«Διαχρονικά σε αυτόν εδώ τον τόπο βλέπουμε να αναπτύσσονται οι αγώνες του λαού μας απέναντι στην προσπάθεια των κυβερνήσεων και του αστικού κράτους να εντείνουν την εκμετάλλευση, να διαμορφώνουν καλύτερους όρους για την κερδοφορία των βιομηχάνων», σημείωσε η Φ. Τόλια στην παρέμβασή της, αναφερόμενη στο πώς στην Κατοχή «και στη συγκεκριμένη περίπτωση, της ΠΥΡΚΑΛ, από τη μία ήταν ο ιδιοκτήτης Μποδοσάκης που είχε εγκαταλείψει τη χώρα για τη Μέση Ανατολή, αφήνοντας τον συνεργάτη του, Walter Deter, να διαχειριστεί το εργοστάσιο για λογαριασμό των ναζί κατακτητών. Από την άλλη ήταν οι εργάτες στο εργοστάσιο, που με πρωτοβουλία των κομμουνιστών συγκρότησαν το Εργατικό ΕΑΜ του Μαλτσινιώτη», δίνοντας σημαντικές μάχες κατά της πείνας, με απεργίες για παροχή συσσιτίου, για να μη σταλούν εργάτες από το καλυκοποιείο στα κάτεργα της Γερμανίας, με δολιοφθορές στα εχθρικά αεροπλάνα, για τις οποίες εκτελέστηκαν 12 εργαζόμενοι. Αλλά και με σκληρές μάχες του ΕΛΑΣ πριν την Απελευθέρωση, για να σωθεί το εργοστάσιο και να μην το ανατινάξουν οι Γερμανοί.

Τόνισε ακόμα: «Οι δυνάμεις μας δεν είχαν υποτιμήσει ποτέ την ανάγκη ύπαρξης τέτοιου εργοστασίου για την άμυνα της πατρίδας μας, για την παραγωγή υλικών απαραίτητων για διάφορες υποδομές που τις είχε και έχει ανάγκη ο λαός μας, όπως γέφυρες, σύγχρονα κτίρια κ.λπ. Γι' αυτό και πάντα διεκδικούσαν τη μετεγκατάστασή του σε άλλη περιοχή, με πλήρη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, με σύγχρονες και ασφαλείς εγκαταστάσεις, σε απόσταση από πυκνοκατοικημένες περιοχές. Την ίδια ώρα προτάσσαμε και προτάσσουμε - από την εποχή του αείμνηστου κομμουνιστή πρώτου δημάρχου του Υμηττού, Κώστα Σάκκου - τις διεκδικήσεις μας ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ να αξιοποιηθεί για σύγχρονα πάρκα, παιδικές χαρές, βρεφικούς σταθμούς, σχολεία, αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές, απαραίτητες υγειονομικές μονάδες για την πρόληψη και την υγεία του πληθυσμού της περιοχής».