Ζητά ενημέρωση για το ποιος πήρε τη συγκεκριμένη «πρωτοβουλία», όταν την Τετάρτη 13 Απρίλη τα παιδιά βρέθηκαν αρχικά στη Νικόπολη και εν συνεχεία μέσα στη βάση. Εκεί τους έγινε «ξενάγηση» στον πύργο ελέγχου και τον πυροσβεστικό σταθμό, ενώ στους μικρούς μαθητές δόθηκαν ως «αναμνηστικά» αυτοκόλλητα με το σήμα της βάσης και του ΝΑΤΟ, σε μια προσπάθεια ξεπλύματος του βρώμικου ρόλου του όπου Γης, αλλά και συγκεκριμένα, ως χώρου στάθμευσης των γνωστών κατασκοπευτικών αεροπλάνων AWACKS.

«Κρύβουν ότι για άλλη μια φορά οι οικονομικοί ανταγωνισμοί μεταξύ ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τη διασφάλιση κερδών και τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών έχει μόνο θύματα. Κρύβουν ότι θύματα είναι οι λαοί που καλούνται να πληρώσουν με τη ζωή τους και με ξεριζωμό από τον τόπο τους τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μία και Ρωσίας από την άλλη, που ευθύνονται συνολικά και για τον τελευταίο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κρύβουν ότι σε αυτούς τους ανταγωνισμούς μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι και για τον λαό της χώρας μας, που η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ με τη συνδρομή των υπόλοιπων αστικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κ.ά.), "χώνει όλο και πιο βαθιά" στην εμπλοκή των σχεδίων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, μετατρέποντας τις υποδομές της χώρας σε ορμητήριό τους, παραχωρώντας βάσεις για τις βρώμικες δουλειές τους όπως και αυτή του Ακτίου», τονίζει η Οργάνωση του Κόμματος, που στέκεται στην προσφορά του σοσιαλισμού στο ότι οι λαοί ζούσαν ειρηνικά για 70 χρόνια εντός της ΕΣΣΔ, προσθέτοντας:

«Κάποιοι, ταυτόχρονα, φαίνεται να ξεχνάνε (;) όχι μόνο αυτή τη μεγάλη αλήθεια, αλλά και τον ρόλο του ΝΑΤΟ στο αιματοκύλισμα δεκάδων λαών. Πώς να εξηγηθεί το γεγονός της οργάνωσης επίσκεψης των μαθητών στη ΝΑΤΟική βάση του Ακτίου από τους διδάσκοντες του Δημοτικού Σχολείου Μενιδίου; Ποιος ήταν ο ρόλος της βάσης του Ακτίου και των κατασκοπευτικών AWACS στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και στη διάλυσή της; Ποιος είναι ο ρόλος της ακόμα και σήμερα στους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία; Ποιος ο ρόλος του ΝΑΤΟ στην καταστροφή της Λιβύης, της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν με τα εκατομμύρια θύματα και πρόσφυγες... Ποιος ο ρόλος του στην εισβολή και κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία ή στις ελληνοτουρκικές διαφορές;».

Καλεί τους διδάσκοντες να πάρουν πρωτοβουλίες μαζί με τους γονείς ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να εξηγήσουν, μεταξύ άλλων, στους μαθητές «ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;», «γιατί ενώ δεν υπάρχουν λεφτά για την Παιδεία, υπάρχουν για εξοπλιστικά προγράμματα και αποστολή πολεμικού υλικού από τη χώρα μας στον πόλεμο;», «ποιον εξυπηρετούν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας και πώς χρησιμοποιούνται για πολέμους ενάντια σε άλλους λαούς;», «ποιες οι συνέπειες της εμπλοκής της χώρας για τον λαό της;». Καταλήγοντας ότι για το σοβαρό συμβάν υπάρχει ευθύνη, κλείνει με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: «Ενα παιδί μεγαλώνει / Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του / Να μάθει να γράφει σ' αγαπώ. / Να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ' ένα ανθισμένο περιβόλι...».