Στα υψηλότερα σημεία της λίστας επιθυμιών των χημικών είναι ένα υλικό που θα χρησιμοποιεί τον ήλιο για να διασπά το νερό στα στοιχεία που το απαρτίζουν: υδρογόνο και οξυγόνο. Τα φυτά δεν έχουν καμιά δυσκολία να πετυχαίνουν καθημερινά αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα, μέσω της φωτοσύνθεσης. Οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει προς το παρόν να το πετύχουν με τρόπο που το παραγόμενο υδρογόνο να είναι φτηνό για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο. Οι υπάρχοντες φωτοκαταλύτες διαβρώνονται γρήγορα ή είναι πολύ αναποτελεσματικοί, λειτουργώντας μόνο σε μια μικρή περιοχή της ακτινοβολίας που μας στέλνει ο ήλιος, την υπεριώδη. Η περιοχή αυτή αποτελεί μόνο το 4% σε σχέση με την περιοχή του ορατού φάσματος που καταλαμβάνει το 43% του ηλιακού φάσματος. Ερευνητές στην Ιαπωνία ανακάλυψαν ότι η προσθήκη νικελίου σε ένα μεικτό οξείδιο του ινδίου και τανταλίου δίνει μια σταθερή ουσία που λειτουργεί και στο βιολετί τμήμα του ορατού φάσματος. Στόχος τώρα είναι να επεκταθεί η αποτελεσματικότητα μετατροπής του νέου φωτοκαταλύτη και σε άλλα τμήματα του ορατού φάσματος.