Την ίδια στιγμή, το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας άνοιξε τις πύλες του την Κυριακή και αναμένεται να ολοκληρωθεί το Σάββατο 18 Σεπτέμβρη. Στην πλατφόρμα του φεστιβάλ https://disff.cine.gr έως και τις 26/9, με αντίτιμο 15 ευρώ μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ολόκληρο το πρόγραμμα του φεστιβάλ, ενώ ο «Ριζοσπάστης» παρακολουθεί το φεστιβάλ και θα επανέλθει με αποτίμηση των ταινιών και ρεπορτάζ.

Το 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» ξεκινά στις 22 Σεπτέμβρη και θα διεξαχθεί στις αίθουσες 12μηνης λειτουργίας Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, «Ιντεάλ», «Δαναός», «Τριανόν», αλλά και για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και στα θερινά σινεμά «Λαΐς - Ταινιοθήκη της Ελλάδας», «Ριβιέρα», «Σινέ Φλερύ» και «Στέλλα», αλλά και online για κάποιες ταινίες. Ανάμεσα στα αφιερώματα του ξεχωρίζει και εκείνο στον σπουδαίο Ορσον Γουέλς, όπου θα προβληθεί η πλειονότητα των ταινιών του. Περισσότερα θα γράψουμε μετά την παρουσίαση του προγράμματος του φεστιβάλ και φυσικά για περισσότερες πληροφορίες, συντονιστείτε στα site του aiff.gr και του cinemagazine.gr.

Οσον αφορά τις καινούριες κυκλοφορίες, βγαίνουν οι παρακάτω ταινίες.

Ο Μάικ Μίλο, ένας πρώην σταρ του ροντέο και ξοφλημένος εκτροφέας αλόγων, αναλαμβάνει μία δουλειά από το πρώην αφεντικό του. Πρέπει να φέρει παράνομα τον μικρό του γιο από το Μεξικό. Αναγκασμένο να ακολουθήσει μία κρυφή διαδρομή επιστρέφοντας στο Τέξας, το αταίριαστο δίδυμο ζει μία απρόσμενη περιπέτεια...

Στα 91 του χρονιά ο Κλιντ Ιστγουντ παραμένει ένας ακούραστος και μοναδικός κινηματογραφιστής και ηθοποιός. Με μια ιδιαίτερα τρυφερή ιστορία καταφέρνει να αποδομήσει μια πτυχή του αμερικανικού τρόπου ζωής και παράλληλα να «ακυρώσει» το περίφημο «Χτίσε τον τοίχο» και το μίσος που καλλιεργούν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ για τους κατατρεγμένους αυτής της Γης. Το συγκλονιστικό γεγονός με τον δηλωμένα συντηρητικό Ιστγουντ είναι ότι χτυπάει σταθερά στη ρίζα και το θυμικό της αμερικάνικης κοινωνίας.

Αν και η τελευταία ταινία του είναι πιο ράθυμη σε σχέση με την καταιγιστική «Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ», εντούτοις δεν χάνει την εκπληκτική σκηνοθετική του ματιά. Απέραντα άνυδρα μεξικάνικα τοπία και αφοπλιστική απλότητα συνθέτουν τα κάδρα του. Ο Ιστγουντ επιχειρώντας να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του παραδέχεται ότι οι άνθρωποι οφείλουν να αμφιβάλλουν, να μην εγκλωβίζονται σε μια ζωή γεμάτη «βεβαιότητες» και στερεότυπα. Το πρότυπο του αμερικανικού «μάτσο» γκρεμίζει τα τείχη με απέραντη τρυφερότητα, δίνοντας παράλληλα ένα μάθημα ζωής στον νεαρό συνοδοιπόρο που τώρα διαμορφώνει την προσωπικότητά του.

Τα «Μαθήματα Περσικών» στηρίζονται σε αληθινή ιστορία ενός Βέλγου Εβραίου, που συλλαμβάνεται από τους ναζί και οδηγείται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και προσπαθώντας να γλιτώσει την εκτέλεση προσποιείται ότι είναι Πέρσης. Το παράδοξο στην ιστορία είναι ότι ένας από τους διοικητές των ναζί στο στρατόπεδο θέλει να μάθει την περσική γλώσσα, γιατί θέλει να ανοίξει ένα εστιατόριο στην Τεχεράνη όταν τελειώσει ο πόλεμος. Ετσι, ο νεαρός κρατούμενος, που βέβαια δεν γνωρίζει φαρσί, εφευρίσκει από την αρχή μια καινούργια γλώσσα ώστε να την μάθει ο αξιωματικός.

Η ταινία εστιάζει στην προσωπική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο ανδρών. Ο τρόμος και η αθλιότητα του ναζιστικού στρατοπέδου, αν και βρίσκονται συνεχώς στο κάδρο, δεν μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Και αυτό είναι ένα μείον. Το σενάριο όμως εξελίσσεται απρόσμενα και για τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές και το φινάλε μας «αποζημιώνει». Η αποκάλυψη των εγκλημάτων που συντελέστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι σπουδαία ιστορική παρακαταθήκη. Πίσω από τα εκατομμύρια νούμερα ήταν άνθρωποι με όνομα και επίθετο.

Η ταινία καταφέρνει να κρατά τον θεατή σε εγρήγορση. Σκηνοθετικά, φωτογραφικά, σκηνογραφικά είναι αρκετά προσεγμένη δουλειά και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών αρκετά συμπαθητικές.

Η Εφιρά αποφασίζει να ακολουθήσει τα χνάρια του γιου της, που είχε αναγκαστεί να δώσει για υιοθεσία όταν είχε μείνει έγκυος στην εφηβεία της. Η σαραντάχρονη κομμώτρια θα βρει δυο εντελώς αναπάντεχους συνοδοιπόρους στην έρευνά της: Δύο δημόσιους υπάλληλους, που υπηρετούν στην υπηρεσία όπου αρχικά είχε προσφύγει, για να βρει βοήθεια στην αναζήτησή της.

Τρυφερή και εντελώς σουρεαλιστική γαλλική κομεντί, που καυτηριάζει τη γραφειοκρατία στη σύγχρονη Γαλλία και παράλληλα εστιάζει στην αγάπη και την αλληλεγγύη ως κορυφαία συστατικά της ζωής. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον Τέρι Τζόουνς των «Μόντι Πάιθονς», με τον οποίο ο Ντιποντέλ συνεργάστηκε στο παρελθόν σε δύο ταινίες του.

Η μίξη κομεντί και βιτριολικής κωμωδίας σε αρκετές στιγμές της ταινίας οδηγεί σε αμηχανία, αλλά σε άλλες στιγμές παραπέμπει στο εξόχως καυστικό σινεμά των «Πάιθονς». Αν και κέρδισε την καρδιά των Γάλλων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τιμήθηκε με πολλά βραβεία Σεζάρ, δεν συγκρίνεται με τα διαχρονικά αριστουργήματα της γνωστής παρέας.

Ο «Βασιλιάς Οττο» είναι ένας ύμνος στον Οττο Ρεχάγκελ και εστιάζει στην περίοδο που ήταν προπονητής στην Εθνική Ελλάδας και στην κατάκτηση του Euro 2004.

17 χρόνια μετά ζωντανεύουν οι αγώνες του Euro και ο θεατής μεταφέρεται στο κλίμα εκείνης της περιόδου. Απλή σκηνοθετικά ταινία, η οποία εστιάζει κυρίως στις συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών του θριάμβου της Εθνικής ομάδας. Υπάρχει και μια συνοπτική εισαγωγή για το πώς ο Ρεχάγκελ έφτασε στην κορυφή του γερμανικού ποδοσφαίρου και πώς έφτασε στην Ελλάδα.