Το 1992 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην πρώτη φάση της αντιασφαλιστικής αντεργατικής μεταρρύθμισης, με τον λεγόμενο νόμο Σιούφα. Προκειμένου, δε, να μειώσει τις αναπόφευκτες εργατικές αντιδράσεις και το ανάλογο πολιτικό κόστος επιχείρησε να διασπάσει τους εργαζόμενους, εξαιρώντας από τους, κατά πολύ επαχθέστερους, όρους του προαναφερομένου νόμου τους λεγομένους παλιούς ασφαλισμένους, όσους, δηλαδή, είχαν ασφαλιστεί μέχρι 31/12/1992.

Τα ίδια κάνει τώρα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Από τη μια, προχωρά ακόμη παραπέρα την ίδια ουσιαστικά αντιασφαλιστική και αντεργατική πολιτική, χειροτερεύοντας ακόμη παραπέρα τις σημερινές, έτσι κι αλλιώς, απαράδεκτες ασφαλιστικές παροχές και, ταυτόχρονα, υπονομεύει ανοιχτά το δημόσιο χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγοντας το δρόμο για την επέλαση του ιδιωτικού κεφαλαίου. Και απ' την άλλη, πετά ένα ξεροκόμματο στους «νέους» ασφαλισμένους (μετά την 1/1/1993), επιχειρώντας κι αυτή να διασπάσει τους εργαζομένους και να μειώσει τις αντιδράσεις τους.

Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι τούτο είναι το δεύτερο βήμα, αλλά όχι και το τελευταίο. Θα 'ρθει και τρίτο και τέταρτο, κλπ. Και όλα θα είναι στην ίδια και χειρότερη κατεύθυνση, ανατρέποντας ακόμη κι αυτά που σήμερα θεωρούνται δεδομένα. Αυτό θα γίνεται όσο θα κυβερνούν τη χώρα πολιτικές δυνάμεις, που έχουν πρώτιστο και βασικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.