Αρα, η άμιλλα οικοδόμησης και στρατολογίας, που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι η καλύτερη αφορμή για τους κομμουνιστές στη Βιομηχανία ώστε να γενικευτεί η συζήτηση με τους εργάτες στα εργοστάσια, που βεβαίως ήδη γνωριζόμαστε πολύ καλά μέσα από την πάλη για το μεροκάματο, για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας ενάντια στην πανδημία και στην ασυδοσία εργοδοσίας - κυβέρνησης, ενάντια στο κλείσιμο εργοστασίων, στις απολύσεις. Οι εργάτες αναγνωρίζουν τους κομμουνιστές συναδέλφους τους ως τους πρωτοπόρους, τους άφοβους αγωνιστές που διεκδικούν ακούραστα τα δικαιώματά τους, που μπαίνουν μπροστά, και όπως λένε «αν έχει μείνει ακόμη κάτι όρθιο, είναι γιατί υπάρχουν οι ΚΚΕδες...».

• Ζούμε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πράγματι, οι κομμουνιστές οργώνουμε τα εργοστάσια αυτές τις μέρες για να συζητήσουμε με τους εργάτες για το ότι το συμφέρον μας δεν είναι να διαλέξουμε ιμπεριαλιστή, ότι μόνη λύση είναι η πάλη των λαών. Η παρέμβασή μας όμως είναι πιο ουσιαστική εκεί που έχουμε δυνάμεις. Ακριβώς επειδή τα ζητήματα του πολέμου είναι σύνθετα και ο βομβαρδισμός εκτός από στρατιωτικός είναι και ιδεολογικός, εκεί που καταφέρνουμε να φτάσουμε και να συζητήσουμε αναλυτικά επιδρούμε και πείθουμε, δηλαδή κυρίως στους χώρους αυτούς όπου δουλεύουν οι κομμουνιστές, ξέρουν καλά τους συναδέλφους, παρακολουθούν και απαντούν προληπτικά στα επιχειρήματα των αστών, έχοντας τη ματιά τους στραμμένη στη συνείδηση του εργάτη που παρακολουθεί, κρίνει και συγκρίνει. Εκεί καταφέρνουμε να αποδομούμε πιο πειστικά τις θεωρίες περί «εθνικής ενότητας», την επιδίωξη του κεφαλαίου να στρατεύσει τους εργάτες κάτω από τα δικά του συμφέροντα. Εκεί που δεν έχουμε δυνάμεις, επίσης παλεύουμε, διακινούμε τα υλικά μας, δεν αφήνουμε καμία χαραμάδα αναξιοποίητη. Αν όμως παρά τις προσπάθειές μας δεν οικοδομούμε μια μαγιά, μια υποδομή, αντικειμενικά η παρέμβασή μας αδυνατίζει.
• Δρούμε σε μια περίοδο που αναπτύσσεται η προπαγάνδα και τα επιχειρήματα των αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων, που παίρνουν υπόψη τους τη δυσαρέσκεια του λαού από την ασφυκτική κατάσταση με την ακρίβεια, την ανασφάλεια, την αγωνία. Επενδύουν σε επιχειρήματα που σκοπό έχουν να κρύψουν και τη στρατηγική τους συμφωνία και την ταξική ουσία των εξελίξεων. Μιλούν για την «πράσινη μετάβαση» και τα «πλεονεκτήματα του Ταμείου Ανάκαμψης». Τσακώνονται για το ποιος είναι πιο ικανός διαχειριστής της βαρβαρότητας. Λένε πως η ενεργειακή κρίση είναι παγκόσμιο φαινόμενο και ο ένας (ΝΔ) λέει πως θα δώσει κάποια ψίχουλα, ο άλλος (ΣΥΡΙΖΑ) πως δεν υλοποιούνται όσο πρέπει οι κατευθύνσεις της ΕΕ. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει πόσο επιδρούν αυτές οι ξένες με τα εργατικά συμφέροντα απόψεις, ειδικά εκεί που ένας εργάτης δεν έχει στη δουλειά έναν άνθρωπο να τον διαφωτίσει, να του μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, παστρικά και λαϊκά, ώστε να ξεδιαλύνει πίσω από εύηχες λέξεις τι πραγματικά παίζεται, γιατί δυσκολεύεται στη ζωή του και ποια μπορεί να είναι η διέξοδος. Οτι μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα μόνο αν σκεφτεί πού βρίσκονται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας και πού η δική του ζωή.
• Οι κομμουνιστές βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή της πάλης αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας σε όλους τους κλάδους. Ομως η παρέμβασή μας ήταν πιο ουσιαστική εκεί που έχουμε δυνάμεις, που υπάρχουν ΚΟΒ. Ας αναρωτηθούμε πόση εργοδοτική ασυδοσία επικρατεί εκεί που δεν έχουμε δυνάμεις, εκεί που το κεφάλαιο αισθάνεται πλήρως «απελευθερωμένο» και δεν υπολογίζει τίποτα, που περίπου λέει στους εργάτες «να λέτε και ευχαριστώ που σας πληρώνω» και δεν ακούει κουβέντα για μέτρα προστασίας.
• Οι κομμουνιστές έχουμε πρωτοστατήσει σε μια σειρά σημαντικούς αγώνες αυτό το διάστημα σε μεγάλες επιχειρήσεις. Ποιο είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτών των χώρων δουλειάς; Οτι με μεγάλο κόπο, με μεγάλη προσπάθεια και επιμονή, σε αυτούς τους χώρους υπάρχουν ΚΟΒ του ΚΚΕ με πρωτοπόρα δράση και αποδοχή από τους εργάτες. Πράγματι: Και σε άλλα εργοστάσια γίνονται εγκλήματα και χάνονται ζωές, και δυστυχώς «δεν ανοίγει ρουθούνι». Και σε άλλους χώρους οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις είναι ο κανόνας, συνήθως χωρίς αντιστάσεις. Ομως στην COSCO, στη Ζώνη στο Πέραμα και αλλού, υπάρχουν κομμουνιστές συνδικαλιστές, που δεν αφήνουν να περάσουν έτσι ούτε τα εγκλήματα ούτε η υπερεκμετάλλευση. Ο πολλαπλασιασμός αυτών των αντιστάσεων τελικά απαιτεί πιο ισχυρό «δίκτυο» παντού, σε όλους τους χώρους και όλους τους κλάδους.
• Πριν λίγους μήνες, εργοστάσια και κυρίως άνθρωποι βρέθηκαν στο έλεος φυσικών καταστροφών, με εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους, της εργοδοσίας και των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η παραγωγή σε αρκετά από αυτά τα εργοστάσια σταμάτησε επειδή οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά, συγκρούστηκαν, απαίτησαν και κατάφεραν την ασφάλεια των συναδέλφων. Αλλού όμως δεν σταμάτησε, ακόμα κι αν βρίσκονταν στη «ζώνη του πυρός» ή μέσα στον χιονιά.

Τα παραδείγματα, περισσότερο ή λιγότερο χαρακτηριστικά, δεν έχουν τελειωμό...

Η πείρα μας ακόμη και από «άγονους» στην αρχή χώρους το αποδεικνύει αυτό περίτρανα, πόσο μάλλον που δεν ξεκινάμε προφανώς από το μηδέν. Στη Βιομηχανία στην Αττική έχουμε μια ισχυρή μαγιά, που έχει κατακτηθεί μέσα από σκληρή πάλη και μεγάλη προσπάθεια. Είναι οι αρκετές χιλιάδες εργάτες που συμμετέχουν στις αρχαιρεσίες στα κλαδικά και επιχειρησιακά συνδικάτα και στηρίζουν τα ψηφοδέλτιά μας. Είναι οι αρκετές χιλιάδες που απεργούν και στηρίζουν την κατεύθυνση του ΠΑΜΕ. Είναι οι εκατοντάδες που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτιά μας, αυτοί που παίρνουν «Ριζοσπάστη», που έρχονται στις εκδηλώσεις μας, που γίνονται «ασπίδα» όταν το κεφάλαιο απειλεί τους κομμουνιστές.

Το θέμα δεν είναι προφανώς «αν όλοι αυτοί θα οργανωθούν αύριο στο ΚΚΕ», αλλά ότι η δική μας κατεύθυνση οφείλει να είναι πώς «με τη μέσα ψυχή», σε καθέναν από αυτούς τους αγωνιστές, που άλλος έχει κάνει ένα πρώτο βήμα, άλλος είναι πιο ώριμος κ.λπ., εμείς επενδύουμε, συζητάμε αναλυτικά για την πολιτική και τις θέσεις μας, για τους σκοπούς του ΚΚΕ, για το ότι πρέπει και μπορεί να πάρει τη θέση του στην αλυσίδα της πρωτοπορίας.

Αρα, τον στηρίζουμε με όλους τους τρόπους, με το βιβλίο, με τον πολιτισμό, με συντροφική συζήτηση για όλα τα ζητήματα που τον απασχολούν. Του εξηγούμε ότι ούτε υπεράνθρωποι ήταν οι ήρωες κομμουνιστές, ούτε εμείς είμαστε κάτι ξεχωριστό από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Οτι θα τα καταφέρει να ανταποκριθεί και με τη δική μας βοήθεια και με τα δικά του ταλέντα και ικανότητες, που αντικειμενικά μέσα στην οργανωμένη ζωή θα αναπτύσσονται ολοένα και περισσότερο.

Οτι τελικά η κερδισμένη ζωή είναι αυτή που συνειδητά και οργανωμένα εντάσσεται στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη νίκη του σοσιαλισμού. Οτι αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά και στον ίδιο του τον εαυτό, και στην οικογένειά του, και στην τάξη του. Οτι όπως οργανώνονται οι αντίπαλοί μας για να εδραιώνουν την εξουσία τους, έτσι οργανωνόμαστε και εμείς για να αντισταθούμε, να αντεπιτεθούμε και να τους νικήσουμε.

Στην άμιλλα στρατολογίας και οικοδόμησης η Οργάνωση Βιομηχανίας έχει πάρει ήδη τα μέτρα της, και με τα στελέχη της μπροστά θα δώσει τον καλύτερο εαυτό της για να καταφέρει την υπερκάλυψη του πλάνου. Αυτή η υπερκάλυψη θα είναι η πιο ουσιαστική παρακαταθήκη για μια ακόμα πιο ορμητική συνέχεια για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ στα εργοστάσια της Αττικής.