Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονται οι εργασίες αποκάλυψης και ανάδειξης των κτιριακών εγκαταστάσεων του νοσοκομείου
Το ανθρώπινο μάτι δεν «πιάνει» με τη μία τη σημασία του τόπου. Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης ύπαρξης είναι τα δέντρα που έχουν κόψει οι υλοτόμοι και ο δρόμος. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Ιούνη ωστόσο, για 3 μέρες, στον χώρο άρχισαν και πάλι, όπως πριν από 75 χρόνια, να ακούγονται θόρυβοι εργαλείων. Ηταν ακόμα μια ομάδα δεκάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που με σκληρή δουλειά συνέχισαν το σπουδαίο έργο ανάδειξης του Νοσοκομείου του ΔΣΕ στον Γράμμο, «ξηλώνοντας» τα σημάδια του χρόνου από όλα αυτά που κάποτε συνιστούσαν μια μεγάλη αντάρτικη νοσοκομειούπολη.
Οπως σημείωνε ο Ν. Σακελλαρίου, αρχίατρος στον ΔΣΕ, το Νοσοκομείο του Γράμμου ήταν «μια αντάρτικη νοσοκομειούπολη πολύ καλή, ίσως θα υπάρχει και τώρα, έστω και κατεστραμμένη, που θα μπορούν οι νεότεροι να την επισκέπτονται και να θαυμάζουν τι μπορεί να φτιάσει ο λαός όταν το καταλαβαίνει δικό του».
Αυτό ακριβώς το έργο έχει αναλάβει το ΚΚΕ και υλοποιείται χάρη σε προσφορές μελών και φίλων του, απογόνων μαχητών του ΔΣΕ αλλά και την εθελοντική εργασία συντρόφων από όλη την Ελλάδα.
Το τιτάνιο αυτό έργο κατασκευής του Νοσοκομείου ξεκίνησε τον Μάη του 1948, ενόψει των μεγάλων μαχών που αναμένονταν να αρχίσουν στον Γράμμο υπό την επίβλεψη του Μιχάλη Σουμελίδη. Η απόφαση είχε παρθεί από το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και την Υγειονομική Υπηρεσία με επικεφαλής τον Πέτρο Κόκκαλη.
Σε έκθεση του αρχίατρου Σακελλαρίου, από το Αρχείο του ΚΚΕ (αριθμός εγγράφου 157591) ο ίδιος αναφέρει στις 23/6/1948 πως «μέχρι τις 14 του Ιούνη τελείωσαν 22 οικήματα τραυματιών αρρώστων και προσωπικού. Υπολείπονται 51. Τα τελειωμένα δεν έχουν σοβατιστεί. Με το ρυθμό που προχωρεί σήμερα το έργο θα χρειαστεί χρονικό διάστημα ενάμιση μήνα και πλέον».
Οπως αναφέρει έκθεση που βρίσκεται στο Αρχείο του ΚΚΕ (αριθμός εγγράφου 157558), στις εργασίες συνέβαλαν περίπου 150 κτίστες, μαραγκοί και άλλοι ειδικοί.
Ο Επαμεινώνδας Σακελλαρίου περιγράφει στο «Διαθέσαμε τη Ζωή μας» πως η μεγάλη αίθουσα του χειρουργείου, το οποίο λειτουργούσε και βράδυ με ηλεκτρικό φως, είχε σκέπασμα από 8 - 10 κορμούς δέντρων.
Μαζί με το παράρτημά του, το Νοσοκομείο μπορούσε να νοσηλεύσει 1.000 - 1.200 τραυματίες - αρρώστους. Επίσης, όπως αναφέρει η παραπάνω έκθεση, διέθετε ενεργητική και παθητική αεράμυνα και το αρχικό του προσωπικό (γιατροί, νοσηλευτές και τεχνικό προσωπικό) έφτανε τους 280.
Στα χειρουργεία και τους θαλάμους που χτίστηκαν από πέτρα και ξύλο και συνιστούσαν αυτήν την πολιτεία μέσα στα δάση του Γράμμου, μεγαλούργησαν επαναστάτες κομμουνιστές γιατροί όπως ο Σακελλαρίου και ο Τζαμαλούκας, εκατοντάδες αγόρια και κορίτσια, νοσηλευτές, βοηθητικό προσωπικό, που σε κοντινή απόσταση από το μέτωπο των μαχών κατάφερναν να θεραπεύουν και να ξαναδίνουν ζωή στους μαχητές. Σε αυτόν τον τόπο έλαβε χώρα το «θαύμα του Γράμμου», όπου το Υγειονομικό του ΔΣΕ, με την ατσάλινη θέληση, κόντρα στον θάνατο για το δίκιο του αγώνα του λαού, κατάφερε να πετυχαίνει σε αντίξοες συνθήκες απίστευτα χαμηλά ποσοστά θνητότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που αναφέρεται στα βιβλία αναφοράς του Νοσοκομείου σχετικά με τα χειρουργεία καταγμάτων κρανίου, όπου η θνητότητα έφτανε στο 10% ενώ στα αντίστοιχα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 - 1918 ήταν 80% και μετέπειτα το '39 - '44 στο 25 - 45%.
Ο ίδιος αναφέρει πως μέσα σε 65 - 70 μέρες που λειτούργησε το Νοσοκομείο, στα βιβλία του καταχωρήθηκαν πάνω από 5.000 τραυματίες (σελ. 404).
Εγινε σημαντική προσπάθεια ώστε το Νοσοκομείο να λειτουργήσει με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Σύμφωνα με την καταγραφή του ίδιου, που σημειώνει χαρακτηριστικά πως «το Νοσοκομείο είχε πλήρεις υπηρεσίες, ό,τι μπορούσε να έχει ένα νοσοκομείο πόλης» (σελ. 402), υπήρχαν μαγειρεία με γυναίκες ηλικιωμένες σ' ένα βαθύ ρέμα με πανύψηλες οξιές για να μη προδίδεται η παρουσία τους από τον καπνό, τρεχούμενο νερό από το ποτάμι, άφθονα δοχεία, πιάτα, σαπούνι και κλίβανος για τα ρούχα, κλίβανος αποστείρωσης χειρουργικού υλικού, φαρμακείο και άφθονο επιδερμικό υλικό «που μας το στέλνανε οι σοσιαλιστικές χώρες και φιλανθρωπικές οργανώσεις δυτικών χωρών», όπως και «τραυματιοφορείς για τη μεταφορά των τραυματιών από το μέτωπο ως το Νοσοκομείο».
Παρά τη μεγάλη προσπάθεια να λειτουργήσει το Νοσοκομείο με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, δεν έπαυε να βρίσκεται κοντά στην πρώτη γραμμή των μεγάλων μαχών του Γράμμου. Αυτό είχε ως συνέπεια όχι μόνο να ακούγονται «πότε δυνατότερα πότε αδύνατα κανονίδι, εκρήξεις βομβών που ρίχνανε αεροπλάνα και όλμοι», όπως καταγράφει ο γιατρός Χουζούρης (σελ. 400) αλλά το Νοσοκομείο να βρίσκεται και εντός της εμβέλειας της αεροπορίας του αντιπάλου.
Γι' αυτόν τον λόγο, είχε γίνει μεγάλη προσπάθεια για την οργάνωση της αεράμυνας. Εκθεση του Κώστα Γούναρη για την οργάνωση της αντιαεροπορικής άμυνας του Νοσοκομείου στις 26/7/1948 (Αρχείο του ΚΚΕ, αριθμός εγγράφου 206486), αναφέρει πως πέρα από το καμουφλάζ του Νοσοκομείου, «μέσα στον καταυλισμό έχουν γίνει τρία ομαδικά καταφύγια που παίρνουν 300 - 350 τραυματίες. Η αντοχή των καταφυγίων είναι καλή για βόμβες μέχρι 100 κιλά και για ρουκέτες». Στη συνέχεια, συμφωνήθηκε με τη Διεύθυνση να γίνουν δίπλα σε κάθε θάλαμο καταφύγια που να χωράνε τους τραυματίες του θαλάμου.
Οπως και οι υπόλοιπες υγειονομικές υποδομές του ΔΣΕ στον Γράμμο, εκτός από τις πολεμικές ανάγκες εξυπηρετούσαν και τις ανάγκες των τοπικών πληθυσμών, καθώς τα χωριά των περιοχών αυτών δεν είχαν εκκενωθεί. Μάλιστα, στους θαλάμους του Νοσοκομείου νοσηλεύτηκαν, σύμφωνα με μαρτυρίες, και στρατιώτες του αστικού στρατού.
Είναι δύσκολο για τον ανθρώπινο νου να αντιληφθεί το μεγαλείο του όλου αυτού εγχειρήματος, που πραγματοποιήθηκε με βασικά συστατικά την ατσάλινη θέληση των χτιστών, των υγειονομικών, των μαχητών και των νοσηλευομένων και την πίστη τους στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς να συνδυάσει τα παραπάνω, τις περιγραφές, τις μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα με την επίσκεψη στον ίδιο τον χώρο.
Το ΚΚΕ συνεχίζει την προσπάθεια χρόνων για την ανάδειξη του Νοσοκομείου του Γράμμου, που αποτελεί σημαντικό κομμάτι της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ. Είναι η συνέχεια των προσπαθειών στην περιοχή ώστε η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία να διδαχθούν από την ιστορία του τόπου, να εμπνευστούν από την ηρωική δράση των κομμουνιστών τότε και τώρα, να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα για την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση.
Το Νοσοκομείο είναι ήδη επισκέψιμο, καθώς το μονοπάτι από το Λιανοτόπι έχει σημανθεί από τις Οργανώσεις του Κόμματος στη Δυτική Μακεδονία. Ομως, το δύσκολο έργο της ανάδειξης συνεχίζεται, και έχει πολλή δουλειά ακόμη, καθώς συνεχώς εντοπίζονται νέα κτίσματα, με όραμα να ενταχθεί πλήρως στο δίκτυο ιστορικών χώρων, μουσείων και μνημείων που φιλοτέχνησε το ΚΚΕ, τιμώντας την 100χρονη πορεία του, μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες καθαρισμού, εντοπισμού, τοπογραφικής αποτύπωσης και ανάδειξης των κτισμάτων του συμπλέγματος.