«Γράψαμε Ιστορία. Συνεχίζουμε. Θα νικήσουμε!».

Το πανό, με την υπογραφή ΚΚΕ και ΚΝΕ, στα ορυχεία βωξίτη, πάνω από το πανέμορφο ελατοσκέπαστο δάσος απ' όπου ανέβηκαν, δίνει «ανάσες» και τα τελευταία κουράγια για την «επίθεση» στην κορυφή του Ελικώνα, τα τελευταία 200 από τα συνολικά 1.000 μέτρα υψομετρικής διαφοράς.

Με το λεμονοθύμαρο να σπάει τα ρουθούνια, με την ικανοποίηση ότι τα κατάφεραν, μισή ώρα μετά, οι δυο μεγάλες ομάδες που συμμετείχαν στην πεζοπορία που οργάνωσαν την Κυριακή η Επιτροπή Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ και το Τμήμα Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής της ΚΕ του ΚΚΕ βρίσκονται στην κορυφή του βουνού, στην Παλιοβούνα στα 1.730 μ. υψόμετρο, με τη θέα να κόβει την ανάσα: Από τον Παρνασσό έως τα Γεράνεια και την Πάρνηθα, το βλέμμα αγκαλιάζει τη Στερεά κι έως πέρα στη Θεσσαλία, τον Κορινθιακό και απέναντι τα βουνά της Πελοποννήσου.

Εδώ λοιπόν στα αντάρτικα μονοπάτια του Ελικώνα.

Με τα μαρτυρικά χωριά της περιοχής στα πόδια τους, «παράσημο» για τη μαζική συμμετοχή του λαού της περιοχής στον αγώνα ενάντια στους ναζί κατακτητές, που δεν σβήνει από τη μνήμη όσο βρώμικο μελάνι και να χυθεί από τα αστικά επιτελεία.

Τον χώρο δράσης του 3/34 τάγματος του Σεραφείμ Κοσσόρα, του καπετάν Πελοπίδα, που εκτελέστηκε το 1948 στο Γουδί, και του 2/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ με διοικητή τον Κώστα Αντωνόπουλο από τον Παπά Φθιώτιδας, του καπετάν Κρόνου, που πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην ευρύτερη περιοχή της Στερεάς και της Αττικής, όπως τη νικηφόρα μάχη του Αυλώνα κατά τη διάρκεια υποχώρησης των Γερμανών τον Οκτώβρη του 1944, η οποία προκάλεσε μεγάλες απώλειες στους ναζί, αλλά και στις μάχες του Δεκέμβρη του '44, σε Βύρωνα και Καισαριανή.

Εδώ, στα μέρη όπου το 2ο Τάγμα της 126 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ - τάγματος Θήβας με επικεφαλής τους Κρόνο, Φίτσιο, Εκτορα και Πελοπίδα, μέρος του Αρχηγείου Παρνασσίδας με επικεφαλής τον θρυλικό καπετάν Διαμαντή, έγραψε σελίδες άφταστου ηρωισμού, αναδεικνύοντας τη δύναμη του λαού όταν παλεύει για ανώτερα ιδανικά και σκοπό.

Τη σχετική ξενάγηση, για τη δράση των ταγμάτων Θήβας και Λιβαδειάς του ΔΣΕ, έκανε ο Θεοδόσης Μπενάτος, στέλεχος του ΚΚΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως η περιοχή που δρούσαν τα συγκεκριμένα τάγματα ήταν στρατηγικής σημασίας, αφού μέσω Ελικώνα και Κιθαιρώνα ενώνονταν ουσιαστικά όλες οι περιοχές διεξαγωγής πολέμου της Ρούμελης με την Αττική μέσω του ορεινού όγκου της Πάρνηθας.

Αναφέρθηκε στη συγκρότηση των ταγμάτων από καταδιωκόμενους αγωνιστές, στην επιχείρηση εγκατάστασής τους στον Ελικώνα που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 1947, με τις νικηφόρες μάχες στο Κυριάκι, στο Παμπλούκι όπου η δύναμη των ΛΟΚατζήδων που είχαν σταλεί για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή έπαθε πανωλεθρία, τη μάχη στο Καλιμάνι πάνω από το Σταυρό στον Ελικώνα, μάχες που σε συνδυασμό και με την υποστήριξη του λαού της περιοχής επέτρεψαν στον ΔΣΕ να αποκτήσει βάσεις στον Ελικώνα και να επεκταθεί στον Ανατολικό Ελικώνα, να φτάνουν με διεισδύσεις ακόμα και στα χωριά της Κωπαΐδας, εκεί όπου ένα τμήμα του Τάγματος του Κρόνου καταστρέφει το Σταθμό Παραγωγής Ρεύματος της Κωπαΐδας στη θέση Μπούκα της Υλίκης.

Ξεχωριστή αναφορά έκανε σε έναν πραγματικό άθλο του τάγματος του ΔΣΕ, όταν μετά από σχετική απόφαση του Αρχηγείου, τον Γενάρη του 1948, ξεκίνησαν από τον Παρνασσό όπου είχε ανασυνταχτεί, και επιχείρησε να εγκατασταθεί στην Πάρνηθα δίνοντας σημαντικές μάχες, καταλαμβάνοντας στις αρχές Φλεβάρη το χωριό Πύλη στα Δερβενοχώρια, ενώ επίσης μπήκαν στα Σκούρτα. Τμήματα του ΔΣΕ κινήθηκαν στον Κιθαιρώνα και στα Γεράνεια. Η διείσδυση αυτή προκαλεί αναταραχή στην αστική κυβέρνηση, που βλέπει τον ΔΣΕ να φτάνει 20 χλμ. απόσταση απ' την Αθήνα.

Στη συνέχεια, ένα μικρό τμήμα παραμένει στην Πάρνηθα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του τάγματος ελίσσεται στον Ελικώνα. Με ορμητήριο τον Ανατολικό Ελικώνα στα τέλη Φλεβάρη ξεκινάει νέα διείσδυση στην Πάρνηθα. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ δίνουν συνεχείς μάχες στα οροπέδια της Πάρνηθας, σε χωριά και θέσεις των Γερανείων.

Στις 29 Μάρτη του 1948 το Τάγμα του Κρόνου δίνει μάχη στην περιοχή Αλυκής - Ξηρονομής. Η μάχη είναι σκληρή και διαρκεί περίπου 8 ώρες. Κατά τη διάρκειά της πέφτει νεκρός ο Κρόνος. Το κομμένο κεφάλι του τίθεται σε δημόσια θέα στην πόλη της Θήβας. Το τμήμα έχει σημαντικές απώλειες και ελίσσεται προς τον Παρνασσό.

Στις 15 - 20 Απρίλη 1948 ο αστικός στρατός ξεκινάει μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Στερεά. Αποφασίζεται οι μεγαλύτερες δυνάμεις της 2ης Μεραρχίας να ελιχθούν στο χώρο της Ρούμελης, ενώ το τάγμα να ελιχθεί προς την Πάρνηθα. Επιλέγεται η διαδρομή από Λοκρίδα - Ριτσώνα - Σχηματάρι - Πάρνηθα. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ εντοπίζονται γρήγορα και μαχόμενες καθημερινά φτάνουν έως τον Αυλώνα. Υποχωρούν προς Ριτσώνα, επιστρέφουν Σχηματάρι, όπου εξοντώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά. Από όσους συνελήφθησαν, δεν εκτελούνται μόνο δύο ανήλικες αντάρτισσες, που περνάνε στρατοδικείο.

Σε αυτά τα ματωμένα χνάρια των συντρόφων βαδίζουμε και σήμερα, για μια κοινωνία «στο μπόι» των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και του λαού, απέναντι στο κεφάλαιο που λεηλατεί δικαιώματα, την υγεία του λαού, το περιβάλλον για τα κέρδη, σημείωσε ο ομιλητής, κάνοντας και ξεχωριστή αναφορά στα «γαζωμένα» από τις ανεμογεννήτριες γύρω βουνά, με τα γύρω χωριά, τους συλλόγους της περιοχής να έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στα σχέδια για την εγκατάσταση και νέων ανεμογεννητριών, που δεν αφήνουν «πέτρα πάνω στην πέτρα».

Το σύνθημα «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ» δονεί την ατμόσφαιρα. Η υπόσχεση για τη συνέχιση των αγώνων δίνεται. Μια τελευταία ματιά, οι τελευταίες οδηγίες και οι ομάδες παίρνουν το δρόμο για την Αγία Αννα, την αφετηρία και τον τερματισμό της πεζοπορίας.