Η παγκόσμια κοινότητα είναι ανάγκη να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στις ανάγκες των φτωχών αγροτών, δεδομένου ότι η πλειονότητα των φτωχών του κόσμου ζει στην ύπαιθρο και θα συνεχίσει να παραμένει εκεί τουλάχιστον ως το έτος 2035, σύμφωνα με μια έκθεση του Διεθνούς Ταμείου για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD) του ΟΗΕ. Ωστόσο, παρά τη συγκέντρωση των φτωχών στις αγροτικές περιοχές, η απόλυτη αξία της βοήθειας στη γεωργία έπεσε κατά τα δυο τρίτα της από το 1987 έως το 1998, ενώ οι συνολικές επενδύσεις στη γεωργία και στις περιοχές αυτές μειώθηκαν.

Ειδικότερα, κατά την έκθεση αυτή, για να μειωθεί η φτώχεια της αγροτιάς, απαιτείται η προώθηση της παραγωγής των βασικών τροφών, που είναι τόσο απαραίτητες για τη ζωή των φτωχών αγροτών, περισσότερο νερό και παροχή του, αύξηση των μεριδίων, που προορίζονται για τους αγρότες και ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες των γυναικών.

Αν παρθεί υπόψη ότι λίγα από αυτά γίνονται, ο παγκόσμιοι ηγέτες δε θα πραγματοποιήσουν το στόχο, που έθεσαν στην κορυφή της δεύτερης χιλιετίας του ΟΗΕ για την περικοπή της παγκόσμιας πείνας κατά το ήμισυ έως το 2015, όπως προβλέπει η ίδια έκθεση. Μέχρι τώρα, μόνο 10 (δέκα) εκατομμύρια άτομα διαφεύγουν τη φτώχεια κάθε χρόνο, αντί των 30 (τριάντα) εκατομμυρίων, που είχε προβλεφτεί. Οι συνέπειες της αποτυχίας αυτής είναι ιδιαίτερα οξύτατες στην περιοχή της Αφρικής στη νότια πλευρά της Σαχάρας, όπου το ποσοστό μείωσης της φτώχειας θα πρέπει να είναι εξαπλάσιο σ' αυτό το χρονικό όριο.

«Η αποτυχία αυτή πηγάζει κατά μέγα μέρος από τη λανθασμένη ιδέα, ότι το κύριο πρόβλημα της φτώχειας έχει μετατοπιστεί από την ύπαιθρο στις μπουμπουκιασμένες μεγαλοπόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου», σχολίασε ο πρώην πρόεδρος του IFAD, Φαβζί Χ. Αλ - Σουλτάν. Παράλληλα, η Διεθνής Τράπεζα υπολογίζει ότι η Αφρική, νότια από τη Σαχάρα, είχε 217,2 εκατομμύρια άτομα, που ζούσαν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα το 1987. Ο πληθυσμός αυτός αυξήθηκε στα 290,9 εκατομμύρια το 1998. Καθώς ο αριθμός των φτωχών Αφρικανών συνέχισε να ανεβαίνει, το ποσοστό τους, σε σχέση με τον όλο πληθυσμό, μειώθηκε από 46,6% σε 46,3% σε όλη αυτή την περίοδο. Ουσιαστικά, δηλαδή, παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο.

Αν και το IFAD επιβεβαιώνει πως το συνολικό ποσοστό της φτώχειας στην Αφρική δεν κατέβηκε, λίγες χώρες της είχαν κάποια «υπολογίσιμη πτώση στην αγροτική φτώχεια». Συγκεκριμένα, αναφέρει την Αιθιοπία, που είχε υψηλή απόδοση στη γεωργία της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, λόγω καλής βροχόπτωσης, αν και από τότε σμικρύνθηκε εξαιτίας πολέμου. Επιπρόσθετα, η Ουγκάντα, με βελτιωμένη γενικά ασφάλεια, δοκίμασε μια καλή ανάπτυξη, ανεβάζοντας τα μεσαία εισοδήματα. Στη Μαυριτανία και τη Ζάμπια επίσης σημειώθηκαν πτώσεις, αλλά τα επίπεδα φτώχειας παραμένουν υψηλά. Σε αντίθεση, στη Ζιμπάμπουα, υπήρξε μια εμφανής άνοδος της φτώχειας.

Στην Ανατολική και Νότια Αφρική, σε όλες τις 6 χώρες τους, που περιλαμβάνονταν στην παραπάνω έκθεση, η φτώχεια είναι υψηλότερη στις αγροτικές περιοχές παρά στις αστικές των 9 από τις 10 χώρες, όπου έγινε η έρευνα αυτή. Στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, η αγροτική φτώχεια είναι υψηλότερη από ό,τι στις αστικές περιοχές, ανάμεσα στις 9 από τις 10 αυτές χώρες. Στις φτωχές οικογένειες της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής, το 20% έως το 30% των παιδιών πεθαίνουν πριν από την ηλικία των 5 (πέντε) ετών, ένα ποσοστό που δεν υπήρχε σε ένα μεγάλο μέρος της Ασίας ή της υπόλοιπης Αφρικής μέσα στον περασμένο μισό αιώνα. Η ασθένεια του AIDS, που αρχικά ήταν πρόβλημα των μη φτωχών κατοίκων των αστικών περιοχών, τώρα ολοένα περισσότερο προσβάλλει και τους φτωχούς αγρότες.

Μπροστά σ' αυτές τις τάσεις, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν ανέφερε, όταν κυκλοφόρησε η παραπάνω έκθεση, ότι «για να αντιμετωπιστεί η αστική, αλλά και η αγροτική φτώχεια με σταθερό τρόπο, πρέπει να δώσουμε στο λαό των αγροτικών περιοχών καλύτερες ευκαιρίες για τη ζωή τους».

Γενική ανάπτυξη δε θα είναι επαρκής για να μειωθεί η αγροτική φτώχεια, υποστηρίζει το IFAD. Πηγές είναι ανάγκη να επισημανθούν προσεκτικά, με ενσυνείδητη προσπάθεια να δοθεί στους φτωχούς γεωργούς πρόσβαση σε ινστιτούτα και αγορές. Χρειάζονται, επίσης, παραγωγικοί πόροι, όπως γη, νερό, γνώσεις και τεχνολογία.

Οι γυναίκες αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή σε όλους αυτούς τους τομείς. Τα κενά ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες εμποδίζουν την οικονομική πρόοδο και ανθρώπινη ανάπτυξη, υπογραμμίζει η έκθεση, και αυτά τα κενά είναι μεγαλύτερα στις γεωργικές περιοχές και ακόμα μεγαλύτερα ανάμεσα στους φτωχούς γεωργούς.

Καλύτερη συνεργασία ανάμεσα στους διεθνείς δωρητές και εθνικές κυβερνήσεις είναι ουσιώδης στην πάλη κατά της φτώχειας. Αλλά, εξηγούσε ο Αλ - Σουλτάν: «Η θεμελιώδης συνεργασία... είναι με τους ίδιους τους φτωχούς. Εχουν τα ταλέντα, τις ικανότητες και τη γνώση».