Η ανταλλαγή εικόνων και πληροφοριών, γνήσιων και πλαστών, που λόγω τεχνολογίας υποτίθεται ότι σύνδεσε την οικουμένη και την έφερε στα μέτρα ενός παγκόσμιου χωριού, άλλαξε ακόμα και τον πικρό τίτλο της ταινίας «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται», και τον έκαμε θεόπικρο «το άσχημο παγκόσμιο χωριό άσχημα καίγεται»... Ετσι και στων Ελλήνων το Πάσχα μόνον να μείνω, λες και το κάλλος όντως έδυσε, και η ανάσταση έγινε συνωμοτική, αυστηρά υποκειμενική, καθαρά εσωτερική διαδικασία.
Πώς να κλείσεις μάτια κι αυτιά, όταν βομβαρδίζεσαι απ' την πραγματική και τεχνητή ανοίκεια εικονογράφηση των καθημερινών μικρών και μεγάλων αναγκών που έχουμε οι άνθρωποι και σε υλικό και σε πνευματικό επίπεδο. Μερικές απ' αυτές, ελάχιστες, αρκούν για να συντίθεται ένα αφόρητα επαναληπτικό βιντεοκλιπάκι της πραγματικότητας. Η ανθρώπινη ζωή, για την ακρίβεια το ανθρώπινο κρέας, κοστίζει λιγότερο από τ' αρνίσιο. Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης και η δεύτερη φτωχότερη έγινε πίστα στο playstation των θηριωδών συμφερόντων. Το φυσικό αέριο έγινε αφύσικα ακριβό, τόσο που να βυθίζει το μισό πλανήτη στο σκοτάδι. Κι ο Χριστός, κι ο Μωάμεθ, κι ο Κρίσνα, κι ο Βούδας, έχουνε διαλέξει όπλα, μπαρμπουτιέρες, χρηματιστήρια ρύπων και με αντιπροσώπους εσένα κι εμένα και τον άλλον και την άλλη παραδίπλα, ανταγωνίζονται ποιος θα φτιάξει το μεγαλύτερο κοιμητήριο ανθρώπων.
Δε βγαίνει πέρα το Μεγαλοβδόμαδο όταν η αόρατη αγία προπαγάνδα παίρνει μια Μήδεια και την κάνει αποτρόπαιο γλειφιτζούρι μιας διαταραγμένης ινσταγκραμμήτισσας, μοιράζοντας ρόλους Ευριπίδη σε πρώην και νυν μπάτσους, τηλεπερσόνες, μεσημεριάτικους εξορκιστές κι άλλα εδώδιμα κι αποικιακά της πείνας. Δεν ξέρω ποιο χελιδόνι φέρνει την άνοιξη, που με τη σειρά της φέρνει λογαριασμούς ηλεκτρικού και μαζί τη σκοτοδίνη εξαιτίας ενός αφεντικού που δεν το είδες, δεν το ξέρεις, αλλά του χρωστάς ακόμα και το φως του ήλιου.