Οι απεργοί της ΛΑΡΚΟ με τις οικογένειές τους, συνάδελφοί τους από άλλους χώρους δουλειάς, αυτοαπασχολούμενοι και βιοπαλαιστές επαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέοι από τη Στερεά Ελλάδα και την Εύβοια, είχαν τη δική τους παρουσία στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Αθήνας. Ενωσαν τη φωνή τους με τα εκατοντάδες σωματεία, στέλνοντας το μήνυμα του κοινού αγώνα απέναντι στο έγκλημα σε βάρος της ΛΑΡΚΟ και στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή και την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου λαού.

Από νωρίς το πρωί του Σαββάτου, από τον οικισμό της ΛΑΡΚΟ και τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο, τα μεταλλεία του Αη Γιάννη στη Βοιωτία και στα Ψαχνά της Εύβοιας, ξεκίνησαν τα πούλμαν με τους απεργούς διαδηλωτές και τις οικογένειές τους. Ταυτόχρονα ξεκινούσαν και συνάδελφοί τους από τη Λαμία, τη Λιβαδειά, τη Χαλκίδα, τη Θήβα, τη βιομηχανική περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου, το Αλιβέρι, σχηματίζοντας ένα κομβόι αγώνα και συντονισμένης δράσης, με Εργατικά Κέντρα και σωματεία της περιοχής να παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στο συλλαλητήριο και να οργανώνουν την κάθοδο.

Η προσυγκέντρωση ήταν καθορισμένη για τις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια, μιάμιση ώρα πριν το κάλεσμα στο Σύνταγμα. Τα πρώτα λεωφορεία φτάνουν βέβαια νωρίτερα, ενώ λίγο μετά τις 10.30 π.μ. φτάνει και το τελευταίο. Η πορεία για το Σύνταγμα ξεκινάει σχεδόν αμέσως. Κάθε λίγο και λιγάκι σταματά. Για συνθήματα, για να προστεθούν διαδηλωτές και να εκφραστεί η αλληλεγγύη από τις προσυγκεντρώσεις κατά μήκος του δρόμου, για να μπορέσουν να προωθηθούν τα μπροστινά μπλοκ. Είχε περάσει πια 12 όταν το μπλοκ των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και των συναδέλφων τους από τη Στερεά Ελλάδα έφτασε στο Σύνταγμα και πήρε θέση μπροστά από την εξέδρα, ενώ πίσω και για αρκετά λεπτά ακόμα συνέχισαν να καταφτάνουν οργανωμένα μπλοκ με εκατοντάδες εργαζόμενους.

Με την κυβέρνηση να τρέχει τις διαδικασίες των μαζικών απολύσεων και ξεσπιτώματος που οδηγούν στο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους έδωσαν για μία ακόμα φορά μαζική και δυναμική απάντηση, δίνοντας συνέχεια στον αγώνα τους για τη διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων τους.

Με τα πανό και τα πλακάτ τους πήραν θέση δίπλα στους συναδέλφους τους. Εγιναν ένα με το μεγάλο ποτάμι που ξεχύθηκε στο κέντρο της Αθήνας, εφαρμόζοντας στην πράξη το σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους». Πήραν και έδωσαν κουράγιο και δύναμη για τη συνέχιση του αγώνα.

Κατήγγειλαν το έγκλημα της κυβέρνησης που οδηγεί τη ΛΑΡΚΟ στο κλείσιμο, απολύοντας τους εργαζόμενους και διαλύοντας την παραγωγική της διαδικασία.

Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας, από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα, γυναίκες της ΛΑΡΚΟ ήταν στην πρώτη γραμμή. Με τα συνθήματα και τα πλακάτ έδωσαν ξεχωριστό τόνο, ύψωσαν ακόμα πιο ψηλά το «Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ» και έδειξαν την αποφασιστικότητά τους να αγωνιστούν για τη ζωή και το μέλλον των οικογενειών τους.

«Είμαστε εδώ σήμερα γιατί τα όσα συμβαίνουν στη ΛΑΡΚΟ δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους αλλά και ολόκληρη την τοπική κοινωνία γύρω από το εργοστάσιο», αναφέρει στον «Ριζοσπάστη» η Σταματία, καθηγήτρια στο Γυμνάσιο του οικισμού της Λάρυμνας, διαδηλώνοντας μαζί με τις μητέρες των μαθητών της. Και προσθέτει: «Θα διαλυθούν ολόκληρα χωριά. Μαζί με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ θα ξεσπιτωθούν πολλές οικογένειες ακόμα. Τα σχολεία θα κλείσουν, θα χαθούν οργανικές θέσεις, τα μαγαζιά θα κλείσουν. Θα μαραζώσει ο τόπος. Το σημερινό συλλαλητήριο μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα».

«Το συλλαλητήριο αυτό το είχαν ανάγκη οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, όπως και όλοι εμείς ζούμε από το εργοστάσιο», αναφέρει ο Αρης, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια διατηρεί το μίνι μάρκετ στον οικισμό. «Μας δίνει δύναμη σε μία καθοριστική στιγμή για να κλιμακωθεί ο αγώνας απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης που μας διαλύουν όλους», σημειώνει, τονίζοντας παράλληλα ότι γέννημα - θρέμμα και αυτός της περιοχής, με τον πατέρα του να είναι από τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ το 1985, βιώνει την ίδια κατάσταση με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και βλέπει τη ζωή του να διαλύεται.

Ανάμεσα στους διαδηλωτές της Στερεάς είναι και ο Ορέστης Τασιούδης, ιδιωτικός υπάλληλος από τη Λιβαδειά, μέλος της διοίκησης του σωματείου του, ο οποίος αρχικά σπεύδει να εκφράσει την καταδίκη του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. «Να γίνει ξεκάθαρο ότι ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ρωσία είναι το ίδιο υπεύθυνοι και οι πόλεμοί τους δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λαών», μας λέει. Και συνεχίζει: «Είμαστε εδώ για να εκφράσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και σε όλους τους εργαζόμενους που είναι στον δρόμο. Στεκόμαστε στο πλευρό τους και παράλληλα παλεύουμε για τα συνολικότερα προβλήματα, την ακρίβεια, την προστασία της υγείας, τα δικαιώματά μας. Η σημερινή κινητοποίηση και η μαζική συμμετοχή αποτελεί παρακαταθήκη για τους εργαζόμενους και την οργάνωση του αγώνα μας».