Eurokinissi |
Στο Μάτι επισκέφτηκε, μαζί με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (η οποία χρηματοδοτεί και το έργο), έκταση όπου στήνουν ένα πάρκο, «ένας χώρος μνήμης, για να θυμόμαστε αυτά τα οποία έγιναν και να δώσουμε όλοι μαζί μία δέσμευση: Ποτέ ξανά. Ποτέ ξανά απροστάτευτη ανθρώπινη ζωή από τέτοια κρατική αδιαφορία και αδυναμία», όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, αποσιωπώντας ότι μια πενταετία από την τραγωδία τα προβλήματα των κατοίκων παραμένουν, οι αιτίες που οδήγησαν στην πρωτοφανή τραγωδία είναι εδώ με πρώτο πρώτο το εχθρικό στον λαό αστικό κράτος, ενώ η κυβέρνηση αναλώνεται σε φιέστες και παρεμβάσεις για το θεαθήναι που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, αλλά με τα σχέδια του κεφαλαίου για την περιοχή.
Αλλωστε, τον προεκλογικό χαρακτήρα της περαντζάδας του από την περιοχή επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, σπεύδοντας αμέσως μετά να συναντηθεί με στελέχη της ΝΔ στον Μαραθώνα, όπου αναλώθηκε σε μια θριαμβολογία περί των κυβερνητικών επιτευγμάτων αυτά τα 3,5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, από τη σκοπιά τού τι πέτυχε για το κεφάλαιο. Ενώ τις «δυσκολίες» και τα «προβλήματα» τα απέδωσε όλα σε δήθεν «εξωτερικούς παράγοντες», π.χ. στην «πρωτοφανή εισαγόμενη ακρίβεια, αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της έκρηξης των τιμών του φυσικού αερίου», αποσιωπώντας τα κύματα ακρίβειας από τη στρατηγική της περιλάλητης «πράσινης μετάβασης», την «επεκτατική διαχείριση» της ΕΕ για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων, την «εξωστρέφεια» της καπιταλιστικής οικονομίας. Για, δε, τη διαχείριση της ακρίβειας παρέπεμψε στις «επιδοτήσεις», τα κάθε είδους «pass» διαχείρισης της φτώχειας, που ούτε κατά διάνοια καλύπτουν τις ανάγκες, ενώ τα παίρνει η κυβέρνηση διπλά από την άλλη τσέπη για τη «δημοσιονομική ισορροπία» του κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, παίρνοντας την πάσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την απόφασή του να απόσχει από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, έριξε «καύσιμο» στη δικομματική κοκορομαχία, κατηγορώντας τον Αλ. Τσίπρα ότι «περιφρονεί ανοιχτά το Κοινοβούλιο και τη συνταγματική τάξη» και «καταφεύγει σε έναν αδιανόητο ακτιβισμό», με στόχο σε κάθε περίπτωση να κρύψει τη σύμπλευσή τους στα μεγάλα και κρίσιμα για τον λαό.