Η πολιτική κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Β' Νεκροταφείο Πατρών στη Λεύκα, όπου εκτός από τη γυναίκα του Αννα, τις κόρες του Βίλλη, Δήμητρα και Σόνια και τους υπόλοιπους συγγενείς, το «παρών» έδωσε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με τους Δημήτρη Τζαβάρα, μέλος της Γραμματείας της και Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής, και Νίκο Καραθανασόπουλο, βουλευτή Αχαΐας, μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας και της ΤΕ.
Παρευρέθηκαν, επίσης, πολυμελής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας με επικεφαλής τον δήμαρχο, Κώστα Πελετίδη, μέλη της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου, όπου ανήκε έχοντας μεγάλη προσφορά ο εκλιπών.
Στον επικήδειο λόγο, εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Θάνος Μπίμπας, μέλος του ΓΠ της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας και Γραμματέας της ΤΕ Αχαΐας, εκφράζοντας τα θερμά συλλυπητήρια του Κόμματος στην οικογένεια και τους οικείους του, σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Ο σύντροφος Αντώνης έζησε μια ζωή δύσκολη, γεμάτη, αγωνιστική, όμως την διάβηκε όρθιος. Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του Δημήτρη Πετράτου, μαχητή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Πελοποννήσου, μέλους του ΚΚΕ που συνελήφθη από τον αστικό στρατό, μετά από μάχη μαζί και με άλλους αγωνιστές, και εκτελέστηκε στο Γηροκομείο της Πάτρας το 1949, ζητωκραυγάζοντας "Ζήτω το ΚΚΕ".
Ο σύντροφος Αντώνης κράτησε γερά στο μυαλό τα τελευταία λόγια του πατέρα του όντας κρατούμενος πριν από την εκτέλεσή του: "Μένεις εσύ πίσω τώρα στήριγμα στην οικογένεια και το Κόμμα". Ετσι και έγινε.
Υπηρέτησε το Κόμμα αταλάντευτα έχοντας έγνοια για την οικογένεια, τα παιδιά του, τους φίλους και συντρόφους του».
Στάθηκε στον αγώνα του για τη βιοπάλη και την προσπάθειά του να στηρίξει την οικογένειά του, απ' τα μηχανουργεία και τη συμμετοχή του στο Συνδικάτο Μετάλλου, μαθαίνοντας «πώς δενότανε τ' ατσάλι», αλλά και στην οργανωμένη του ζωή, συνδεδεμένη με το ΚΚΕ, από τις εξορίες της 7χρονης δικτατορίας ως και σήμερα, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Σημείωσε πως ο σ. Αντώνης ήταν απέναντι σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος, όπως το 1968, στηρίζοντας τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας, το 1985 στην Πάτρα, αλλά και την περίοδο 1990 - '91.
«Ο σ. Αντώνης έμεινε πιστός στο Κόμμα μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του. Οσοι τον γνώριζαν και έζησαν από κοντά έχουν να λένε για τη μαχητικότητά του, την πίστη του στα ιδανικά και τους σκοπούς του Κόμματος», κατέληξε ο Θάνος Μπίμπας.
Στην αγωνιστικότητα και τα ιδανικά του πατέρα τους, τέλος, αναφέρθηκαν οι κόρες του Σόνια και Βίλλη, σημειώνοντας πως η σπορά του «σαν καλός ζευγάς», όπως έμαθε και στην εξορία, δίπλα και στον Χαρίλαο Φλωράκη, μένει ως σήμερα και συνεχίζεται.