Η κρατιδιακή αστυνομία του Γκουτζαράτ δε μάσησε τα λόγια της: Ηταν ο τοπικός ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος, και στελέχη ενός ινδουιστικού κινήματος/κόμματος, ανέφερε σε χτεσινή ανακοίνωσή της, αυτοί που καθοδήγησαν τις έξαλλες συμμορίες οι οποίες επιδόθηκαν σε ένα όργιο φόνων και καταστροφών σε αντεκδίκηση για τους θανάτους 58 ομοθρήσκων τους. Ο συνολικός απολογισμός των νεκρών, κατά την αστυνομία, ξεπερνά τους 512...

Αστυνομικές αναφορές, τις οποίες επικαλείται το «Ασοσιέιτεντ Πρες», εμπλέκουν σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες του κυβερνώντος κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) όσο και του Παγκόσμιου Ινδουιστικού Συμβουλίου (Βίσουα Χίντου Παρισάντ-VHP) σε επιθέσεις ινδουιστικών συμμοριών, οι οποίες έκαψαν ζωντανούς τουλάχιστον 107 μουσουλμάνους.

Κανένας από τους πολιτικούς που κατονομάζονται στις εκθέσεις δεν προέβη σε οποιοδήποτε σχόλιο και, σύμφωνα με τον υποδιευθυντή της αστυνομίας του κρατιδίου, Π. Μπ. Γκόντια, αποφεύγουν την αστυνομία που τους αναζητεί για ανακρίσεις, πλην ενός.

Το πιο σημαντικό πρόσωπο που αναζητείται είναι ο τοπικός ηγέτης του BJP, Ντιπάκ Πατέλ, ο οποίος ηγούνταν συμμορίας που έκαψε ζωντανούς 42 ανθρώπους, περιλαμβανομένου του πρώην βουλευτή Αχσάν Τζάφρεϊ. «Αυτός και άλλοι ηγήθηκαν ενός όχλου 20-22 χιλιάδων ανθρώπων που επιτέθηκαν και έκαψαν το συγκρότημα των κατοικιών», γράφει η αναφορά τοπικού επιθεωρητή. Είναι και ο μόνος που έκανε δηλώσεις σχετικά.

Μια δεύτερη αναφορά κατονομάζει μέλη του VHP -- που διατηρεί στενούς δεσμούς με το κυβερνών κόμμα -- ως τους ηγέτες μιας άλλης επίθεσης ενός όχλου 6.000 ινδουιστών που έβαλε φωτιά σε δεκάδες σπίτια, με αποτέλεσμα πάνω από 24 άνθρωποι να βρουν το θάνατο...

Ο μόνος που προέβη σε δηλώσεις είναι ο Πατέλ, που τόνισε ότι «η αστυνομία εσφαλμένα με ενέπλεξε στην υπόθεση αυτή». Η αστυνομία δεν απάντησε, ενώ στελέχη της δήλωναν ότι πρώτη τους προτεραιότητα είναι να αποκαταστήσουν την τάξη στην Αχμενταμπάντ και στο κρατίδιο συνολικά και όχι να ολοκληρώσουν τις ανακρίσεις.

Η σύγκρουση ινδουιστών και μουσουλμάνων αποτελεί μια σταθερά της ινδικής κοινωνίας, που όμως προσλαμβάνει πλέον άλλες διαστάσεις. Οι μουσουλμάνοι, 12% του πληθυσμού της Ινδίας (120-130 εκατ.), πολίτες «δεύτερης κατηγορίας» και ταξικά σε χαμηλά επίπεδα, δεν έχουν πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση (μόλις ένα 5% είναι υπάλληλοί της), ενώ στην αστυνομία και στις τράπεζες είναι ακόμη λιγότεροι. Περισσότεροι από τους μισούς ζουν στα κρατίδια Ουτάρ Πραντές, Μπιχάρ, Βεγγάλη και Τζαμού-Κασμίρ, ενώ από τους 362 νομούς στους οποίους είναι χωρισμένη η χώρα μόνο σε έξι (όλους στο Κασμίρ, όπου τα δύο τρίτα των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι) αποτελούν την πλειοψηφία. Η βίαιη αντιπαράθεση των δύο κοινοτήτων, που έρχεται ξανά στο προσκήνιο, αποτελεί άραγε προάγγελο ενός εμφυλίου; Ενας τέτοιος πόλεμος είχε ξεσπάσει μετά το χωρισμό της αλλοτινής βρετανικής αποικίας σε Ινδία και Πακιστάν, το 1947...