Αυτή η κινηματογραφική βδομάδα σώζεται, κυριολεκτικά, από τις επανεκδόσεις της, αφού καμία ταινία δεν καταφέρνει πραγματικά να ξεφύγει της μετριότητας, τουλάχιστον από την άποψη του περιεχομένου. Εξι νέες ταινίες και τέσσερις επανεκδόσεις έρχονται στις αίθουσες, χειμερινές και θερινές, και είναι πραγματικά πολλές για τον Σεπτέμβρη που σφύζει από αφιερώματα και φεστιβάλ.

45 ταινίες θα προβληθούν στο αφιέρωμα «ΕΛΛΑΔΑ - ΓΑΛΛΙΑ: Κινηματογραφικές Συναντήσεις», στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το οποίο θα διεξαχθεί στις 9-23 Σεπτέμβρη στον θερινό κινηματογράφο «Λαΐς», ενώ ένα τμήμα του θα προβληθεί online το ίδιο διάστημα με αντίτιμο. Το αφιέρωμα είναι χωρισμένο σε τρεις θεματικές ενότητες: Διάλογος μεταξύ Ταινιοθηκών, γαλλικές επιρροές στον ελληνικό κινηματογράφο και η Ελλάδα στις γαλλικές παραγωγές. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε με μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της «Ταινιοθήκης» στο www.tainiothiki.gr.

Το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ανοίγει τις πύλες του από τις 12 έως και τις 18 Σεπτέμβρη, ενώ όλο το πρόγραμμα θα προβάλλεται ταυτόχρονα, σε φυσικούς χώρους αλλά και online, στην πλατφόρμα του φεστιβάλ https://disff.cine.gr έως και τις 26/09, με αντίτιμο 15 ευρώ. Στα ήδη υπάρχοντα διαγωνιστικά τμήματα (Διεθνές Διαγωνιστικό με 23 ταινίες, Εθνικό Διαγωνιστικό με 30 ταινίες και Διεθνές Σπουδαστικό με 22 ταινίες), φέτος προστίθενται και δυο νέα, με πιο ενδιαφέρον το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Animation, ενώ φέτος οι βραβευμένες ταινίες θα προβληθούν και στην Αθηνά στο χώρο της «Ταινιοθήκης» από τις 22 έως και τις 28 Οκτώβρη. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στη σελίδα του Φεστιβάλ https://www.dramafilmfestival.gr. Ο «Ριζοσπάστης» θα βρίσκεται στη Δράμα και θα επανέλθει με τον απολογισμό του φεστιβάλ.

Οι επανεκδόσεις της βδομάδας περιλαμβάνουν την «Επαφή» (The Touch) του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, μια από τις πιο σπάνια παιγμένες και λιγότερο γνωστές ταινίες του σκηνοθέτη, την υπεροχή «Τροτέζα» (Irma la Douce) του Μπίλι Γουάιλντερ με τους απολαυστικούς Τζακ Λέμον και Σίρλεϊ Μακ Λέιν, τη μοναδική ερωτική ιστορία με τους «Εραστές του Αρκτικού Κύκλου» (Los Amantes del Circulo Polar) του Χούλιο Μέντεμ και τέλος μια πραγματικά τρυφερή, αν και ιδιαίτερα αντιφατική και εριστική, σοβιετική ταινία για τα ζώα, «Μη Ζητάς Ανθρώπινη Αγάπη» (White Bim Black ear) του Στανισλάβ Ροστρόσφκι.

Στις νέες ταινίες της βδομάδας... Η γλυκόπικρη νοσταλγική και απείρως μπερδεμένη ερωτική ιστορία «Αυτά που λέμε κι αυτά που κάνουμε» του Εμανουέλ Μουρέ δεν καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, όσο κι αν το προσπαθεί και αναλώνεται σε μια εξιστόρηση εμπειριών χωρίς να εμβαθύνει στα αίτια...

Ο «Πράσινος Ιππότης» του Ντέιβιντ Λόουερι στηρίζεται σε ένα ποίημα βασισμένο σε αρθρουριανούς θρύλους του 14ου αιώνα. Ο Σερ Γκογουέιν, ανιψιός του βασιλιά Αρθούρου, ξεκινά ένα τολμηρό ταξίδι για να συναντήσει τον διαβόητο Πράσινο Ιππότη με αποστολή να πληρώσει το τίμημα ενός παράτολμου παζαριού. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μεταφέρει τη μαγική υπερβατικότητα των μύθων, αλλά η χρήση πολλών εφέ έρχεται σε αντιδιαστολή με τη «μαγεία» της απλής αφήγησης που έχουν ανάγκη τα εσωτερικά ταξίδια των θρύλων. Χάνεται η ουσία του μύθου και χορταίνει το μάτι. Με αυτόν τον τρόπο χάνεται το επικό στοιχείο και η ατμόσφαιρα της εποχής... Ο Ντεβ Πατέλ (Σερ Γκογουέιν) αποδεικνύεται ιδιαίτερα αμήχανος στο εγχείρημα...

Ο «Shang-Chi και ο Θρύλος των Δέκα Δαχτυλιδιών» του Ντέστιν Ντάνιελ Κρέτον... Παρότι έχει αρκετές στιγμές που θυμίζει χορογραφίες μάχης - θρύλους του ασιατικού κινηματογράφου και εξαιρετικά εφέ, ιδίως στο κρυμμένο πανάρχαιο χωριό, εντούτοις δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τη γνήσια τυπική αμερικανιά και δεν έχει την αίγλη και τη «στιβαρότητα» προηγουμένων ηρώων της «Marvel». Αναμένοντας την επόμενη ταινία της τέταρτης φάσης του MCU (Marvel Cinematic Universe), ελπίζουμε σε πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Το «Best Sellers» της Λίνα Ρέσλερ αναφέρεται στον κλασικό πλέον «μύθο» του εκκεντρικού στριμμένου ανθρώπου που συναντιέται με έναν κλασικά «καλό και γλυκό» χαρακτήρα και τα επακόλουθα είναι γνωστά... Ετσι ο Μάικλ Κέιν είναι εξαιρετικός στο ρόλο του στριμμένου και αποξενωμένου συγγραφέα που αναγκάζεται να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο λόγω ανάγκης... Πέραν όμως τούτου ουδέν. Το κλασικό σχήμα «καλός - κακός» στην προκειμένη περίπτωση παραπέμπει σε αμερικανική κομεντί και χάνει την αίγλη του...

Το «Ταξίδι στην Κριμαία» του Ναριμάν Αλίεβ διαπραγματεύεται την ιστορία ενός μουσουλμάνου πατέρα που προσπαθεί να επαναπατρισθεί το άψυχο σώμα του γιου του, που πολέμησε με το ΝΑΤΟ στην πρόσφατη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη χώρα, ώστε να τον θάψει στην Κριμαία σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα...

Αλλος ένας κρίκος στην πρόσφατη ουκρανική κινηματογραφία - που «κουραστικά» προβάλλεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα στο πλαίσιο των συμμαχιών της αστικής τάξης - και με «προβιά» τα διάφορα προσχήματα που αξιοποιούνται πάντα στις τέτοιες περιπτώσεις και βέβαια τις «απαραίτητες» δόσεις αντικομμουνισμού, καλεί τον θεατή να διαλέξει πλευρά στις ιμπεριαλιστικές διαμάχες που πληρώνουν οι λαοί.

Από μια τέτοια πλούσια κινηματογραφική παράδοση θα θέλαμε και κάτι διαφορετικό και αντάξιό της, αλλά είναι λογικό να στερεύει όταν υπηρετεί τις ιμπεριαλιστικές σκοπιμότητες.

Τέλος, οι «Εκκεντρικοί» του Αντερς Τόμας Γιένσεν, με τον πάντα πολύ δυνατό Μαντς Μίκελσεν, είναι η πιο συμπαθητική ταινία της βδομάδας, αφού πρόκειται για έναν συνδυασμό μαύρης κωμωδίας με δραματικά και όχι μόνο στοιχεία... Μια σειρά από συμπτώσεις οδηγούν τη γυναίκα του Μάρκους στο θάνατο. Ενώ αρχικά ο Μάρκους θεωρεί ότι ήταν δυστύχημα, βρίσκονται τρεις εκκεντρικοί «συνοδοιπόροι» που τον πείθουν ότι ήταν παράπλευρη απώλεια σε μια ενορχηστρωμένη «τρομοκρατική» επίθεση... Ετσι ξεκινάει ένα παράλογο ταξίδι γι' αυτή την αλλόκοτη παρέα... «Παράπλευρη απώλεια» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η σχέση του Μάρκους με την, ορφανή πλέον, κόρη του, που περνάει από πολλά κύματα, θλίψη, οργή, απόρριψη, αποδοχή... Η ταινία μιλάει για το πώς επηρεάζονται οι ζωές μας όταν έρχεται ένας απροσδόκητος θάνατος και για το πώς οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ανήκουν σε παρέες... Οσο για αυτό, το καταφέρνει άριστα παρά τη σεναριακή παραδοξότητα.