Στην «Ποιητική των εικόνων» ο Γιάννης Πρώιος αναζητά την πηγή των εικόνων του στη φύση και στην ποίηση. Χωρίς να εικονογραφεί, εμπνέεται από τη διαχρονική δύναμη της ποιητικής γλώσσας, που, ξεκινώντας από τους ορφικούς ύμνους και τη νεκρώσιμη ακολουθία, φτάνει μέχρι τους σύγχρονους ποιητές. Και οι δύο μορφές τέχνης - ζωγραφική και ποίηση - υπηρετούν γι' αυτόν την κατανόηση και την απόδοση της πραγματικότητας, αλλά φέρουν και το βάρος της ευθύνης για την καταγραφή της ιστορικής συνείδησης του λαού.
Οι ποιητές είναι παρόντες με τα πορτρέτα τους, αλλά και με τον απόηχο του λόγου τους.