Οι χειμερινοί κινηματογράφοι είναι ανοικτοί ήδη από την 1η Ιούλη με πληρότητα 50% με τα ισχύοντα υγειονομικά μετρά και υποχρεωτική χρήση μάσκας. Οπως κάθε βδομάδα, τονίζουμε ότι επειδή οι επανεκδόσεις προσπαθούν να βρουν το χώρο τους ανάμεσα στις νέες κυκλοφορίες στους κινηματογράφους, πριν αποφασίσουμε την έξοδό μας καλό θα είναι να συμβουλευόμαστε το πρόγραμμα του κάθε κινηματογράφου. Αυτό μας βοηθάει και στην έκδοση ηλεκτρονικού εισιτήριου αλλά και στις κυκλοφορίες της τελευταίας στιγμής.
Μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις των μαχητριών, ηλικιωμένων πια γυναικών, ξεδιπλώνονται πτυχές του δίκαιου, ηρωικού και μεγαλειώδους ενόπλου ταξικού αγώνα.
Η ταινία ξεκινάει με πλάνα από την Απελευθέρωση, τον Δεκέμβρη και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ενώ κινηματογραφικά πλανά - ντοκουμέντα του ΔΣΕ πλαισιώνουν τις συνεντεύξεις που χωρίζονται άτυπα σε θεματικές ενότητες (η περίοδος της τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα, η απόφαση για το πέρασμα στο βουνό, η εκπαίδευση που έλαβαν, οι μάχες που πήραν μέρος, ο ρόλος του πολιτικού επιτρόπου, η σχέση τους με το άλλο φύλο, η υποχώρηση και το πέρασμά τους στις Λαϊκές Δημοκρατίες κ.ά.).
Οι μαρτυρίες των μαχητριών στον «Καινούργιο Ουρανό» είναι λιτές αλλά συγκλονιστικές. Με συγκίνηση βλέπουμε συντρόφισσές μας, όπως η Γιάννα Τρικαλινού, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή, να ζωντανεύουν ξανά στην οθόνη.
Η συμμετοχή του Θάνου Μικρούτσικου είναι ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία, αφού έγραψε τη μουσική της έναρξης και απήγγειλε ένα απόσπασμα από ένα ποίημα του Πωλ Ελυάρ, ενώ ο η υπόλοιπη μουσική επένδυση είναι του Κωνσταντή Πιστιόλη.
«Νιώθω σαν να χάνω όλα τα φύλλα μου... Τα κλαδιά, ο άνεμος και η βροχή.. Δεν ξέρω τι συμβαίνει πια...». Είναι τα λόγια του κεντρικού πρωταγωνιστή της ταινίας, σε μια από τις ελάχιστες εκλάμψεις του μυαλού του, που έχει παραδοθεί στον λαβύρινθο της άνοιας. Πρόκειται για τη δεύτερη κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου θεατρικού του ιδίου του συγγραφέα Φλοριάν Ζελέρ, που αυτή τη φορά σκηνοθετεί στον κινηματογράφο και μας εκπλήσσει με τον τρόπο που επιλεγεί να μας ξεναγήσει σε αυτό το πολύ δύσκολο θέμα. Η ιστορία διαπραγματεύεται τη σχέση ενός πατέρα με την κόρη του όταν εκείνος χάνει σιγά σιγά τον εαυτό του, αρνούμενος οποιαδήποτε βοήθεια κι εκείνη προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή της αντιλαμβανόμενη ότι η ασθένεια δεν έχει γυρισμό...
Η ζωη του Νίκου Καρούζου μέσα από τα μάτια των συνοδοιπόρων του στη ζωή και την τέχνη παίρνει σάρκα και οστά με την ποιητική ματιά του Γιάννη Καρπούζη, που έχει επιλέξει τον Δημήτρη Καταλειφό ως αφηγητή αλλά και συνδετικό κρίκο του μωσαϊκού της ζωής του ποιητή, που ξετυλίγεται ανασκαλεύοντας κασέτες. Ο θεατής αποκτά μια αρκετά ενδελεχή εικόνα για το έργο αλλά και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Καρούζου.