«Η συμπόρευση με το ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη προοδευτική επιλογή, τη μόνη επιλογή για να πάνε τα πράγματα προς τα εμπρός. Αποτελεί επιλογή ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να γίνουν οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους», σημείωσε η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της Κυριακής σε εκδήλωση της ΤΟ Εμπορίου - Υπηρεσιών της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, με θέμα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής».

Στην εκδήλωση συμμετείχαν εργαζόμενοι από κλάδους του εμπορίου και του επισιτισμού - τουρισμού που το προηγούμενο διάστημα μπήκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Με βάση την ειδική αλλά και τη γενικότερα πείρα άνοιξε η συζήτηση γύρω από τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ στη σημερινή βαρβαρότητα.

Οπως σημείωσε η Θ. Καπέτη, επιδίωξη της συζήτησης που ανοίγει το ΚΚΕ δεν είναι απλά η ενημέρωση για τις εξελίξεις αλλά κυρίως το πώς όλοι και όλες θα συμβάλουν στην προσπάθεια που κάνει το Κόμμα «για να μετρήσουμε βήματα στη συλλογική οργάνωση, στον αγώνα, στη συσπείρωση δυνάμεων, στον συντονισμό της πάλης, για όλα τα καυτά και επείγοντα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας».

Οπως τόνισε, «συζητάμε μαζί σας γιατί όσο κρίσιμο είναι σήμερα να πολλαπλασιαστούν οι εστίες της αντίστασης για να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα, όπως είναι ο νόμος Χατζηδάκη για τα Εργασιακά, ο νόμος Κεραμέως για το σχολείο, ακόμα και παλιότεροι νόμοι που παραμένουν σε ισχύ, άλλο τόσο κρίσιμο είναι να μπει στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, του προβληματισμού όλων μας, το ζήτημα των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών, των αιτιών που αυτές οι ανάγκες όχι μόνο δεν ικανοποιούνται αλλά συνεχώς υποβαθμίζονται και υπονομεύονται. Αλλά ταυτόχρονα και πώς θα ανοίξουμε τον δρόμο για την πραγματική ικανοποίησή τους. Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν πολλές δυνατότητες σήμερα να διευρυνθεί μια πρωτοπορία στην κοινωνία».

Αναφέρθηκε στους αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και πρόσφατα, αναδεικνύοντας ότι μέσα σε αυτούς τους αγώνες και σε πολλούς ακόμη γεννήθηκε το ξεχωριστό σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!».

Και σημείωσε: «Σκεφτείτε, λοιπόν, τι θα μπορούσε να γίνει, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν πολλαπλασιάζονταν αυτά τα παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα...

-- Τι θα μπορούσε να γίνει αν ανέβαιναν ο βαθμός οργάνωσης και η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα ή σε άλλους μαζικούς φορείς και άλλαζε ριζικά ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων.

-- Τι θα μπορούσε να γίνει αν δυνάμωνε η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, δυνάμωνε η ενεργητική στήριξη στην πολιτική του πρόταση.

-- Τι θα μπορούσε τελικά να γίνει αν ο καθένας και η καθεμιά δεν απέρριπτε, δεν ανέβαλλε, δεν άφηνε για κάποιους άλλους αυτήν την επιλογή, στο όνομα μιας δήθεν άμεσης κυβερνητικής λύσης, μέσα από διάφορες "συνεργασίες" και "συμμαχίες" κομμάτων που έχουν προδώσει πολλαπλά το κίνημα και τον λαό όλα τα προηγούμενα χρόνια και έχουν πλέον συσσωρεύσει μεγάλη αρνητική πείρα που δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη.

Οι εργάτες της COSCO δεν άφησαν για μετά αυτόν τον αγώνα, δεν συνέχισαν να δουλεύουν "κόντρα βάρδια", ευχόμενοι μόνο αυτοί να τη γλιτώσουν.

Οι εργάτες της "e-food" δεν περίμεναν να ξεσηκωθούν όλοι οι άλλοι πρώτα και ύστερα να δουν κι αυτοί τι θα κάνουν, όπως σκέφτονται κάποιοι άλλοι ακόμα.

Ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, περίμεναν να έρθει κάποια μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταργήσει τον νόμο Χατζηδάκη, που ένα μεγάλο μέρος του, σχεδόν τα μισά άρθρα του τα ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...

Ο,τι κέρδισαν, δεν τους τα έδωσε καμία αστική κυβέρνηση, ίσα ίσα όλες οι κυβερνήσεις νομοθετούσαν σε βάρος τους, στο όνομα των δήθεν "εμβληματικών επενδύσεων", όπως τις αποκαλούσαν!».

Τους κάλεσε να σκεφτούν πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν δυνάμωνε η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

«Αν - όπως είπε - σήμερα πολύ περισσότεροι και περισσότερες έκαναν το βήμα και έπαιρναν τη θέση που τους έχουμε κρατήσει δίπλα μας στο κίνημα, στους αγώνες αυτούς που μπορούν να προετοιμάσουν και να οργανώσουν τη λαϊκή αντεπίθεση.

Αν σήμερα το ΚΚΕ, με αυτές τις δυνάμεις που έχει στο εργατικό συνδικαλιστικό, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, με αυτό το εκλογικό ποσοστό που έχει, ενοχλεί τόσο πολύ τα διάφορα κέντρα του κατεστημένου, τα οποία είναι μονίμως σε ετοιμότητα για να ρίξουν την αντικομμουνιστική χολή τους..., φανταστείτε τι δυναμική θα μπορούσε να διαμορφωθεί υπέρ του λαού αν υπήρχε ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Σίγουρα πολλοί έχουν επιφυλάξεις, επιμέρους διαφωνίες με το ΚΚΕ. Ομως, αυτό που κρίνεται είναι ποιος αποδείχτηκε από τα ίδια τα πράγματα, από την ίδια τη ζωή, ότι είναι νους και οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης.

Τι να επιλέξει ένας εργαζόμενος, ένας νέος, ένας άνεργος, ένας συνταξιούχος σήμερα;

Να μείνει σπίτι του και να αναμένει τις εξελίξεις, μήπως και ξημερώσει μία καλύτερη μέρα;

Να επιλέξει "μία από τα ίδια", που μπορεί να έχει αρκετές διαφωνίες μαζί τους, αλλά ψάχνει "το ένα που συμφωνεί" για να τους επιλέξει και πάλι, δήθεν στη λογική ότι "κάτι καλύτερο μπορεί να κάνει, αν όχι όλα" ή δήθεν στη λογική ότι "αυτό που κρίνεται είναι ποιος θα μας κυβερνήσει, άρα κάποιον πρέπει να διαλέξω";

`Η να επιλέξει το ΚΚΕ, που στα "μεγάλα", στα ουσιαστικά είναι δίπλα στον λαό, δεν τον εγκαταλείπει, υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, φωτίζει τη διέξοδο, και που μπορεί να έχει επιμέρους, δευτερεύουσες διαφωνίες μαζί του;».

Η Θ. Καπέτη αναφέρθηκε επίσης σε παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι «το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα, που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος.

Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας.

Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την "ατομική ευθύνη", για να κρύψει τον εχθρικό - για τις λαϊκές ανάγκες - χαρακτήρα του.

Με αυτό, λοιπόν, το κράτος, με αυτήν την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιο του τον εαυτό και τα παιδιά του.

Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων. Είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό.

Το ΚΚΕ απαντάει ξεκάθαρα, μετά από χρόνια μελέτης, θεωρητικής και πρακτικής».

Μιλώντας για τα κυβερνητικά προγράμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι «το κυβερνητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων, είναι ήδη γραμμένο». «Γι' αυτό - πρόσθεσε - κοροϊδεύει τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του, επειδή δήθεν δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια».

Αναφερόμενη στα όπλα που έχει ο λαός στα χέρια του σημείωσε ότι «πολύτιμο όπλο είναι η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Πολύτιμο όπλο είναι η κοινωνική συμμαχία. Πολύτιμο όπλο είναι η αλληλεγγύη. Μέσα απ' τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».

Τόνισε ότι «κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη».

Παρουσίασε την πραγματική διέξοδο λέγοντας: «Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος. Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο. Ο κεντρικός σχεδιασμός. Πάνω σ' αυτήν τη βάση μπορεί να οικοδομηθεί ένα νέο κράτος.

Το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει είναι το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμα που φωτίζει αυτήν τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα».