Κόσμος κάθε ηλικίας, περισσότερος από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια, έδωσε το «παρών» στις εκδηλώσεις του 48ου Φεστιβάλ στο Αγρίνιο, στον προαύλιο χώρο του «Παπαστράτειου» σχολικού συγκροτήματος, το περασμένο Σάββατο.

Τις εκδηλώσεις άνοιξε ο Μιχάλης Νταβλούρος, Γραμματέας του ΤΣ Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ, ενώ το χειροκρότημα κέρδισε η θεατρική παράσταση «Η σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, από το θεατρικό εργαστήρι του Λάμπρου Πιτσούλια.

Στην πολιτική συγκέντρωση του Φεστιβάλ μίλησε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ακολούθησαν μεγάλη συναυλία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα «Συνεπιβάτες».

Λειτούργησαν έκθεση αφιερωμένη στη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη, μαθητικό στέκι, χώρος του «κόκκινου Αερόστατου», παιδότοπος όπου οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ έφτιαξαν κολάζ με το σύνθημά του, βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην ομιλία της η Λουίζα Ράζου αναφερόμενη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και στην Αιτωλοακαρνανία, μεταξύ άλλων επισήμανε:

«Το επιτελικό τους κράτος δεν έχει προτεραιότητα την αντιπλημμυρική, αντισεισμική θωράκιση και άλλες αναγκαίες υποδομές που βελτιώνουν το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Δεν έχει, πέρα από ψίχουλα, για την αποκατάσταση και κατασκευή των αναγκαίων έργων, στην ευρύτερη περιοχή στο Αγρίνιο, στο Καινούριο, στο Ζευγαράκι που χρονιά παρά χρονιά οι κάτοικοι γίνονται στο ίδιο έργο θεατές, ζώντας μεγάλες καταστροφές από τις πλημμύρες.

Ενώ ο νομός διαθέτει 5 λίμνες και 2 ποτάμια παραμένει κατά 60% ξερικός χωρίς τα αναγκαία αρδευτικά και υδραυλικά έργα διευθέτησης, που θα επέτρεπαν να πέσει το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων, να παραχθούν μεγαλύτερες ποσότητες και πιο ποιοτικά προϊόντα, εξασφαλίζοντας καλύτερο εισόδημα για τους αγρότες και κτηνοτρόφους και πιο καλή διατροφή στους εργαζόμενους. Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι γονατίζουν όμως από το δυσθεώρητο κόστος παραγωγής, την ίδια ώρα που αγανακτούν να πάρουν ακόμα και αυτές τις πενιχρές αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ από τις φυσικές καταστροφές».

Κάλεσε τον λαό να αντιπαλέψει αυτήν την πολιτική αναδεικνύοντας τη σημασία των αγώνων σε σειρά χώρων δουλειάς και κλάδων (ΛΑΡΚΟ, οικοδόμοι κ.ά.), που στήριξε το ΚΚΕ, και υπογράμμισε:

«Η πείρα αυτών των αγώνων είναι πολύτιμη. Αναδεικνύει τη δύναμη της συλλογικής διεκδίκησης και του μαζικού αγώνα, που έχει σχέδιο, αιτήματα, μορφές κλιμάκωσης, εναλλασσόμενες μορφές πάλης, εξασφάλιση της εργατικής και λαϊκής αλληλεγγύης, αποφασιστικότητα και ταξική ενότητα απέναντι στα σχέδια διάσπασης και διαχωρισμού των εργαζομένων που επιχειρεί η εργοδοσία για να υπονομεύσει τον αγώνα. Αυτά αποτελούν μόνο ορισμένες σημαντικές πλευρές.

Ο δρόμος της ταξικής ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι ακόμα μακρύς. Ως Κόμμα έχουμε συνείδηση των μεγάλων δυσκολιών που έχει αυτό το καθήκον. Μέσα από την προετοιμασία για τη μαχητική απάντηση απέναντι στον νέο γύρο της αντεργατικής πολιτικής θα διαμορφώνεται η αναγκαία υποδομή και θα δυναμώνουν οι προϋποθέσεις για την εργατική αντεπίθεση και την απαραίτητη κοινωνική συμμαχία με τους βιοπαλαιστές αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων».

Κάλεσε τον λαό να μη χαθεί άλλος χρόνος, προτάσσοντας τα δικά του συμφέροντα και με αφορμή τις αντιπαραθέσεις των αστικών κομμάτων σημείωσε:

«ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, από κοντά και το ρετουσαρισμένο ΠΑΣΟΚ, είναι ευθυγραμμισμένα στον σεβασμό των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της αστικής τάξης της χώρας μας. Δείχνουν προσήλωση και συνέπεια στην εξυπηρέτηση των στόχων για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, έχουν κοινή στόχευση αλλά προτάσσουν διαφορετικές ιεραρχήσεις και μείγματα διαχείρισης, που παρουσιάζουν ως κυβερνητικά προγράμματα. Πρόκειται για ένδειξη των διαφορών και των αντιθέσεων που διαπερνούν την ίδια την αστική τάξη και φυσικά εκφράζονται και στα κόμματά της.

Η όξυνση της φραστικής αντιπαράθεσης μεταξύ τους και η δικομματική πόλωση δεν γίνονται για την κατεύθυνση της πολιτικής τους, αλλά για τον τρόπο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, τις συμπεριφορές των στελεχών τους, για το ποια ομάδα συμφερόντων εξυπηρετεί το κάθε κόμμα. Συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο ικανός να εξασφαλίσει τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος, ποιος μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή».

Τονίζοντας πως «τώρα πια έχει συγκεντρωθεί αρκετή πείρα ότι η εναλλαγή κυβερνητικών σχημάτων στο όνομα του "μικρότερου κακού" όχι μόνο δεν βελτίωσε τη θέση των λαϊκών στρωμάτων, αλλά οδήγησε σε νέες απώλειες, νέα εμπόδια στην πάλη αφού ριζοσπαστικά συνθήματα ξεθώριασαν στις υπουργικές καρέκλες της "πρώτη φορά αριστερά"», η ομιλήτρια στάθηκε στην ανάγκη συμπόρευσης με το ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ δεν μασάει τα λόγια του. Δεν χαϊδεύει αυτιά για να κλέψει ψήφους. Προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες, παλεύει για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής με την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης. Αποκαλύπτει τον πραγματικό και μεγάλο ένοχο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ο λαός και η νεολαία: Το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που προσκυνούν όλα τα άλλα κόμματα.

Εχει πρόγραμμα και σχέδιο που οδηγούν σε έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, με ατμομηχανή την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και όχι τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών».