποιοδήποτε ενδεχόμενο οργανωμένης και πραγματικής επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας, αυτό δηλαδή που επιβάλλεται εδώ και καιρό.

Την ίδια ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση αφήνει το σύστημα Υγείας αθωράκιστο μέσα στην πανδημία, καταφεύγει και στη ...θεωρητικοποίηση της απάνθρωπης κατάστασης που αντιμετωπίζουν υγειονομικοί και ασθενείς μέσα στα νοσοκομεία, μοιράζει «οδηγίες» με κριτήριο τη διαιώνιση αυτής της αθλιότητας και όχι τις σύγχρονες τεράστιες δυνατότητες για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού.

Μόλις τον περασμένο Οκτώβρη, το υπουργείο Αλληλεγγύης και Υγείας εξέδωσε νέες οδηγίες για «Πρακτικές διαλογής των ασθενών», επικαιροποιημένες με βάση τα δεδομένα από την πανδημία. Με αυτές ομολογούσε απροκάλυπτα τη γύμνια των δημόσιων νοσοκομείων, «προσπερνώντας» βέβαια την πολιτική που την προκαλεί και τη διαιωνίζει. Περιοριζόταν να καταγράφει τις «ισχυρές ανησυχίες που εκφράζονται για τις πρακτικές διαλογής, που μπορεί να επηρεάσουν τις αποφάσεις περίθαλψης (...) ασθενών που πάσχουν από Covid-19, εξαιτίας έλλειψης διαθέσιμων νοσοκομειακών κλινών», αλλά και «ασθενών που πάσχουν από άλλες ασθένειες και "ανταγωνίζονται" για τη φροντίδα όσων πάσχουν από Covid-19 (π.χ. αναβολή παρεμβάσεων σε ιδρύματα Υγείας)».

Πού κατέληγε; Να πετάει το μπαλάκι στους γιατρούς, επισημαίνοντας ότι «αν τελικά προκύπτουν καταστάσεις αναντιστοιχίας πόρων - αναγκών (...) η ηθική διάσταση είναι επιτακτική ανάγκη να ενσωματωθεί στη λήψη απόφασης και κυρίως οι αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας, της αξιοπρέπειας». Καμία «δικαιοσύνη» και «αξιοπρέπεια», βέβαια, δεν μπορεί να υπάρχει στο έδαφος των τεράστιων ελλείψεων και των δραματικών συνεπειών τους για την υγεία των ασθενών.

Στην ίδια συζήτηση, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και άλλοι που μιλούν απλά για «έκτακτη περίσταση» επαναφέρουν και παλιότερες διατάξεις, π.χ. από νόμο του 2005 για «τα δικαιώματα των ασθενών», τα οποία - όπως εξηγούν αστικά ΜΜΕ - «συνδέονται με την ανάγκη να αντιμετωπίζεται ένα παράλογο πείσμα. Αυτό σημαίνει: Την αποφυγή θεραπειών περιττών ή δυσανάλογων ή με μοναδικό στόχο την τεχνητή διατήρηση στη ζωή και τη διευκόλυνση της μετάβασης από τη θεραπεία στην ανακούφιση. Αυτός ο νόμος θεσπίζει σωστές πρακτικές οριοθέτησης και διακοπής μιας θεραπείας». Στην πραγματικότητα, βέβαια, πολύ πριν και από την τρέχουσα πανδημία, το κριτήριο για το «δυσανάλογο» μιας θεραπείας δεν είναι αυστηρά ιατρικό αλλά επηρεάζεται άμεσα από την εμπορευματοποίηση της Υγείας, από την πολιτική που την αντιμετωπίζει ως «κόστος».