«'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» ανέγραφε το ψηλό πανό των Φοιτητικών Συλλόγων της Αθήνας στην κεφαλή των φοιτητικών μπλοκ που μαζικότατα έδωσαν για άλλη μια φορά το «παρών» στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στα Προπύλαια και περνούσαν για πολλή ώρα, το ένα μετά το άλλο, από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πάντειο, τη Φιλοσοφική, το ΠαΔΑ κ.λπ.
«Βρισκόμαστε εδώ με τους Φοιτητικούς μας Συλλόγους και τους αυριανούς μας συναδέλφους, γιατί το να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα είναι υπόθεση και των φοιτητών και όλου του λαϊκού κινήματος. Ζητάμε να αποδοθούν ευθύνες στην εταιρεία, στο κράτος», εξηγεί ο Στράτος από το Ιστορικό - Αρχαιολογικό και μας μεταφέρει το κλίμα από τα πανεπιστήμια της Αθήνας: «Στις σχολές συνεχίζει να συζητιέται και να προβληματίζει το θέμα, όπως και σε όλη την κοινωνία. Η οργή πλέον έχει γίνει ένα τεράστιο "γιατί;" και συζητιέται γιατί έγινε το έγκλημα, ποιοι είναι οι πραγματικοί ένοχοι, ποιος πρέπει να καταδικαστεί. Κι εμείς με τον αγώνα μας φωτίζουμε τον δρόμο γι' αυτά ακριβώς».
Παρότι η φωνή τους είχε βραχνιάσει από τα συνθήματα, ο Μιχάλης από Λύκειο της Γκράβας δήλωνε ότι είναι εκεί για να γίνει «η φωνή των νεκρών» και μας απαριθμεί τις πρωτοβουλίες που ξεδιπλώθηκαν στο σχολείο. Μεταφέροντας το κλίμα που εκφράζει η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας, ο Βαγγέλης από το 2ο ΕΠΑΛ Νέας Σμύρνης σχολιάζει τη δυναμική παρουσία, για μία ακόμα φορά, σχολείων από την περιοχή του και μας υπενθυμίζει ότι «οι μαθητές έχουμε μάθει σε κάθε συνθήκη, όπως στην πανδημία, να βγαίνουμε στους δρόμους, να διεκδικούμε τα αυτονόητα, πόσο μάλλον σε αυτό το έγκλημα» και ότι «δεν θα σταματήσουμε εδώ».
«Δεν θέλω να ζω από τύχη», το αποστομωτικό μήνυμα σε μια πικέτα δήλωνε την αγωνία και την οργή για τη γύμνια σε μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής, τα «εισιτήρια χωρίς επιστροφή» με σφραγίδα έκδοσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και με κόστος «τις ζωές μας» ήταν κολλημένα πάνω στα ρούχα, ενώ το πανό της Συντονιστικής Επιτροπής δήλωνε ότι «Ολων των νεκρών γινόμαστε η φωνή, στους δρόμους του αγώνα κερδίζει η ζωή». Αυτό το ελπιδοφόρο μήνυμα απέπνεαν για μία ακόμα φορά οι μαθητές, αποσπώντας χειροκροτήματα, με άλλους να συντονίζονται στα συνθήματά τους καθώς η πορεία περνούσε ανάμεσά τους.