Οι ΗΠΑ και σύμμαχοι τους ξοδεύουν δεκάδες δισ. δολάρια, εφοδιάζουν την ουκρανική κυβέρνηση με νέα πυραυλικά συστήματα, βαρέα άρματα μάχης, και εξετάζεται πλέον σοβαρά η αποστολή μαχητικών αεροσκαφών. Η ρωσική ηγεσία ρίχνει κι άλλες δυνάμεις στο πολεμικό μέτωπο και αποφάσισε την αναστολή της εφαρμογής της Συνθήκης New START για τον έλεγχο των στρατηγικών πυρηνικών όπλων, η οποία υπεγράφη μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας το 2010.
Η κατάσταση αυτή δικαιώνει τις θέσεις αρχών του ΚΚΕ, την πάλη του ενάντια και στα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, επιβεβαιώνει την ανάλυση των κομμουνιστών ότι η «ενέργεια» που εκλύουν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οδήγησαν στον πόλεμο στην Ουκρανία πολλαπλασιάζεται, και ενέχει τον κίνδυνο της γενίκευσης του πολέμου ακόμα και με τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Οι εξελίξεις αυτές είναι συγκοινωνούντα δοχεία με την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, που βρίσκεται στο πλευρό της Ρωσίας, πρωταγωνιστές σε εστίες έντασης όπως αυτή στην Ταϊβάν ή στην Κορεατική Χερσόνησο.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δείχνει τα δόντια της και προειδοποιεί τους λαούς. Οι εντάσεις που οδηγούν σε θερμές εστίες δεν εκτονώνονται με τις πρακτικές των ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων, παραμένουν, χρονίζουν και οξύνονται σημαντικές αντιπαραθέσεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο κ.α.
Σ' αυτές τις συνθήκες είναι ανάγκη να καταδικαστεί μαζικά η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, της εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στους γενικότερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, να στηριχτεί η πάλη του ΚΚΕ με τη λαϊκή ψήφο στις επερχόμενες εκλογές, γιατί οι θέσεις, η συνέπεια και η σταθερότητα με την οποία δίνει τη μάχη της απεμπλοκής είναι σημαντικό κριτήριο για πλατύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που ανησυχούν και προβληματίζονται για τις εξελίξεις.
Κρίσιμο ζήτημα στην εμπλοκή της χώρας και τους κινδύνους για τον λαό και τα παιδιά του αποτελεί ο Στρατηγικός Διάλογος Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018.
Ηταν Οκτώβρης του 2017 όταν ο Αλ. Τσίπρας επισκέφτηκε τις ΗΠΑ και συναντήθηκε με τον τότε Πρόεδρο Ντ. Τραμπ. Εκεί, στον Λευκό Οίκο, ξεστόμισε το «διαβολικά καλός» Τραμπ και εισέπραξε από τον Αμερικάνο Πρόεδρο το «κομπλιμέντο» περί «ενός ιδιαίτερου ανθρώπου, που κάνει εξαιρετική δουλειά»!
Το «κόλπο» στήθηκε! Η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία έκανε και πάλι το «θαύμα» της!
Η Ελλάδα, ανέφερε ο Πομπέο, «είναι τώρα περισσότερο από ποτέ μια κρίσιμη σύμμαχος των ΗΠΑ (...) μας ευχαριστεί που βλέπουμε ξανά την Ελλάδα ηγέτη και πυλώνα της περιφερειακής σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο (...) που είναι σημαντικό στρατηγικό μέτωπο για τις ΗΠΑ», ενώ την κατέταξε στους «σταθερούς δημοκρατικούς συμμάχους», όπως το Ισραήλ, που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό!
Συνεχάρη επίσης την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπεγράφη τον Ιούνη του 2018, εκφράζοντας τη χαρά του «για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ», ενώ χαρακτήρισε την Ελλάδα «παίκτη - κλειδί» στα ενεργειακά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ποια ήταν η τοποθέτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Χαρακτήρισε την έναρξη του Στρατηγικού Διαλόγου «ορόσημο (σ.σ. ναι! Ορόσημο) στη μακρά σχέση Ελλάδας - ΗΠΑ» και «ιστορική πρωτοβουλία», μίλησε για «συγχρονισμό των συμφερόντων των δύο χωρών στην περιοχή», για «κοινές αξίες» και αναγνώριση των «σταθεροποιητικών προσπαθειών στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή», στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, εκφράζοντας τις θέσεις της ελληνικής πλουτοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε προκλητικά να ξεπλύνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, να βιάσει την αλήθεια, προσέβαλε τους πολύχρονους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του λαού μας και του κόσμου της αριστεράς, στο όνομα του οποίου ξεδιάντροπα επιμένει να μιλάει, πλασάροντας την ευρωατλαντική στρατηγική με το περί «προοδευτισμού» περιτύλιγμα.
Σ' αυτήν τη συνάντηση - τελετή έναρξης του Στρατηγικού Διαλόγου τέθηκαν τα θεμέλια για την επέκταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, την ενίσχυση και τον εκσυγχρονισμό της βάσης της Σούδας και τη δημιουργία νέων βάσεων σε Λάρισα, Στεφανοβίκειο, Αλεξανδρούπολη και αλλού, μετατρέποντας την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό -ιμπεριαλιστικό ορμητήριο.
Οι ΗΠΑ εξήραν τον διευρυνόμενο ρόλο της Ελλάδας ως περιφερειακού ενεργειακού κόμβου, χαιρέτισαν την ολοκλήρωση του Διαδριατικού Αγωγού (TAP) και την πρόοδο του Διασυνδετήριου Αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας (IGB), ενώ εξετάστηκαν ο αγωγός Ελλάδας - Βόρειας Μακεδονίας και η πορεία οικοδόμησης της Πλωτής Μονάδας Προσωρινής Αποθήκευσης και Επαναεροποίησης Αερίου στην Αλεξανδρούπολη (FSRU), προς όφελος των αμερικανικών και ελληνικών μονοπωλίων.
Οσον αφορά τους πανάκριβους εξοπλισμούς που αγοράζει η Ελλάδα, ομολογήθηκε «φόρα παρτίδα» ότι ο βασικός προορισμός είναι οι ΝΑΤΟικές ανάγκες: «Τα δύο μέρη υπογράμμισαν τις προσπάθειες στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της Ελλάδας και προσβλέπουν στη συνέχιση της συνεργασίας για την προμήθεια αμυντικού υλικού, όπως τα F-35, που θα ενισχύσουν τη διμερή συνεργασία και τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ».
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πρόκληση για τους εργαζόμενους, τους νέους και τις νέες. Δεν είπε λέξη για την επίσκεψη Μπλίνκεν στην Ελλάδα, για τα επικίνδυνα σχέδια που απεργάστηκε μαζί με την κυβέρνηση.
Αντίθετα, την ώρα που χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία της ΚΝΕ βγήκαν στους δρόμους του αγώνα καταγγέλλοντας τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και την πολιτική της εμπλοκής, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και συζήτησαν για την παραπέρα ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, ξεπλένοντας για άλλη μια φορά τις ευθύνες του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή και συνεχίζοντας τη στήριξη του ΝΑΤΟ στον πόλεμο με τη Ρωσία, έχοντας ψηφίσει μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη ΝΑΤΟική συμμαχία αλλά και το απαράδεκτο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για την αποστολή στρατιωτικού οπλισμού στην Ουκρανία.
Η πραγματικότητα τονίζει ότι κάθε φορά στο πλαίσιο του Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ - Ελλάδας προστίθενται νέοι στόχοι για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, σε συνδυασμό με την παράλληλη υλοποίηση των αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δυναμώνοντας την εμπλοκή της χώρας, με μεγάλους κινδύνους αντιποίνων και απρόβλεπτες συνέπειες για τον λαό μας.
Τόσο με την πρόσφατη πείρα όσο και με την πείρα των προηγούμενων χρόνων, έχουν καταρρεύσει οι μύθοι για τον ρόλο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, που η κυρίαρχη προπαγάνδα τούς εμφανίζει ως υπερασπιστές της «ειρήνης» και της «ασφάλειας» στην περιοχή, ως «εγγυητές της ελληνικής κυριαρχίας».
Οι αβάσιμοι αυτοί ισχυρισμοί διαψεύδονται από τους δεκάδες ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις κρίσεις στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας (δύο ΝΑΤΟικών κρατών), τη διατήρηση της κατοχής μεγάλου μέρους της Κύπρου, κράτους - μέλους της ΕΕ, από μια ΝΑΤΟική δύναμη, την πορεία διχοτόμησης του νησιού.
Οι αναφορές που γίνονται στις «κοινές δηλώσεις», και οι τοποθετήσεις των Αμερικανών επιτελών στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, κινούνται στη γραμμή της διαμόρφωσης των όρων για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο.
Τον βασικό αυτό στόχο καλύπτουν με γενικόλογες αναφορές περί σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων και εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, αποκαλώντας τις προκλητικές αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης «διαφορές» και «διαφωνίες» μεταξύ των δύο χωρών. Οπως έκανε και αυτήν τη φορά στην επίσκεψη στην Αθήνα ο Α. Μπλίνκεν, επικεντρώνοντας στη διατήρηση της ΝΑΤΟικής συνοχής και δουλεύοντας μεθοδικά για την απόσπαση της Τουρκίας από τη ρωσική επιρροή.
Ειδικά αυτήν την περίοδο και στη σκιά των δραματικών συνεπειών που προκάλεσαν στον τουρκικό λαό ο καταστροφικός σεισμός και η αντιλαϊκή πολιτική του αστικού κράτους στη γειτονική χώρα, εντείνεται η ευρωατλαντική παρέμβαση στο όνομα της λεγόμενης «διπλωματίας των σεισμών», θέτοντας το ζήτημα του συμβιβασμού και της συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, που θα ανακυκλώσει τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς σε ανώτερο επίπεδο, θα προκαλέσει νέες εντάσεις και κινδύνους.
Ως προς αυτό είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία σε δήλωσή της παραμονές του ερχομού Μπλίνκεν στην Ελλάδα ανέφερε κυνικά ότι «δεν είναι ταμπού η συνεκμετάλλευση», φέρνοντας ως παράδειγμα τη «λεόντειο» συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου - με προδιαγραφές ΗΠΑ - για τη συνδιαχείριση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Πρόσθεσε δε ότι «επί των στρατηγικών επιλογών της χώρας», εννοώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, «δεν υπάρχουν διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Η συμφωνία ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κρυφτεί, η στρατηγική τους σύμπλευση βασίζεται στην προσήλωση της πολιτικής τους στη γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης, στην προώθηση του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και των στόχων της ΕΕ, στην υλοποίηση των ευρωατλαντικών αποφάσεων που οδήγησαν στη συμμετοχή στο πολεμικό σφαγείο στην Ουκρανία.
Αυτά είναι μέρος του αντιλαϊκού κοινού προγράμματος των αστικών κομμάτων και της όποιας κυβέρνησης σχηματιστεί στις πρώτες ή στις δεύτερες εκλογές, συνεχίζοντας στον ίδιο επικίνδυνο δρόμο της εμπλοκής, με παλιές και νέες δεσμεύσεις που είναι σε κάθετη αντίθεση με τη θέληση και το δικαίωμα του λαού και των παιδιών του να ζήσουν ειρηνικά, αναπτύσσοντας τη φιλία και την κοινή πάλη με τους άλλους λαούς.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, αξιοποιώντας την πείρα τους, έχουν συμφέρον να είναι όσο γίνεται πιο αδύναμα όλα τα ΝΑΤΟικά κόμματα μετά τις εκλογές, δίνοντας δύναμη στη δική τους πάλη με ψήφο στο ΚΚΕ για νέους, μαζικούς, δυναμικούς αγώνες ενάντια στην πολεμική εμπλοκή και στα κάθε είδους ιμπεριαλιστικά σχέδια, για να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να μην υπάρχει κανένας αξιωματικός και φαντάρος εκτός συνόρων, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους άλλους λαούς.