Ο πρωθυπουργός, που συνοδευόταν από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, Κ. Πέτκοφ, τον Πρόεδρο της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, και τον πρωθυπουργό της Β. Μακεδονίας, Ντ. Κοβατσέφσκι, αναφέρθηκε στο «πολύ σημαντικό γεωπολιτικό αποτύπωμα». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα έργο ενταγμένο σε επικίνδυνους σχεδιασμούς μιας και οδηγεί στο βάθεμα της εμπλοκής της χώρας στους οικονομικούς και πολεμικούς ανταγωνισμούς.

Ο πρωθυπουργός εξήρε τον «πρωτοπόρο» ρόλο της κυβέρνησής του για την υλοποίηση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στην Ενέργεια, ο οποίος βέβαια είναι αναπόσπαστα δεμένος με την ιμπεριαλιστική σύγκρουση με τη Ρωσία. Οπως τόνισε στην ομιλία του, ο νέος τερματικός σταθμός αποτελεί «μία ενεργειακή πύλη για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη», που σε συνδυασμό με τα άλλα αντίστοιχα έργα που δρομολογούνται αυτό το διάστημα στη χώρα μας (αναβάθμιση Ρεβυθούσας, πλωτή δεξαμενή Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου Κορίνθου), θα δώσουν τη δυνατότητα να υποκατασταθεί το φυσικό αέριο από ρωσικές πηγές. Κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στην πολιτική της «πράσινης μετάβασης», με μοναδικούς ωφελημένους τους ενεργειακούς ομίλους και τους εφοπλιστές που θα μεταφέρουν το LNG.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης χαρακτήρισε «εκβιασμό» τις απαιτήσεις που έθεσε η Ρωσία προς τις χώρες που συμμετέχουν στις κυρώσεις εναντίον της για τον τρόπο πληρωμής του φυσικού αερίου που εισάγουν από εκείνη και ανέφερε ότι η συνεργασία μεταξύ των κρατών της περιοχής για την εύρεση εναλλακτικών πηγών προμήθειας είναι «κατεπείγουσα». Οπως είπε, «η Ελλάδα έχει, ήδη, φροντίσει για τη δική της εθνική ενεργειακή επάρκεια και βέβαια είναι πρόθυμη να συνδράμει και γειτονικά κράτη όπως η Βουλγαρία». Πρόσθεσε ότι «οι ελληνικοί σταθμοί ΥΦΑ θα είναι σε θέση πια να καλύψουν πλήρως όχι μόνο την εθνική αγορά αλλά να υποκαταστήσουν και ένα σημαντικό τμήμα της προμήθειας ρωσικού φυσικού αερίου στα Βαλκάνια», σε συνδυασμό με τους διασυνδετήριους αγωγούς φυσικού αερίου, μεταξύ Ελλάδας - Βουλγαρίας και Ελλάδας - Β. Μακεδονίας, αλλά και μεταξύ Βουλγαρίας - Σερβίας.

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου χαρακτήρισε το έργο «γεωπολιτική επένδυση σε μια κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία», σημειώνοντας ότι «βλέπουμε μία νέα ανατολή στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης. Αυτό το έργο θα συνδράμει σημαντικά την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ και τους μακροπρόθεσμους στόχους μας σχετικά με την κλιματική αλλαγή».

Ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Κ. Πέτκοφ, ανέφερε πως «η Ελλάδα σε αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή μπορεί να βοηθήσει και τη Βουλγαρία». Ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, είπε ότι από αυτό το έργο θα μπορεί η χώρα του να λαμβάνει «σχετικά μεγάλες ποσότητες αερίου». Ο πρωθυπουργός της Β. Μακεδονίας τόνισε τη συμβολή που θα έχει το έργο «στην απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο».

Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ ο απερχόμενος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, χαρακτήρισε την Αλεξανδρούπολη «γεωστρατηγικό σταυροδρόμι» και συγχάρηκε την κυβέρνηση. Υπό το πρίσμα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης σημείωσε πως «το FSRU σήμερα είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι ήταν από την πρώτη φορά που μίλησα γι' αυτό το 2017».

Η εταιρεία κατασκευής του έργου, «Gastrade», ελέγχεται από κοινού από τον ΔΕΣΦΑ, τον Ομιλο Κοπελούζου, τη ΔΕΠΑ Εμπορίας, την «GasLog» Κύπρου και την «Bulgartransgaz» της Βουλγαρίας. Ο αρχικός προϋπολογισμός έχει οριστεί στα 363,7 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 166,7 αποτελούν πόρους του ΕΣΠΑ 2014 - 2020.

Αξίζει στο μεταξύ να σημειωθεί πως η δυνατότητα εφοδιασμού του σταθμού θα ανέρχεται σε περίπου 5,5 δισ. κυβικά μέτρα καυσίμου τον χρόνο, ενώ η αντίστοιχη δυνατότητα της Ρεβυθούσας υπολογίζεται σε περίπου 5 δισ.

Με λίγα λόγια ακόμη και με την πλήρη λειτουργία των δύο παραπάνω σταθμών σε δύο χρόνια σχεδόν περίπου από σήμερα και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρχει καμία διαταραχή εφοδιασμού με ΥΦΑ από τις διεθνείς αγορές, θα καλύπτεται λιγότερο από το 50% των αναγκών Ελλάδας, Βουλγαρίας, Β. Μακεδονίας και Σερβίας σε φυσικό αέριο, η οποία φτάνει τα 23,5 δισ. κ.μ. (Βουλγαρία 3,3 δισ. κ.μ., Ελλάδα 6 δισ. κ.μ., Β. Μακεδονία 3,4 δισ. κ.μ. και Σερβία 10,8 δισ. κ.μ., η οποία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής της περιοχής).