Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, πολλοί από αυτούς νέοι στην ηλικία, με αποφασιστικότητα και θάρρος, το πρωί αντί να «χτυπήσουν κάρτα» σήκωσαν το κεφάλι ψηλά απέναντι στην εργοδοσία και δήλωσαν για πρώτη φορά, άφοβα, «απεργία». «Τι έχω να χάσω;». «Αντλήσαμε μεγάλη δύναμη σήμερα». «Δεν ήξερα ότι θα δω τόσους χιλιάδες εργάτες. Απίστευτο και ελπιδοφόρο. Μπορούμε να πετάξουμε στα σκουπίδια το νομοσχέδιο και να καταφέρουμε πολλά ακόμα», έλεγαν χαρακτηριστικά.
Στο μαζικό μπλοκ του Συνδικάτου Εργαζομένων στο Φάρμακο Ν. Αττικής είναι οι απεργοί της φαρμακοβιομηχανίας «Boehringer» (γερμανική πολυεθνική) που για πρώτη φορά απήργησαν μαζικά. Ο Αντώνης, εργαζόμενος της επιχείρησης, ανέφερε: «Κέρδη και επενδύσεις ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ. Ομως, πέρα από τη μεγάλη εντατικοποίηση σε βάρος μας προσλαμβάνει εργαζόμενους για μία βδομάδα ή από Τετάρτη μέχρι Κυριακή ή ενοικιαζόμενους. Αν εφαρμοστεί και το νομοσχέδιο, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Δύο χρόνια είχα να έρθω σε απεργία. Αλλά τώρα είπα "δεν πάει άλλο". Και το είπαν και άλλοι συνάδελφοι που απέργησαν για πρώτη φορά. Πολλοί συνάδελφοι αυτές τις μέρες πήραν και την απόφαση να γραφτούν και στο συνδικάτο. Ηδη έχουν υπογράψει την αίτηση μερικές δεκάδες ακόμα».
Παραδίπλα είναι η 26χρονη Σοφία, που δουλεύει στο ίδιο εργοστάσιο. Οπως είπε, «πρώτη φορά απεργώ. Και άλλοι νέοι εργαζόμενοι είπαν ότι απεργούν. Δεν έχουμε ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Αντλήσαμε μεγάλη δύναμη σήμερα. Αν δεν το ζήσεις, εύκολα σε παραμυθιάζουν και νομίζεις ότι δεν έχεις καμία δύναμη ως εργαζόμενος και πως κυβερνήσεις, εργοδότες είναι παντοδύναμοι. Τώρα, ναι, μπορώ να πιστέψω ότι και να ψηφιστεί το νομοσχέδιο αυτό μπορούμε οι εργαζόμενοι να μην επιτρέψουμε να εφαρμοστεί. Να μείνει "κενό γράμμα". Το χρωστάμε στο μέλλον μας και στο μέλλον των παιδιών που θα κάνουμε».
Εκεί βρίσκονται και οι απεργοί της φαρμακοβιομηχανίας ΦΑΜΑΡ. Ο Κώστας θα πει, «εντάξει, το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο. Γι' αυτό και οι συνάδελφοι για πρώτη φορά στα τμήματα συσκευασίας, στο χημείο, 100 με 120 εργαζόμενοι, απεργούμε και συμμετέχουμε οργανωμένα και έχουμε στήριγμά μας το σωματείο. Γι' αυτό θέλει να τα διαλύσει η κυβέρνηση. Ειδικά τα νέα παιδιά έχουν εξοργιστεί με το νομοσχέδιο. Ηδη με τη νομοθεσία των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, δουλεύουν 12ωρα για 8 μήνες το χρόνο και 4 μήνες off. Οχτώ μήνες τους ξεζουμίζει και μετά τους διώχνει. Καταλαβαίνουν τι θα γίνει αν περάσουν οι προβλέψεις του νομοσχεδίου. Εχουν βιώσει, το ξέρουν ότι με το ρεπό δεν χορταίνεις, δεν τρώγεται».
Για πρώτη φορά έγινε απεργία και στις κεντρικές αποθήκες της εταιρείας ρούχων «Celestino». Η Μαρίνα, 27 ετών, ανέφερε: «Ηδη οι ρυθμοί δουλειάς είναι εξαντλητικοί: Μας χρονομετρούν με το δευτερόλεπτο στα πάντα, ακόμα και το διάλειμμα. Πέρα από τους εκβιασμούς έχουν βρει και το κόλπο ενός πλασματικού μπόνους, για να μας κάνουν να τρέχουμε ακόμα περισσότερο. Μας είχαν πει για 50 ευρώ παραπάνω αν βγάλουμε 100 παραγγελίες ο καθένας, το οποίο τώρα το διπλασιάσανε και το πήγαν στα 100 ευρώ. Ομως, όσο και να τρέχεις 100 παραγγελίες δεν πρόκειται να "βγάλεις". Μας έχουν με 500 ευρώ που δεν βγαίνεις με τίποτα και με ρεπό. Ολοι έχουμε καταλάβει ότι αν εφαρμόσουν και το νομοσχέδιο τότε την "κάτσαμε". Γι' αυτό και απεργούμε και πρέπει να συνεχίσουμε».
Ο Μάνος, 27 χρόνων, ιδιωτικός υπάλληλος, στο μπλοκ του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων, δουλεύει στην εταιρεία παροχής υπηρεσιών ICAP με τηλεργασία. «Απεργώ για πρώτη φορά. Το ως εδώ το έχω πει πολλές φορές και είπα τώρα την οργή μου να την κάνω απεργία. Τι έχω να χάσω; Τα 500 ευρώ που φτύνω αίμα για να τα βγάλω; Οτι με κάνουν όλο και πιο φτηνό και πιο αναλώσιμο; Λοιπόν όλοι στα σωματεία, όλοι στην απεργία!».