Σχετικά με την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, διαβεβαίωσε άλλωστε ότι «είμαστε πολύ κοντά» και «με ισχυρή κυβέρνηση θα το επιτύχουμε», σε μια προσπάθεια να στοιχήσει ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην πολιτική του κεφαλαίου, έχοντας πάρει στο μεταξύ όλες τις αναγκαίες πάσες και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος όλο το προηγούμενο διάστημα, πασχίζοντας για την εύνοια των μεγαλοεπιχειρηματιών, τον κατηγορούσε ότι άργησε ήδη να την επιτύχει.

Στον αντίποδα, ερωτηθείς για το υψηλό ποσοστό Ελλήνων που κινδυνεύουν από φτώχεια, ο Μητσοτάκης υπενθύμισε τις «οδυνηρές συνέπειες» που είχε για το ΑΕΠ η χρηματοπιστωτική κρίση, βασικά επιβεβαιώνοντας ότι άλλη μια κρίση του κεφαλαίου την φόρτωσαν να την πληρώσει ο λαός. Ως λύση, δε, προέκρινε την ανάπτυξη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας, μεταξύ άλλων, με περαιτέρω ενίσχυση των «επενδύσεων» στη χώρα, αποσιωπώντας ότι αυτές έρχονται μέσα από διεύρυνση των συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα για τον λαό και νέα προνόμια για το κεφάλαιο, προκειμένου να διασφαλίζεται η κερδοφορία του.

Αλλωστε, αναφορικά με τον πολυδιαφημισμένο στόχο του περί αύξησης των μισθών, δήλωσε ότι εάν αναλάβει και δεύτερη θητεία, «θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να στηρίξουμε το μέσο εισόδημα, χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο την οικονομία», σε άλλη μια απόδειξη ότι ο λαός όχι μόνο δεν έχει τίποτε να περιμένει από την ανάπτυξη του κεφαλαίου, αλλά αντίθετα θα «ματώσει» ακόμα περισσότερο.

Τέλος, ερωτηθείς για τα Ελληνοτουρκικά διαβεβαίωσε ότι δεν φείδεται «κινήσεων καλής κίνησης» προς την Τουρκία, απευθύνοντας ξανά μήνυμα για διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, δίνοντας ως παράδειγμα τις προηγούμενες συμφωνίες για ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο και προετοιμάζοντας για συνεκμετάλλευση καθώς με αυτά τα κομπρεμί παραχωρήθηκαν δικαιώματα σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίστηκε μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη.