Ούτε στα ψιλά δεν πέρασε ένα ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο από τη μεγάλη σύσκεψη Συνδικάτων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που πραγματοποιήθηκε προχτές στην Αθήνα. Και εντάξει ο «φιλοκυβερνητικός» Τύπος... Ο «αντικυβερνητικός» όμως; Συνδικαλιστές από περισσότερες από 200 συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από μια σειρά κλάδους που συμμετείχαν στη σύσκεψη, αποφάσισαν δράσεις για το επόμενο διάστημα και διεκδικήσεις που βάζουν στο επίκεντρο τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, παλεύουν για το ξήλωμα όλων των αντεργατικών νόμων και απαντούν στην επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας, όπως κλιμακώνεται και με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη. Ομως, ούτε η μαζική παρουσία των σωματείων ούτε οι ίδιες οι αποφάσεις που πάρθηκαν δεν κατάφεραν να χωρέσουν έστω σε ένα μονόστηλο σε κάποια εφημερίδα. Τι είναι αυτό άραγε που δεν «χωράει» στις σελίδες τους; Για τα ΜΜΕ που έχουν συνηθίσει να χύνουν χολή για τις εργατικές διεκδικήσεις, πώς θα ήταν δυνατόν να χωρέσουν μια πραγματικά μαζική αγωνιστική διεργασία για την οργάνωση της πάλης; Για τα υπόλοιπα μάλλον μια τέτοια διαδικασία δεν χωράει στον στενό κορσέ της κυβερνητικής εναλλαγής. Οσοι προσπαθούν όμως να κηρύξουν σιωπητήριο, θα φάνε για ακόμα μια φορά τα μούτρα τους, όπως έχει γίνει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες εν μέσω πανδημίας. Ας ρίξουν γι' αυτό μια ματιά στις καθημερινές αγωνιστικές παρεμβάσεις συνδικάτων σε χώρους δουλειάς και κλάδους, που συντονίζουν τη δράση τους και προετοιμάζουν την κλιμάκωση με κεντρικές μάχες το επόμενο διάστημα.