Στη συνάντησή του με τους κομμουνιστές μέσα από το κίνημα που αναπτύχθηκε στη Δυτική Θεσσαλονίκη για περιβαλλοντικά και υγειονομικά ζητήματα, αλλά και στον επαγγελματικό του χώρο, αναφέρθηκε ο Κώστας Ευθυμιάδης, οδοντίατρος και μέλος της πρωτοβουλίας φορέων ενάντια στην καύση SRF-RDF από το εργοστάσιο «ΤΙΤΑΝ».

Περιέγραψε: «Εκεί βρήκα την Σοφία, τον Μάριο, την Αθηνά και τον Θανάση. Οχι ως εκπρόσωπους του ΚΚΕ, παρά ως συμπολίτες με ευαισθησία για περιβαλλοντικά και υγειονομικά ζητήματα.

Ζητήματα που αποτελούν διαχρονικά ανοιχτές πληγές για τη Δυτική Θεσσαλονίκη, με γνωστές εστίες παθογένειας τις φάμπρικες των ΕΛΠΕ και του ΤΙΤΑΝ, που λειτουργούν εντός του αστικού ιστού πια, με μια ιδιότυπη και καθ' όλα ύποπτη ασυλία από την τοπική και κεντρική εξουσία.

Στο πλαίσιο αυτής της κοινής μας κινηματικής προσπάθειας εκτίμησα την επιμονή, την αγωνιστικότητα, τον καθαρό λόγο και τη δημοκρατική αντίληψη που χαρακτηρίζει τα παραπάνω μέλη. Κέρδισαν έτσι την εμπιστοσύνη μου στην πράξη και στη δράση.

Ανάλογη, επίσης, προσωπική εμπειρία προέκυψε και από τη συνδικαλιστική μου παρουσία στις θεσμικές εκδηλώσεις του τοπικού επαγγελματικού Συλλόγου μου.

Εκεί μία παράταξη, αυτή της "Πανεπιστημονικής", κατάφερνε διαρκώς να έχει διακριτά την εντονότερη παρουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.

Με συνολική πολιτική τοποθέτηση και πάντοτε τεκμηριωμένη για τα εφήμερα και τα διαρκή προβλήματα του κλάδου μου.

(...) Η σύγκλισή μου λοιπόν με τον πολιτικό χώρο του ΚΚΕ δεν είναι βιωματική με την έννοια της ταξικής μου συνειδητοποίησης. Είναι βιωματική όμως με τη διάσταση του κοινωνικού συγχρωτισμού. Αυτή η ειλικρινής πολιτική συνύπαρξη με τα στελέχη του Κόμματός σας με έκανε να αποδεχτώ την πρόσκληση και να δηλώσω δημόσια πως νιώθω ιδιαίτερη τιμή που δίνω σήμερα το "παρών" μαζί σας. Σε μια ακόμα μεγαλύτερη παρέα.

Η σύγκλιση όμως ως μια κοινή ομολογία δεν φτάνει. Νιώθω πως η εποχή που διανύουμε είναι οριακή.

Το κάλεσμα για κοινή συστράτευση ενάντια σε οτιδήποτε καταλύει την κοινωνική συνοχή και οδηγεί τον καθέναν μας χωριστά σε ένα ξέφωτο, για να τον κατασπαράξει εκεί ανενόχλητα η οργανωμένη οικονομική ολιγαρχία, είναι ένα χρέος που πρέπει να εκπληρώσει ο καθένας μας στην πράξη.

(...) Οφείλουμε να συμπαρασύρουμε και να μοχλεύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση της αληθινής κοινωνικής προόδου, που το ΚΚΕ υπηρετεί αξιόπιστα από την ίδρυσή του».