Μεγάλα θύματα αυτών των οδυνηρών εξελίξεων είναι και πάλι οι εργαζόμενοι, που πληρώνουν τον λογαριασμό της προσέλκυσης των επενδυτών με τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους, αλλά και συνολικά ο λαός, που η λεηλασία του συνεχίζεται για να πληρωθούν όλα αυτά τα δισ. και τα επενδυτικά σχέδια. Σχέδια που επιπλέον τον εμπλέκουν όλο και βαθύτερα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι οποίοι έχουν ανάψει τη φωτιά του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.

Οπως όλα δείχνουν, έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει πλέον η μοιρασιά των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας. Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κατοχυρώνονται και επίσημα, μετά το νομοσχέδιο που δόθηκε την περασμένη Πέμπτη στη δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Ανάπτυξης, στην ελληνοαμερικανική εταιρεία ΟΝΕΧ, στο πλευρό της οποίας εμφανίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη ο ιταλικός ναυπηγικός κολοσσός «Fincantieri», που ήρθε να διεκδικήσει κι αυτός μερίδιο από την προμήθεια τεσσάρων κορβετών «Gowind» του Πολεμικού Ναυτικού, συν τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων παλαιών φρεγατών τύπου MEKO. Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για πρόταση - σφήνα στη Γαλλία, που μετά τις φρεγάτες «Belharra» επιδίωξε με τη σειρά της να κλείσει συμφωνία με την Ελλάδα και για τις 4 κορβέτες.

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μεταπωλήθηκαν και με τη βούλα της Ολομέλειας της Βουλής επίσημα στον όμιλο του εφοπλιστή Προκοπίου, ο οποίος ετοιμάζεται να εγκαταστήσει και σταθμό αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη βδομάδα, η κυβέρνηση εξασφάλισε τα συμφέροντα του ομίλου χαρακτηρίζοντας τις επενδύσεις του στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στρατηγικής σημασίας, εξασφαλίζοντας από τα κοινοτικά κονδύλια πακτωλό χρήματος, χώρια τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια. Ενώ για τους εργαζόμενους «εξασφάλισε» απολύσεις και ανεργία, για να δοθεί το ναυπηγείο «καθαρό» από εργασιακά δικαιώματα και θέσεις εργασίας. Μάλιστα η κυβέρνηση τους πετάει στον δρόμο χωρίς αποζημίωση και τα δεδουλευμένα τους.

Αντίστοιχα, για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο προβλέπεται ότι παρέχεται η εξουσιοδότηση στον υπουργό Ανάπτυξης να προβεί για λογαριασμό των νέων επενδυτών σε γενναίο «κούρεμα» των χρεών των προηγούμενων «σωτήρων» (βλ. όμιλο Ταβουλάρη) στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Για την ακρίβεια, προβλέπονται διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων και εξόφληση του όποιου ποσού απομείνει να καταβληθεί προς Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία ...σε 264 δόσεις!

Οσον αφορά τους εργαζόμενους, θα εφαρμοστεί και εδώ το ίδιο «μοντέλο». Παραδίδεται το ναυπηγείο «καθαρό», δηλαδή όλοι στον δρόμο, ενώ όσον αφορά τα δεδουλευμένα, που έχουν ξεπεράσει τα 40 εκατ. ευρώ, και τις αποζημιώσεις, στη σχετική εισαγωγική έκθεση στη διαβούλευση αναφέρεται: «Στο πλαίσιο της συμφωνίας εξυγίανσης επιδιώκεται και η κάλυψη σημαντικού μέρους των οφειλών προς τους εργαζόμενους στο Ναυπηγείο και η καταβολή αποζημιώσεων για τη λύση των υφιστάμενων συμβάσεων εργασίας ακόμα και σε αυτούς που θα καταρτίσουν νέες συμβάσεις απασχόλησης με τους νέους φορείς των Ναυπηγείων μετά την εξυγίανση». Με άλλα λόγια, το σίγουρο είναι ότι δεν θα καταβληθούν όλα.

Να σημειωθεί ότι «πιλότο» για την «εξυγίανση» των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας αποτέλεσε η πώληση των Ναυπηγείων Νεωρίου της Σύρου στην ΟΝΕΧ, που μεθόδευσε και εφάρμοσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι εργαζόμενοι απολύθηκαν και μάλιστα «μεταχρονολογημένα», για να αποφύγει ο «σωτήρας» να καταβάλει όλες τις αποζημιώσεις. Στη συνέχεια επαναπροσέλαβε εργαζόμενους, τη συντριπτική τους πλειοψηφία όμως ως εργολαβικούς, που πληρώνονται «με το κομμάτι».

Πρόκειται για εξελίξεις που αφορούν χιλιάδες εργαζόμενους, και όσους εργάζονται στα δύο μεγάλα ναυπηγεία, αλλά και όλους τους εργαζόμενους στη ναυπηγική βιομηχανία. Γι' αυτό, ήδη πραγματοποιήθηκε μια πρώτη σύσκεψη οργάνωσης της πάλης με τη συμμετοχή σωματείων των δύο ναυπηγείων, του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, των Εργατικών Κέντρων Πειραιά και Ελευσίνας κ.λπ.

Στο πλαίσιο αυτό, την Πέμπτη 14 Ιούλη οργανώνεται παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας από τα σωματεία, απαιτώντας τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, την καταβολή των δεδουλευμένων και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά και για το ποια είναι η απάντηση που θα πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι, μιλά στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, Σωτήρης Πουλικόγιαννης.

-- Πώς διαγράφεται η επόμενη μέρα για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας;

-- Είμαστε σε κομβικό σημείο όσον αφορά την αλλαγή ιδιοκτησίας και την επόμενη μέρα των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας, αυτών του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας. Για το πρώτο είχαμε τον διαγωνισμό που διενήργησε ο ειδικός διαχειριστής, τον οποίο - να σημειώσουμε - είχε φέρει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον διαγωνισμό αυτό, δόθηκε τελικά - και, μάλιστα, να το πούμε κι αυτό, έναντι πινακίου φακής, περίπου 37 εκατ. ευρώ - στον όμιλο του εφοπλιστή Προκοπίου. Στον επιχειρηματικό όμιλο εξασφαλίζονται τα πάντα. Πολεοδομικά σχέδια, του παραχωρούνται ελεύθεροι χώροι, αιγιαλοί. Του παραχωρούνται, πέρα από αυτήν την τεράστια υποδομή του ναυπηγείου, όλα όσα απαιτεί ανάλογα με το τι χρειάζεται και πώς θέλει να προχωρήσει τις μπίζνες του. Αντίστοιχα, τα πάντα δίνονται και στους ομίλους στους οποίους παραχωρούνται τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Από μια πρώτη ματιά στο νομοσχέδιο που τέθηκε υπό διαβούλευση, «κουρεύονται» τεράστια ποσά σε χρέη και δίνονται επίσης τεράστια προνόμια.

-- Από όλο αυτόν τον χορό των κερδών που εξασφαλίζεται στους επιχειρηματικούς ομίλους, θα υπάρξουν οφέλη προς τους εργαζόμενους;

-- Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που μόνιμα πληρώνουν τη νύφη σε όλη τη «διαδρομή» της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας, που δείχνει και τη χρεοκοπία της ανάπτυξης με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, την οποία ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, σε βάρος και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Τώρα τα ναυπηγεία δίνονται προίκα στους νέους «σωτήρες», χωρίς να εξασφαλίζονται όλες οι παραγωγικές τους δυνατότητες και χωρίς το «βάρος» των θέσεων εργασίας, των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι είμαστε «στον αέρα», με τους νέους εργοδότες να θέλουν την αλλαγή του «ισοζυγίου», σε βάρος της μόνιμης σταθερής εργασίας και υπέρ των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης και περαιτέρω εργολαβοποίησης. Εχουμε και το παράδειγμα στο Ναυπηγείο της Σύρου. Και αυτό δεν γίνεται μόνο στα ναυπηγεία. Τα ίδια βλέπουμε και στη ΛΑΡΚΟ, παντού. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μετατρέπονται σε σύγχρονους δούλους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, για να αυξάνεται η κερδοφορία των επενδυτών. Πατάνε στο αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνουν διαδοχικά όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις για την προσέλκυση επενδύσεων. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους και θα πρέπει να δοθεί συντονισμένη απάντηση.

-- Εδώ και δεκαετίες τα ναυπηγεία ήταν απαξιωμένα. Τι είναι αυτό που έχει προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον στους επιχειρηματικούς ομίλους;

-- Εχουν μυριστεί «ψητό». Καταρχάς είναι το κομμάτι των εξοπλισμών, από το οποίο οι μεγάλοι αυτοί επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν μεγάλο μέρος της «πίτας». Αυτό δεν είναι άσχετο με τους γενικότερους ανταγωνισμούς, αλλά και τη στρατηγική αναβάθμισης της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, τη μετατροπή της σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. Η μεγάλη εικόνα είναι ότι στην περιοχή μας εκδηλώνεται ένας σφοδρότατος ανταγωνισμός, τόσο ενεργειακός όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο, από τη μια μεριά ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία, και ταυτόχρονα ο «εμπορικός πόλεμος» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Γι' αυτό οι Αμερικανοί, πέρα από τις στρατιωτικές υποδομές που τους έδωσαν η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση, απαιτούν και λιμενικές, αλλά και πρόσβαση στα ναυπηγεία, που έχουν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή, και βεβαίως για να εξυπηρετούν, πέρα από τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς, και το μπλοκάρισμα των κινεζικών επιδιώξεων, όπως και την υποστήριξη του αμερικανικού 6ου Στόλου. Μιλάμε δηλαδή για πακέτο θανάσιμων κινδύνων, για διασταυρούμενα πυρά, με τους εργαζόμενους, απλήρωτους και σε διαρκή αβεβαιότητα, στη μέση.

Να λοιπόν τα κίνητρα για το ενδιαφέρον των υποδομών αυτών. Από πάνω, με το μαχαίρι στον λαιμό των εργαζομένων, τόσο η κυβέρνηση όσο και η συνδικαλιστική πλειοψηφία στο σωματείο των Ναυπηγείων Ελευσίνας (ΔΑΚΕ) θέλουν να τους αναγκάσουν να δεχτούν όλους αυτούς τους σχεδιασμούς, να αποδεχτούν τη σφαγή των δικαιωμάτων τους, γιατί έτσι τάχα θα πάρουν ένα μέρος των δεδουλευμένων τους και θα βρουν δουλειά με τον νέο επενδυτή. Ενώ η ΠΑΣΚΕ, που πλειοψηφεί στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, πάει με τη λογική του «μικρότερου κακού» και της «διαπραγμάτευσης».

-- Ποια θα πρέπει να είναι τελικά η απάντηση των εργαζομένων;

-- Την περασμένη Πέμπτη στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά έγινε μία σημαντική σύσκεψη για τον συντονισμό της δράσης των εργαζομένων της ναυπηγικής βιομηχανίας και όχι μόνο, τον οποίο απαιτούν και επιβάλλουν όλες αυτές οι αρνητικές εξελίξεις σε βάρος μας. Αναδείχθηκε μέσα από τη σύσκεψη αυτή η άμεση ανάγκη να οργανώσουμε την πάλη μας μέσα στα ναυπηγεία ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που τη στηρίζουν και οι ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, και να διεκδικήσουμε τώρα την εξασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας μας, να μην απολυθεί κανείς, μόνιμη και σταθερή εργασία με αυξήσεις στους μισθούς μας, με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας και, βέβαια, την πληρωμή άμεσα όλων των δεδουλευμένων μας, γιατί είναι δικά μας λεφτά. Τα έχουμε δουλέψει μέσα σε δύσκολες συνθήκες για να κρατήσουμε τα ναυπηγεία ανοιχτά. Γιατί δουλειές θα έρθουν, όμως εμείς με τι όρους θα πάμε να δουλέψουμε; Δεν έχουμε άλλο δρόμο από αυτόν της κοινής πάλης και διεκδίκησης, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας.