Με τη μαζικότερη συμμετοχή των τελευταίων χρόνων έγινε το Σάββατο το Φεστιβάλ στην Αλεξανδρούπολη, στο Πάρκο Ακαδημίας, όπου μίλησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι εκδηλώσεις άνοιξαν με χαιρετισμό του Γιώργου Τριανταφυλλίδη, μέλους του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και Γραμματέα της Τομεακής Οργάνωσης Εβρου της ΚΝΕ. Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ξεσήκωσε τους νέους συμμετείχαν τα ταλαντούχα νεανικά συγκροτήματα «Ακρον Αωτον» και «Gatzolians» και το λαϊκό σχήμα των Γιάννη Καδόγλου, Κώστα Αθανασιάδη, Θόδωρου Τοπαλίδη και Ανδρέα Χριστάκη. Υπήρχαν στέκια και εκθέσεις για διάφορα θέματα όπως για την πύρινη λαίλαπα που κατάκαψε το Δάσος Δαδιάς, ξεχωριστός χώρος με παιχνίδια και γρίφους για τους φίλους του «κόκκινου Αερόστατου», ενώ το «παρών» έδωσαν τα ανήλικα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από δομή φιλοξενίας της πόλης με τους εργαζόμενούς της.

«Ενα απ' τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα για ν' αντιληφθούμε ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τον απατηλό δρόμο που μας υποδεικνύουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, είναι η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτικό, ενεργειακό και εμπορικό κόμβο του σχεδιασμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την ευρύτερη περιοχή», τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο Μάκης Παπαδόπουλος και συνέχισε:

«Για την υλοποίηση αυτού του επικίνδυνου σχεδίου που μετατρέπει την Αλεξανδρούπολη σε πολεμικό στόχο αντιποίνων, αν επεκταθεί η στρατιωτική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας έξω απ' το έδαφος της Ουκρανίας, έβαλαν πλάτη τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα όσο και η σημερινή της ΝΔ. Για τη σημασία που έχει η υλοποίηση του σχεδίου για τα αμερικανικά συμφέροντα έχουν μιλήσει δημόσια τόσο ο σημερινός όσο και ο προηγούμενος πρέσβης των ΗΠΑ. (...)

Το ποιος ωφελείται και ποιος προωθεί αυτά τα σχέδια είναι επομένως φανερό. Πρόκειται για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ελληνική άρχουσα τάξη που θέλει ν' αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή.

Τι θα κερδίσουν όμως οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης; Θα διασφαλίσουν φθηνά καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα; Θα αποκτήσουν φθηνότερες μεταφορές; Θα δημιουργηθούν άφθονες, καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας; Την απάντηση τη γνωρίζει κι ένα μικρό παιδί. Θα κερδίσουν ό,τι κέρδισαν και με την επένδυση του αγωγού ΤΑΡ. Μηδέν εις το πηλίκον.

Μήπως όμως θα αναβαθμιστεί η υγεία των κατοίκων και η προστασία του περιβάλλοντος, για την οποία κόπτονται οι σημαιοφόροι της πράσινης ανάπτυξης; Εδώ τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπου η Αλεξανδρούπολη θα αποτελέσει αντικειμενικά ιδιαίτερο στρατιωτικό στόχο αντιποίνων, με ολέθριες συνέπειες για τους κατοίκους της.

Το ΚΚΕ έχει έγκαιρα προειδοποιήσει για την υπαρκτή πιθανότητα ατυχήματος μεγάλης έκτασης και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του πρόσθεσε: «Ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Ιδιαίτερα τώρα που οξύνονται ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, τώρα που οξύνεται ο καβγάς ανάμεσα στους μεγάλους ομίλους για τη μοιρασιά της "πίτας" της κοινοτικής και της κρατικής χρηματοδότησης. Κάθε φάρμακο που χρησιμοποιεί το σύστημα για το ένα σύμπτωμα της ασθένειάς του γίνεται δηλητήριο για το άλλο. Αυξάνει για παράδειγμα τις κρατικές επιδοτήσεις για να δώσει ώθηση στις επενδύσεις, αλλά έτσι διογκώνεται το κρατικό χρέος. Γι' αυτό βλέπουμε μέσα σ' αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων να παγιδεύονται και να καταρρέουν η μια μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις στη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία, στη Σουηδία.

Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τις δυσκολίες που έχει ο αντίπαλός μας για να ξεδιπλώσουμε τη δική μας αντεπίθεση. Σκεφτείτε πώς αξιοποιούσε και αξιοποιεί όλα αυτά τα χρόνια η άρχουσα τάξη τις αρνητικές συνέπειες που γεννά το σύστημά της για να διαπράττει νέα εγκλήματα σε βάρος μας. Αξιοποιεί την ανεργία για να εμφανίζει ως αναγκαία τη μερική απασχόληση, τη μισή δουλειά. Αξιοποιεί τη φτώχεια για να εμφανίσει ως κοινωνική πολιτική τα ψίχουλα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Σ' αυτούς που λένε ότι "δεν μπορεί να γίνει τίποτα" απαντάμε ότι σίγουρα δεν θα γίνει τίποτα αν σκεφτούμε όλοι έτσι. Ομως μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω, αν αυξηθούν οι εστίες αντίστασης, αν δυναμώσει η συμμετοχή στα σωματεία και στους αγώνες, αν επιλέξουμε τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής. (...)

Μπορούμε να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας όχι μόνο για να μην υποστούμε νέες απώλειες, αλλά και για να ζήσουμε επιτέλους τη ζωή που μας αξίζει!

Μπορούμε και πρέπει να σημαδέψουμε τον πραγματικό αντίπαλο και τα κόμματα που τον υπηρετούν.

Μπορούμε να "ρίξουμε κόκκινο στη νύχτα", να ακυρώσουμε τα σκοτεινά σχέδια της άρχουσας τάξης για τον χειμώνα που έρχεται. Μπορούμε να κάνουμε έξωση στην πολιτική τους, αντί να ψάχνουμε πόσα θα περικόψουμε.

Τα βάσανα και η αγανάκτησή μας μπορούν να γίνουν ο εφιάλτης τους. Μπορούμε να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ και να απαντήσουμε δυνατά στην επίθεση του κεφαλαίου. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

Μπορούμε και θα γίνουμε εμείς, οι εργαζόμενοι, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων που θα ανοίξουν τον δρόμο της ανατροπής».