Χαρακτηριστικά, αναπαράγοντας όλα τα γνωστά φληναφήματα τύπου «η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία», «λάβαμε στοχευμένα μέτρα, όπως το καλάθι του νοικοκυριού», «ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε στη συγκυρία», περίπου κάλεσε τον λαό να είναι και ευτυχής γιατί στα τρόφιμα υπάρχει «μια πιο λελογισμένη αύξηση», και να πορευτεί με την κάλπικη ελπίδα ότι «τα πράγματα θα πηγαίνουν καλύτερα», την ώρα που τα μνημόνια διαρκείας θα σαρώνουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και η στρατηγική για τη στήριξη των ομίλων θα τσακίζει μισθούς, τα λαϊκά στρώματα θα βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια, η ακρίβεια και οι δόσεις θα σαρώνουν το λαϊκό εισόδημα.

Αυτά παρουσίασε άλλωστε ως αναπόδραστη πραγματικότητα εφόσον «από το 2023 οι κανόνες της δημοσιονομικής σταθερότητας θα επιστρέψουν στην ΕΕ» και «μια χώρα που έχει ακόμα υψηλό χρέος πρέπει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα», όπως ορίζουν όλα τα μνημόνια διαρκείας που έχουν συνυπογράψει με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτήν τη βάση, εξάλλου, απέρριψε κάθε σκέψη για 13η σύνταξη («στο τέλος του χρόνου ανάλογα με το δημοσιονομικό αποτύπωμα θα βοηθάμε τους χαμηλοσυνταξιούχους» είπε), συνάρτησε τις αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την έλευση περισσότερων «επενδύσεων» (όταν αυτό προϋποθέτει διαιώνιση του εργασιακού μεσαίωνα), έβαλε στόχο «να βελτιώσουμε τη φορολογική συμμόρφωση» δίνοντας για ένοχο φοροδιαφυγής την ...ταβέρνα που δεν αποδίδει τον ΦΠΑ (σε μια χώρα όπου τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων και οι μεγαλοεπιχειρηματίες μόλις 5%), ενώ έκανε ξανά καθαρό ότι από την ανάπτυξή τους σε τίποτα δεν έχει να ωφεληθεί ο λαός, λέγοντας ότι «η αύξηση των ενοικίων είναι η άλλη όψη της ανάπτυξης. Αυξήθηκαν τα νοίκια επειδή και η οικονομία πάει καλύτερα»...

Στο ίδιο μήκος κύματος, και πάντα με βάση τις δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο και τους «εταίρους» του, επέμεινε ότι «δεν μπορούμε να καταργήσουμε την προσωπική διαφορά», δίνοντας και σε αυτή την περίπτωση μια έωλη υπόσχεση ότι... τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα και «σε βάθος χρόνου θα σβήσει», ενώ για τις υποτιθέμενες αυξήσεις έβαλε προϋπόθεση ότι «η οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται», όταν η ανάπτυξή της στον καπιταλισμό εξαρτάται από την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων. Στο μεταξύ, στη λογική του «ζήσε Μάη μου», πήγε και για τα ελάχιστα μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια, επιμένοντας στη διατήρηση του ΦΠΑ, για να μη στερηθούν «έσοδα από τα δημόσια ταμεία», και τάζοντας ότι «θα μειωθούν οι συντελεστές στη διάρκεια της 4ετίας».

Εξάλλου, στην κοκορομαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ ότι όσα τάζει δεν είναι «κοστολογημένα» και θα τινάξουν το δημόσιο ταμείο, τόνισε ότι δεν μπορούν να δοθούν κάποια επιδόματα στήριξης που δόθηκαν π.χ. την εποχή της πανδημίας, καθώς τότε «είχαμε εξαίρεση από τους δημοσιονομικούς κανόνες. Αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει πια», υπογράμμισε κάνοντας ξανά καθαρό το κοινό αντιλαϊκό τους πλαίσιο.