Scientific American |
Το LAB δεν θεωρεί ότι οι εξωγήινοι (μικροοργανισμοί ή μεγαλύτεροι οργανισμοί) θα έχουν συγκεκριμένη βιοχημεία και γι' αυτό δεν αναζητεί συγκεκριμένες βιοϋπογραφές, αλλά τα πιο θεμελιώδη χαρακτηριστικά της βιολογίας, όπως αυτό της πολυπλοκότητας (αλληλένδετα διατεταγμένα μόρια που είναι απίθανο να διατάχθηκαν από μόνα τους χωρίς κάποια βιολογική παρέμβαση) και της ανισορροπίας, όπως οι απρόσμενες συγκεντρώσεις μορίων σε άλλα ουράνια σώματα. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να υποδεικνύουν μορφές ζωής που κανένας δεν έχει γνωρίσει ή φανταστεί. Αν αποδειχτεί η ύπαρξη τέτοιας εξωγήινης ζωής, τότε όχι μόνο η ύπαρξη της ανθρωπότητας δεν θα είναι τόσο μοναδική όσο φαντάζει με τα σημερινά δεδομένα, αλλά γενικότερα η ζωή με όλες τις μορφές που υπάρχει και εκδηλώνεται στη Γη δεν θα είναι μοναδική.
Scientific American |
Τα γενετικά «γράμματα» A, G, C, T, που απαρτίζουν τον γενετικό κώδικα, συνενωμένα σε μια διάταξη σαν σκάλα, μεταφέρουν όλη την πληροφορία, που με την κατάλληλη υποστήριξη του προγόνου οργανισμού (θρεπτικές ουσίες, συνθήκες κ.τ.λ.) οδηγεί στον σχηματισμό απογόνων οργανισμών. Παρόμοιος είναι ο μηχανισμός αυτός από τις θαλάσσιες ανεμώνες και τους σκίουρους, ως τον άνθρωπο. Το DNA έχει την ικανότητα να αναπαράγεται, να δημιουργεί ακριβή (συνήθως) αντίγραφά του. Οταν αναμειχθούν τα DNA δύο ατόμων ενός είδους, σχηματίζεται ένας νέος οργανισμός, που μπορεί και ο ίδιος να αναπαραχθεί με τη σειρά του. Αν η βιολογία σε κάποιον άλλον πλανήτη ή δορυφόρο στηριζόταν σε αυτήν τη χημεία, τότε θα επρόκειτο για ζωή όπως την γνωρίζουμε.
Η εξωγήινη ζωή θα μπορούσε να έχει γενετικό κώδικα που αποτελείται από διαφορετικές βάσεις. Ερευνητές το 2019 συνέθεσαν DNA που χρησιμοποιούσε τόσο τις 4 γνωστές βάσεις, όσο και 4 επιπλέον, τις P, Z, B και S. Αλλοι επιστήμονες παρασκεύασαν XNA, δηλαδή μια μορφή νουκλεϊνικού μορίου του οποίου η αλυσίδα απαρτίζεται από μόρια όπως του κυκλοεξανίου ή της γλυκόλης και όχι της δεοξυριβόζης. Θεωρητικοί έχουν φανταστεί ότι εξωγήινη ζωή θα μπορούσε να στηρίζεται όχι σε μόρια με βάση τον άνθρακα, αλλά το παρόμοιο χημικά στοιχείο πυρίτιο. Αν μπορούμε να παρασκευάσουμε στο εργαστήριο και να φανταστούμε τέτοια βιοχημική ποικιλομορφία, γιατί δεν θα μπορούσε η φύση να είναι πιο δημιουργική και ικανή;
Με βάση αυτούς τους προβληματισμούς, ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν λαθεμένη ακόμη και τη χρήση της λέξης βιολογία για την εξωγήινη ζωή. Κάποιοι θεωρούν καλύτερη την ονομασία αστροζωή ή την ορθογραφική παράφραση «ζοή». Σύμφωνα με αυτούς ζοή είναι κάθε σύστημα, που εκδηλώνει και τις τέσσερις διεργασίες της έμβιας κατάστασης. Δηλαδή, διαχέει ενέργεια (π.χ. με τη θρέψη και την πέψη), χρησιμοποιεί αυτοσυντηρούμενες χημικές αντιδράσεις για να φτιάχνει αντίγραφα του εαυτού του, διατηρεί τις εσωτερικές του συνθήκες καθώς αλλάζουν οι εξωτερικές (ομοιόσταση) και χρησιμοποιεί πληροφορίες για το περιβάλλον του, ώστε να επιβιώσει. Με αυτήν την έννοια, η ζωή είναι η παραλλαγή της ζοής, με την οποία είμαστε εξοικειωμένοι στη Γη.
Οι ερευνητές του LAB σκοπεύουν να ελέγξουν και μια άλλη διαφορά που υποπτεύονται ότι μπορεί να χωρίζει την έμβια από την άβια ύλη: Τα πράγματα που δεν είναι ζωντανά, τείνουν να είναι σε μια κατάσταση ισορροπίας με το περιβάλλον τους. Αντίθετα, καθετί ζωντανό θα χρησιμοποιήσει ενέργεια για να διατηρήσει μια διαφορετική κατάσταση από το περιβάλλον του. Επιπλέον, κατά τους ίδιους, σημασία έχει και η έννοια της χημικής κλασματοποίησης, δηλαδή της χρήσης (από τους ζωντανούς οργανισμούς) κατά προτίμηση ορισμένων χημικών στοιχείων και ισοτόπων, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα. Τρίτο χαρακτηριστικό η ύπαρξη μιας μαθηματικής σχέσης, που τουλάχιστον στους γήινους οργανισμούς δείχνει πως υπάρχουν πολύ περισσότεροι μικροσκοπικοί οργανισμοί, με μικρή σχετικά διαφοροποίηση από το περιβάλλον τους και συγκριτικά λίγοι μεγαλύτεροι, που διαφέρουν πολύ από το περιβάλλον. Στοιχεία από κάποιον άλλο πλανήτη, που θα έδειχναν τέτοιου είδους κατάταξη κάποιων σχηματισμών, θα ενίσχυαν το ενδεχόμενο να αποτελούν ενδείξεις ζωής.