Μια μάχη σε διαρκή αναμέτρηση με τον κρατικό αυταρχισμό και τις συκοφαντίες που εξαπολύουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, μάχη που τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ «θάβουν» όταν δεν διαστρεβλώνουν.

Προβάλλουν συγκεκριμένα αιτήματα που θα τους δώσουν μια ανάσα για να μπορέσουν να συνεχίσουν να παράγουν και να ζουν από τη δουλειά τους, και τα οποία αντικειμενικά αφορούν όλο τον λαό, που στενάζει από την ακρίβεια και το κουτσουρεμένο εισόδημα.

Συγκεκριμένα, διεκδικούν:

-- Μείωση του κόστους παραγωγής, με κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής για το ρεύμα, αφορολόγητο πετρέλαιο, επιδότηση των ζωοτροφών και των αγροεφοδίων, κατάργηση του ΦΠΑ στα μέσα και εφόδια.

-- Προστασία από τις φυσικές καταστροφές, με υλοποίηση όλων των απαραίτητων έργων υποδομής (αρδευτικών, εγγειοβελτιωτικών κ.λπ.), καθώς και αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο στο 100%.

-- Τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

Μέσα σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα επιβίωσης, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, που ειδικά φέτος είναι χρεωμένοι μέχρι τον λαιμό απέναντι σε προμηθευτές, παρόχους Ενέργειας κ.ο.κ., έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν πιο καθαρά πλέον ποιοι είναι απέναντί τους, ποιος ευθύνεται για τα μεγάλα προβλήματά τους.

Ολες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων να αρνούνται να ικανοποιήσουν τις διεκδικήσεις τους, γιατί - όπως λένε - αυτές βρίσκονται εκτός «των δημοσιονομικών στόχων» και των «αντοχών της οικονομίας». Στην πραγματικότητα γιατί δεν «χωράνε» στους στόχους ανάπτυξης για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Την ώρα όμως που οι «αντοχές της οικονομίας» περιορίζουν σε ψίχουλα τα όσα δίνονται στον λαό, δεκάδες δισ. ευρώ δίνονται στους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και του πρόσφατου «αναπτυξιακού» νόμου. Αλλωστε, τη χρηματοδότηση των δικών τους επενδύσεων πληρώνει ο λαός με την απογείωση του πληθωρισμού και την ακρίβεια στο ρεύμα και στα άλλα βασικά αγαθά.

Απέναντί τους έχουν τους εμποροβιομήχανους, τα μονοπώλια, που εκμεταλλεύονται τον μόχθο τους και κερδοσκοπούν σε βάρος τους, με τις πλάτες και τους νόμους της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Αυτούς δηλαδή που πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια και αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα προϊόντα τους, τα οποία φτάνουν πανάκριβα στην κατανάλωση για τις λαϊκές οικογένειες.

Απέναντί τους έχουν τα σχέδια της «ενεργειακής μετάβασης» και της «πράσινης ανάπτυξης», που κάνουν πιο ακριβό το κόστος της Ενέργειας.

Απέναντί τους είναι η ΚΑΠ της ΕΕ, που εντείνει την καταλήστευση του μόχθου των αγροτών από τους μεταποιητές, τους διάφορους μεσάζοντες και τις τράπεζες, μέσω του ακόμα μεγαλύτερου ελέγχου της αγροτικής παραγωγής από όλους αυτούς. Το περιεχόμενό της είναι οργανικά δεμένο με τη στρατηγική συνολικά της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεών της, ανεξάρτητα από αποχρώσεις.

Τους παραπάνω συνδράμουν και διάφοροι «πρόθυμοι» συνδικαλιστές, που προσπαθούν να κρατήσουν τους αγρότες μακριά από τα μπλόκα, υπονομεύουν τον αγώνα τους, καλλιεργώντας τη λογική της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», αναπαράγουν τις συκοφαντίες της κυβέρνησης για «εθιμικές» κινητοποιήσεις.

Εδώ και δυο βδομάδες οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν αποκρούσει όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του αγώνα τους.

Την επιχείρηση τρομοκράτησης, με τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που έχουν στρατοπεδεύσει στα μπλόκα.

Την προσπάθεια να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των «δημοσιονομικών δεδομένων», αλλά και το πέταμα στην ...εξέδρα των ευθυνών της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για τα αδιέξοδα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, με τον νέο υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να δηλώνει πως «είναι μια δύσκολη εποχή για τον αγροτικό κόσμο, λόγω εξωγενών συνθηκών».

Την άρνηση της κυβέρνησης να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις επί των αιτημάτων τους.

Τις συκοφαντίες που ξεστομίστηκαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό για «κατ' επάγγελμα διαδηλωτές», με στόχο να υποκινήσει τον περιβόητο «κοινωνικό αυτοματισμό» σε βάρος της αγωνιζόμενης αγροτιάς. Συκοφαντίες που διακινούσαν και οι «πρόθυμοι» αγροτοσυνδικαλιστές, καλώντας τους αγρότες να μη βγουν στους δρόμους, σπέρνοντας τη μοιρολατρία.

Τα καλέσματα διαφόρων επίδοξων «σωτήρων» για εναπόθεση της ελπίδας των αγροτών ξανά στην κυβερνητική εναλλαγή, από την οποία «κάηκε η γούνα τους» όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, οι αγρότες δεν σταμάτησαν την πάλη τους, αντίθετα κλιμάκωσαν τον αγώνα τους, στήνοντας δεκάδες μπλόκα, προχωρώντας στον συντονισμό των μπλόκων σε πανελλαδικό επίπεδο, γεγονός που αποτελεί ήδη μια πρώτη κατάκτηση.

Απέσπασαν τη στήριξη και την αλληλεγγύη των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, επισκέψεις στα μπλόκα, παράδοση ειδών πρώτης ανάγκης, αναδεικνύοντας ότι τα αιτήματά τους αφορούν όλο τον λαό.

Αλλωστε, την ίδια ώρα που ο αγροτοκτηνοτρόφος αναγκάζεται να δώσει την παραγωγή του για ψίχουλα, ο εργαζόμενος και ο αυτοαπασχολούμενος έρχονται αντιμέτωποι με πανάκριβες τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Μπορεί να συνειδητοποιηθεί καλύτερα ότι πίσω από τα κοινά εργατικά - λαϊκά προβλήματα βρίσκεται ο κοινός αντίπαλος, η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Το πανό που κρατούσαν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Λάρισας κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στο μπλόκο της Νίκαιας, που έγραφε «Οι αγρότες στα μπλόκα δίνουν μάθημα ζωής, το μέλλον του τόπου θα το γράψουμε εμείς», δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τη σημασία αυτού του αγώνα - και άλλων, όπως στην COSCO ή στην «e-food» - για την αφύπνιση συνολικά του εργαζόμενου λαού.

Σε πλήρη αντίθεση με τις συκοφαντίες από την κυβέρνηση και διάφορα παπαγαλάκια, οι αποφάσεις για την οργάνωση, τον συντονισμό και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων λαμβάνονται στα όργανα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, από τους ίδιους τους αγρότες που συμμετέχουν στον αγώνα.

Ολα τα παραπάνω, οι αντοχές που δείχνουν οι αγρότες στα μπλόκα, δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την καθοριστική συμβολή των Αγροτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών, που συντονίζουν τη δράση τους μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, που αναπτύσσουν δράση όλο τον χρόνο με διάφορες μορφές.

Απ' αυτήν την άποψη, χρειάζεται να ενισχυθεί η προσπάθεια για τη μαζικοποίηση και το δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων, τη δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν. Οι δυνατότητες υπάρχουν, αφού στον αγώνα βρίσκονται νέοι σε ηλικία αγρότες, συμμετέχουν χωριά όπου μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε δραστηριότητα.

Κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των αγροτών είναι ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, αλλά ταυτόχρονα και ότι κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω».

Αλλωστε, οι βιοπαλαιστές αγρότες γνωρίζουν καλά ότι μόνο με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, κατάφεραν στο παρελθόν να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα που τους έδωσαν μικρή ανάσα απέναντι στην καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, να καθυστερήσουν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.

Γι' αυτόν τον λόγο τα μπλόκα και οι πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες αποτελούν παρακαταθήκη στον μακρύ και δύσκολο αγώνα επιβίωσης που δίνουν.

Ταυτόχρονα, μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή για να προβληματιστούν οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι σε σχέση με το τι πραγματικά πρέπει να γίνει ώστε να μπορούν να ζουν χωρίς τις απειλές και τους εκβιασμούς των βιομηχάνων και των εμπόρων, χωρίς κυνηγητό από τις τράπεζες και την εφορία, χωρίς τους περιορισμούς της ΕΕ. Για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα, μέσα από ριζικές αλλαγές στην οικονομία, με μια διαφορετική αγροτική παραγωγή, με κριτήριο τη σχεδιασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των λίγων, με τους εργαζόμενους και τον λαό να κάνουν κουμάντο, να έχουν αυτοί στα χέρια τους την εξουσία.