Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια, την οποία ψήφισε το Γενάρη του 2021, κόντρα στην ομόθυμη διαφωνία εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών, όπως αυτή εκφράστηκε με τις αποφάσεις όλων των Σωματείων και των Ομοσπονδιών του χώρου αλλά και με αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις.

Δεν υπολογίζει ούτε καν τις ιδιαίτερες συνθήκες της φετινής χρονιάς λόγω της πανδημίας και της εγκληματικής διαχείρισής της σε όλα τα επίπεδα, και ειδικά στον τομέα της Εκπαίδευσης. Οι συνθήκες που καλούνται οι μαθητές της φετινής Γ' Λυκείου να δώσουν εξετάσεις είναι οι χειρότερες δυνατές σε γνωστικό και ψυχολογικό επίπεδο. Πολλά Λύκεια σε όλη την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στην Αττική, από πέρυσι το Μάρτη έχουν κάνει μάθημα τέσσερις βδομάδες εκ περιτροπής και φέτος εννιά βδομάδες με πλήρη σύνθεση διά ζώσης μάθημα, κι αυτό μόνο στην περίπτωση που δεν υπήρχε κρούσμα σε κάποιο τμήμα.

Η κυβέρνηση, αντί να διευκολύνει και να στηρίξει τους μαθητές της Γ' Λυκείου, υψώνει νέους φραγμούς. Με μια ματιά στον μέσο όρο που γράφουν οι μαθητές σε κάθε Κατεύθυνση και έναν απλό πολλαπλασιασμό με το 80% για κάθε τμήμα, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι ένας αριθμός πάνω από 20.000 μαθητές θα μείνουν εκτός Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως φαίνεται στον πίνακα.

Στην πραγματικότητα, οι απώλειες θα είναι ακόμα μεγαλύτερες, αφού μόνο 188 σχολές έχουν επιλέξει την ελάχιστη βάση εισαγωγής (80%). Σε μερικές ειδικές κατηγορίες μαθητών, όπως στα νυχτερινά Λύκεια, η είσοδος στο πανεπιστήμιο είναι πλέον απαγορευτική.

Δεν μπορεί η κυβέρνηση να κουνάει το δάχτυλο στους μαθητές για τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων.

• Αλήθεια, ποιος πρέπει να απολογηθεί για το γεγονός ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι μια ακριβοπληρωμένη, άκρως ανταγωνιστική δοκιμασία που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την εκπαιδευτική διαδικασία του Λυκείου;
• Ποιος ευθύνεται, αν όχι οι διαχρονικές πολιτικές απαξίωσης του Λυκείου, για το γεγονός ότι τα ποσοστά αποτυχίας των μαθητών σε κάποια μαθήματα, όπως τα Μαθηματικά, τα Αρχαία Ελληνικά, η Φυσική και η Χημεία, προσεγγίζουν το 40%; Αλήθεια, δεν γνωρίζουν ότι σε πολλά μαθήματα τα θέματα των πανελλαδικών δεν έχουν καμία σχέση με το ασκησιολόγιο του σχολικού βιβλίου, πολλές φορές ακόμα και με τη διδακτέα ύλη, όπως καταγγέλλουν κάθε χρόνο επιστημονικές ενώσεις; Είναι ή δεν είναι κοινό μυστικό ότι σε αρκετά μαθήματα αν ο μαθητής μείνει στο σχολικό βιβλίο δεν γράφει πάνω από 12;
• Αλήθεια, ποιος ευθύνεται που από τη Β' Λυκείου οι μαθητές προετοιμάζονται στα φροντιστήρια πάνω στην ύλη της Γ' Λυκείου, με αποτέλεσμα να μην ασχολούνται με τα μαθήματα όπου δεν πρόκειται να εξεταστούν στις πανελλαδικές, αλλά ακόμα και να διαλέγουν κεφάλαια σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα τα οποία θα τους χρειαστούν για του χρόνου, απαξιώνοντας τελείως την εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία στην ουσία σταματά στην Α' Λυκείου;
• Αλήθεια, ποιος θα απολογηθεί για το γεγονός ότι όλοι οι μαθητές δεν ξεκινούν από την ίδια αφετηρία; `Η μήπως φταίνε οι ίδιοι οι μαθητές για την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας;

Η επιλογή της κυβέρνησης για την επιβολή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής δεν είναι προϊόν κάποιας εμμονής ούτε ο κύριος στόχος της είναι να οδηγήσει ένα κομμάτι των μαθητών στα ιδιωτικά κολέγια, παρότι έχει και τέτοια στόχευση. Εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλέγμα αναδιαρθρώσεων που αφορούν τη δομή και το περιεχόμενο του σχολείου, έχουν εφαρμοστεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση και στόχο έχουν την προσαρμογή και του συστήματος Εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου. Στη Γερμανία, από ηλικία 11 ετών ο μαθητής οδηγείται σε έναν από τους 3 τύπους σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και μόνο το 12% στο Gymnasium, που δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο. Το ποσοστό αυτό πέφτει στο μισό στις περιοχές όπου συγκεντρώνεται η εργατική τάξη (π.χ. Ρηνανία - Βεστφαλία). Στην Αγγλία, μόνο το 19% παρακολουθεί επιτυχώς το A level, το προπαρασκευαστικό διετές πρόγραμμα που οδηγεί στις πανεπιστημιακές σχολές, και το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από τα λεγόμενα «καλά σχολεία». Οι μαθητές που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν 2,2 φορές λιγότερες πιθανότητες να παρακολουθήσουν το SEMΑ Level, που οδηγεί στις πανεπιστημιακές Σχολές Μηχανικών, Ιατρικής, Οικονομικών και Φυσικών Επιστημών.

Οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί την τελευταία χρονιά είναι αποκαλυπτικοί αυτής της στόχευσης. Ταξική πολυκατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της «αξιολόγησης» και της γενίκευσης των πρότυπων - πειραματικών, αποσχολειοποίηση από την ηλικία των 14 ετών και καθοδήγηση τμήματος των μαθητών στην Κατάρτιση με την καθιέρωση του επιπέδου 3, αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο που δημιουργούν επιπλέον εμπόδια, παρεμβάσεις στα αναλυτικά προγράμματα.

Είναι μία προσπάθεια που έχει ξεκινήσει εδώ και 25 χρόνια περίπου, από τον νόμο Αρσένη, εξελίχθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση με τον νόμο Γαβρόγλου για το νέο Λύκειο - εξεταστικό κέντρο και ολοκληρώνεται με τον πιο βίαιο τρόπο από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 25 ετών διακηρύσσουν ότι βασικός στόχος είναι να αντιστραφεί η αναλογία 75% - 25% μεταξύ του Γενικού και του Επαγγελματικού Λυκείου. Ολα αυτά τα χρόνια αυτές οι αλλαγές εμποδίστηκαν από την οργανωμένη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Βρήκαν απέναντί τους σχεδόν το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Σίγουρα η κοινωνικοταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας και η παράδοση που υπάρχει γύρω από τις σπουδές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών βρίσκονται στην απέναντι όχθη από τις επιλογές της κυβέρνησης. Ο ρόλος του σχολείου θα έπρεπε να είναι η ολόπλευρη διαπαιδαγώγηση και η ανάπτυξη της προσωπικότητας του κάθε μαθητή, ο εξοπλισμός του με τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορεί να εξηγεί τη φυσική και κοινωνική πραγματικότητα.

Το αν θα συνεχίσει τις σπουδές του ή όχι και σε ποια κατεύθυνση ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να εξαρτάται από την «τσέπη» της οικογένειάς του. Αυτό το σχολείο είναι σε πλήρη αντίθεση, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη δομή του, με τους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων την τελευταία εικοσιπενταετία.

Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα, που δεν κοιτάει τους μαθητές στην «τσέπη», που δεν βάζει «κόφτη» στα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Διεκδικούμε εδώ και τώρα:

• Κατάργηση της «τράπεζας θεμάτων» και του νέου συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
• Αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων και της σχολικής ύλης. Εντοπισμός των μαθησιακών κενών που έχουν προκύψει τα δύο τελευταία χρόνια και επιστημονικός - παιδαγωγικός σχεδιασμός για την αντιμετώπισή τους.
• Να λειτουργήσουν από την αρχή της χρονιάς τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας και Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης με προσλήψεις εκπαιδευτικών.
• Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων.
• Μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη.
• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας εκπαιδευτικών και μαθητών: Με μαζικά τεστ στα σχολεία με ευθύνη του ΕΟΔΥ, αραίωση μαθητών, με μέγιστο αριθμό 15 μαθητές/τμήμα.