«Σκοπός μου είναι η αναγνώριση της ποίησης ως μίας εκ των πολεμικών τεχνών. Της ποίησης που κυκλοφορεί μακριά από τους αποστειρωμένους χώρους των διανοούμενων που ανακυκλώνουν τα βιβλιοσκουπίδια τους χωρίς αιδώ. Της ποίησης ως πράξης που ανατρέπει τα αποτρόπαια όρια της Ιστορίας».

Αυτός ήταν ο ρόλος της ποίησης για τον ποιητή, συγγραφέα και ζωγράφο Γιώργο Κακουλίδη. Αυτήν την ποίηση υπηρέτησε έως και τον θάνατό του, πριν έναν χρόνο, στις 17 Οκτώβρη 2021.

Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές που ζούμε, η απουσία του γίνεται ακόμα πιο αισθητή. Γίνεται ακόμα πιο αισθητή και σε εμάς, που για χρόνια είχαμε την τύχη να «πλουτίζει» την εφημερίδα μας με τα γραπτά του, στην καθιερωμένη κυριακάτικη συνάντησή του, μέσα από τη στήλη του «Το Απόλυτο Ρόδο», με τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη». Μας λείπει η κοφτερή ματιά του, η σκληρή κριτική του απέναντι στους εχθρούς της ανθρωπότητας και τους συμβιβασμένους, και συνάμα η απίστευτη τρυφερότητά του για τους ταπεινούς αυτού του κόσμου.

Στη δημιουργική του διαδρομή κατάφερε να αφήσει το δικό του ίχνος. Ολα όσα τον διαμόρφωσαν έχουν το δικό τους μερτικό... Η Καισαριανή, η πόλη όπου γεννήθηκε και τον καθόρισε. Η γειτονιά που τον έκανε πάντα να «επιστρέφει» σε αυτή. «Πάντοτε στα δύσκολα ακούω τον ψίθυρο των Διακοσίων του Σκοπευτηρίου, που μου λένε πως ό,τι κάνουμε το κάνουμε για λόγους "ορθοστασίας" ενάντια στην άβυσσο που μας περιβάλλει». Οι ατελείωτες ώρες που σύχναζε στο ατελιέ του ζωγράφου πατέρα του και η γνωριμία του με ανθρώπους που τον επηρέασαν βαθιά, όπως οι ποιητές Μιχάλης Κατσαρός και Νίκος Καρούζος, ο ζωγράφος Αλέξης Ακριθάκης. Αργότερα είχε την τύχη να συναναστραφεί και με τους Μίλτο Σαχτούρη και Κωστή Μοσκώφ. Το μπάρκο του στην εφηβεία και τα ταξίδια του στη θάλασσα για 2,5 χρόνια. Η συνάντησή του με την ιδεολογία, την Ιστορία, τις αρχές του ΚΚΕ και η απόφασή του να πορευτεί στο πλευρό του. «Είμαι με τους κόκκινους. Προστατεύουν την ορθοστασία μου, την αξιοπρέπειά μου. Είναι το τελευταίο καταφύγιο για κάθε πνευματικό άνθρωπο». Η γνώση ότι η ελπίδα βρίσκεται εδώ... «Τα κόκκινα δαιμόνια είναι εδώ. Σ' αυτούς τους μικρόψυχους καιρούς υπάρχουν σύντροφοι που παλεύουν με το πένθος μας, θυμίζοντας με τις πράξεις τους την καλύτερη εποχή που έχουμε μέσα μας».

Εφτιαξε, λοιπόν, τον δικό του τρόπο, άφησε το δικό του αποτύπωμα. Η ποίησή του δεν είναι «καθωσπρέπει». Είναι μαχητική και ασυμβίβαστη. Είναι καταγγελτική. Είναι απότομη και δύσκολη, αλλά και «πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια». Μέσα από την ποίησή του μας έμαθε για εκείνο το λουλούδι που μπορεί να «κρατά τον ουρανό». Στέκεται με συμπάθεια μπροστά στον κατατρεγμένο, μπροστά σε ιστορικά πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν το τέλος. Αλλωστε και ο ίδιος, όπως έλεγε, ήταν «ολόκληρος μια μνήμη».

Ο Γ. Κακουλίδης στη μακρά δημιουργική του διαδρομή εξέδωσε 16 ποιητικές συλλογές, 7 πεζογραφήματα, 2 θεατρικά και 2 μαρτυρίες, «Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου» και «Το Απόλυτο Ρόδο (κείμενα πολιτικής και κοινωνικής καθημερινότητας)». Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, ο Στάμος Σέμσης κ.ά. Παράλληλα ασχολιόταν και με τη ζωγραφική, πραγματοποιώντας πολλές ατομικές εκθέσεις.