Ο Αντώνης Ραλλάτος ξεκίνησε την ομιλία του με το κάλεσμα του ΚΚΕ για την ενίσχυση της αλληλεγγύης σε όσους έχουν ανάγκη και για την οργάνωση της διεκδίκησης ουσιαστικών μέτρων ανακούφισης των πληγέντων, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ανεπάρκεια των μέτρων στήριξης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως «τα μέτρα δεν καλύπτουν με τίποτα τις ανάγκες των πυρόπληκτων για άμεση αποζημίωση στο 100% των ζημιών χωρίς ορούς και προϋποθέσεις και για όσο διαρκούν οι συνέπειες στο εισόδημα, στις καλλιέργειες, στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο, στις υποδομές και κατοικίες.

Η εκχώρηση των αναδασώσεων που είναι υποχρέωση του κράτους και της κυβέρνησης, σε επιχειρηματικούς ομίλους - "αναδόχους", θα λειτουργήσει ως πρότυπο εργαλείο κερδοφορίας, μέσω ΣΔΙΤ, με μελέτες και έργα που θα γίνουν όχι από τη Δασική Υπηρεσία αλλά διαφόρων "ευαγών" ιδρυμάτων».

Συνολικά, για το ζήτημα των δασικών πυρκαγιών ανέδειξε τη βασική σύνδεσή τους με το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, που εκτός των άλλων σήμερα υπαγορεύει το λεγόμενο «πράσινο new deal»:

Μετά τις πυρκαγιές, χιλιάδες στρέμματα καμένων δασικών κυρίως εκτάσεων, αλλά και δασών, δεν κηρύσσονταν αναδασωτέες, με πρόφαση ιδιοκτησιακές ασάφειες, αλλά και σε οριακές περιπτώσεις δεν χαρακτηρίζονταν ως δασικές. Ετσι άλλαζαν χαρακτήρα και ιδιοκτήτη (από κρατικές μη καταγραμμένες μετατρέπονταν σε ιδιωτικές με εκατοντάδες χιλιάδες πλαστά συμβόλαια), με σκοπό την παράνομη ή "νόμιμη" αλλαγή της χρήσης τους, γεγονός που έδινε ένα ισχυρό κίνητρο στους εμπρηστές στο πλαίσιο της δράσης του κατασκευαστικού κεφαλαίου.

Σήμερα, στο όνομα της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, της πράσινης μετάβασης, του λεγόμενου "πράσινου new deal" της ΕΕ, τα δάση αξιοποιούνται από τους ομίλους που ενδιαφέρονται για κερδοφόρες επενδύσεις».

Τόνισε ακόμη πως «το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών οξύνει η πολιτική επιλογή και συμφωνία τελικά όλων των αστικών κυβερνήσεων, δηλαδή της αντιεπιστημονικής διάσπασης της ενιαίας διαχείρισης των δασών.

Σ' αυτή τη βάση έγινε ο διαχωρισμός της πρόληψης από την καταστολή και η μεταφορά της αρμοδιότητας δασοπυρόσβεσης από τη Δασική Υπηρεσία στο Πυροσβεστικό Σώμα, χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση της σκοπιμότητας αυτής.

Οξύνεται επίσης από την ανύπαρκτη χρηματοδότηση για τη διαχείριση, την προστασία - ιδιαίτερα την αντιπυρική προστασία - τον ανεπαρκή και παλαιωμένο εξοπλισμό, την αναποτελεσματική οργάνωση και καταστολή των δασοπυροσβεστικών δυνάμεων.

Οι κυβερνήσεις δεν δίνουν βάρος στην πρόληψη αλλά στην καταστολή και μάλιστα αναποτελεσματικά με τις προσλήψεις εποχικού προσωπικού», φέρνοντας ανάμεσα σε άλλα τις κενές θέσεις μόνιμου και ειδικευμένου επιστημονικού και λοιπού προσωπικού που στη Δασική Υπηρεσία είναι κατά μέσο όρο το 70% των αναγκαίων, τις ελλείψεις σε μέσα και χρηματοδότηση.

Επιπρόσθετα παρέθεσε τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και ολοκλήρωσε την ομιλία του με την πρόταση του ΚΚΕ για ολοκληρωμένη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση.

Αντίστοιχη σύσκεψη - συζήτηση στις Αδάμες διοργάνωσε την Τετάρτη 1η Σεπτέμβρη η ΚΟ Κηφισιάς - Ν. Ερυθραίας του ΚΚΕ, με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές.

Ομιλητής ήταν ο Κώστας Γιαννόπουλος, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Βόρειου Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, ο οποίος στην εισηγητική του ομιλία αναφέρθηκε στην ανάγκη στήριξης των πληγέντων και αποκατάστασης όσων κατέστρεψε η φωτιά, αλλά και στην κρισιμότητα της εξαγωγής συμπερασμάτων ως προς τις εγκληματικές αιτίες που κατέκαψαν την Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Τόνισε ότι η αιτία των καταστροφών βρίσκεται στην αντιμετώπιση του δάσους ως πεδίου καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας, στην εμπορευματοποίηση της γης και την αντιμετώπιση της προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού, αλλά και του φυσικού πλούτου, ως κόστους.

Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι η αντιστοίχιση των δυνατοτήτων της επιστήμης με την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με τις ρεαλιστικές προτάσεις του ΚΚΕ, που οδηγούν σε έναν άλλο δρόμο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, που στο επίκεντρό του έχει πρωταρχικά την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας, την προστασία της ζωής των εργαζομένων και του ίδιου του περιβάλλοντος.