Οι άξονες του προγράμματος, όπως τους παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, στην Επιτροπή, κάνοντας μάλιστα λόγο για «επανεκκίνηση της στεγαστικής πολιτικής» και μέτρα με «φιλολαϊκό, κοινωνικό πρόσημο είναι: Το πρόγραμμα "Σπίτι μου" για τη χορήγηση χαμηλότοκων ή άτοκων δανείων για την απόκτηση πρώτης κατοικίας. Η "Κοινωνική Αντιπαροχή" που συνίσταται στην αξιοποίηση ακινήτων του Δημοσίου με ΣΔΙΤ, πρόγραμμα στο οποίο εντάσσεται και η δημιουργία με σύμπραξη φοιτητικών εστιών. Το πρόγραμμα "Κάλυψη" για τη μίσθωση ιδιωτικών κατοικιών και τη διάθεσή τους σε ευάλωτες ομάδες και δικαιούχους του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Η "δράση" "Ανακαινίζω - Νοικιάζω", μέσω της οποίας επιδοτείται η ανακαίνιση (π.χ. ενεργειακή) ιδιωτικών κατοικιών προκειμένου να διατεθούν στη συνέχεια για μίσθωση».

Αυτό όμως που δεν είπε ο υπουργός, όπως ανέδειξε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, είναι ότι αφορούν περιορισμένο αριθμό των δικαιούχων, η μηνιαία επιδότηση ενοικίου είναι τουλάχιστον φιλοδώρημα, ο σχετικά χαμηλότοκος δανεισμός και το ύψος του δανείου θα εξαρτώνται απ' το εισόδημα των δανειοληπτών. Τα κατασκευαστικά προγράμματα πρόκειται να υλοποιηθούν μέσω παραχώρησης των οικοπέδων του πρώην ΟΕΚ (απίστευτα «φιλέτα»), με ΣΔΙΤ, στους κατασκευαστικούς ομίλους. Ο δανειολήπτης δεσμεύεται να ξαναπληρώσει την αγορά κατοικίας εκτός από φορολογούμενος και ως χρήστης, αφού στους όρους δανειοδότησης περιλαμβάνεται η συμμετοχή σε πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης παλιών κατοικιών. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να είναι ενοικιαστές στο ίδιο τους το σπίτι ή όμηροι των πλειστηριασμών, καθώς το στράγγισμα του εισοδήματος οδηγεί σε αδυναμία κάλυψης των δανειακών υποχρεώσεων.

Επιπλέον, ο υπουργός απέκρυψε ότι «κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα» αφού επιπλέον πρόκειται για την καταλήστευση των άνω των 2,5 δισ. ευρώ των αποθεματικών του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και της Εργατικής Εστίας, δηλαδή του ιδρώτα, του κόπου, ακόμα και του αίματος των εργαζομένων.

Οπως ανέδειξε ο Γ. Δελής, από το 2012 που καταργήθηκε ο ΟΕΚ, όλες οι κυβερνήσεις, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, έως και το 2021 συνέχισαν να εισπράττουν από τους εργαζόμενους υπέρ του καταργημένου ΟΕΚ κάθε χρόνο 380 εκατ. ευρώ, χώρια την είσπραξη των δόσεων και των τόκων από τα δάνεια που είχαν δοθεί. Το 2022, με νομοθετική διάταξη, τα αποθεματικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν «σε άλλους, αλλότριους σκοπούς». Αν αθροιστούν τα ποσά αυτά φτάνουν τα 2,5 δισ. αποθεματικά. «Τι έχουν γίνει οι κρατήσεις των εργαζομένων μέχρι σήμερα;», ρώτησε ο Γ. Δελής τον υπουργό Εργασίας, χωρίς να πάρει βέβαια απάντηση.

Οσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, η εισηγήτριά του, Θ. Φωτίου, προέβαλε ως λύση τη δημιουργία «Τράπεζας Στέγης» με κενά κτίρια του Δημοσίου, των δήμων, της Εκκλησίας, αλλά και κενά κτίρια ιδιωτών για κρατική αγορά ή ενοικίαση. Προτείνει να αναλάβει το κράτος ρόλο κτηματομεσίτη, για να διαμορφώσει τους όρους «αξιοποίησης» του κτιριακού αποθέματος με εγγυημένη κερδοφορία για τους κατασκευαστές και τους ιδιοκτήτες των ακινήτων.

Τι ακριβώς προωθεί η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αναδείχτηκε ξεκάθαρα κατά την ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων που έγινε χτες.

Ο γενικός γραμματέας του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, Παύλος Αλεξανδράκης, επισήμανε ότι «με ψίχουλα, ψευτοεπιδοτήσεις και τύπου pass δεν βάφονται αυγά» και ότι την ώρα που η κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπερασπιστής της λαϊκής στέγης, δίνουν και παίρνουν οι πλειστηριασμοί σε καθημερινή βάση και είναι συνεχείς οι κινητοποιήσεις σωματείων και μαζικών φορέων για να προστατεύσουν τα σπίτια των εργατικών οικογενειών, όπως το σπίτι της χαμηλοσυνταξιούχου στου Ζωγράφου.

Πρόσθεσε ότι εξοργίζει η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται υπερασπιστές του δικαιώματος της απόκτησης στέγης όταν από το 2011 που καταργήθηκε ο ΟΕΚ καμία κυβέρνηση δεν βοήθησε τους εργαζόμενους στην απόκτηση σύγχρονης και φτηνής στέγης, το αντίθετο μάλιστα.

Επισήμανε ότι συνειδητά πέρασαν τη διαχείριση του ΟΕΚ στον ΟΑΕΔ - ΔΥΠΑ για να αναλάβουν τώρα τραπεζίτες, real estate. «Δηλαδή, στρώνεται πάλι ένας δρόμος να γεμίσουμε "κοράκια" τύπου Πάτση».

Ανέδειξε τις σύγχρονες και ρεαλιστικές προτάσεις που έχουν τα ταξικά συνδικάτα για την κάλυψη της ανάγκης της στέγασης, όπως η επανασύσταση του ΟΕΚ με επίκεντρο τις ανάγκες, η χορήγηση άτοκων δανείων σε νέους και νέα ζευγάρια, επιδότηση ενοικίου σε φοιτητές, θέσπιση πλαφόν στα φοιτητικά ενοίκια, αξιοποίηση διαμερισμάτων και ξενοδοχείων για να μη μείνει κανένας φοιτητής χωρίς στέγη κ.ά.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων ΟΑΕΔ, Γ. Μακράκης, ανέφερε ότι τώρα η κυβέρνηση «σπάει τον κουμπαρά» των αποθεματικών του ΟΕΚ που είναι των εργαζομένων «και δίνετε τα χρήματα είτε στους εργολάβους είτε η νέα αυτή μικρή ηλικιακή ομάδα που θα εναπομείνει να είναι δικαιούχος, να εμπλακεί και αυτή στα δάνεια, όπου, σε μια γενικότερη εργασιακή επισφάλεια, θα έχουμε αφερεγγυότητες και κατασχέσεις σπιτιών».

Η Κ. Χατζηδάκη, γενική γραμματέας του Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων του ΟΑΕΔ, χαρακτήρισε απαράδεκτο το κεφάλαιο της «κοινωνικής παροχής» καθώς προβλέπει «ιδιωτικοποίηση τελικά της δημόσιας περιουσίας και όχι κοινωνική αντιπαροχή».

Αντίστοιχα, η Σ. Αυγερινού, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ), είπε πως «αντί μιας στρατηγικής υλοποίησης στεγαστικής πολιτικής, οδηγούμαστε σε ένα εργαλείο εκμετάλλευσης ακινήτων του Δημοσίου με όρους που δεν διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον ούτε και την αποτελεσματικότητά του ως προς την παροχή κοινωνικής κατοικίας».