Μεγάλη νικήτρια ήταν η Γαλλίδα Ζυστίν Τριέ, στην οποία απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας για την ταινία της, «Ανατομία μίας Πτώσης». Ενα δικαστικό δράμα για την υπόθεση μιας γυναίκας που κατηγορείται για τον θάνατο του συζύγου της, με μοναδικό μάρτυρα τον τυφλό γιο τους.
Από το βήμα της βράβευσης δεν δίστασε να αναφερθεί και στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα της, στους μεγάλους αγώνες που διεξήχθησαν. «Φέτος αυτή η χώρα καταλήφθηκε από μια ιστορική, εξαιρετικά ισχυρή, ομόφωνη διαμαρτυρία για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Αυτή η διαμαρτυρία απορρίφθηκε και καταστάλθηκε με συγκλονιστικό τρόπο. Ενα μοτίβο εξουσίας ολοένα και πιο ανεμπόδιστο ξεσπά σε διάφορους τομείς της γαλλικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένου του κινηματογράφου. Η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού που υπερασπίζεται αυτή η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση είναι στη διαδικασία να "σπάσει" την εξαίρεση του γαλλικού πολιτισμού, χωρίς την οποία δεν θα ήμουν σήμερα εδώ».
Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζόναθαν Γκλέιζερ κέρδισε το Μέγα Βραβείο του Φεστιβάλ για την ταινία του, «The Zone of Interest», ενώ ο σπουδαίος Ακι Καουρισμάκι κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής με την ταινία του, «Πεσμένα Φύλλα». Στο σημείωμα που άφησε στους πρωταγωνιστές του, οι οποίοι παρέλαβαν το βραβείο, έγραφε: «Αισθάνομαι βαθιά τιμή που συμμετείχα σε αυτό το φεστιβάλ, που συνεχίζει να φέρνει το σινεμά στη ζωή. Ευχαριστώ. Χορέψτε και φωνάξτε».
H Μερβέ Ντιζντάρ, που κέρδισε το βραβείο α' γυναικείου ρόλου πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Τούρκου σκηνοθέτη Νουρί Τσεϊλάν «Ξερά Χόρτα», αφιέρωσε το βραβείο «σε όλες εκείνες τις γυναίκες που αγωνίζονται να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της ύπαρξής τους σε αυτόν τον κόσμο». Το βραβείο α' ανδρικού ρόλου έλαβε ο Κότζι Γιακούσο για την ερμηνεία του στο «Perfect Days».
Μιλώντας για το 76ο Φεστιβάλ Καννών, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στον λόγο που εκφώνησε ο Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς μετά το πέρας της επίσημης προβολής της ταινίας του, «The Old Oak», δημιουργώντας μας μεγάλη ανυπομονησία για την προβολή της ταινίας στην ελληνική διανομή.
«Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία για την αλληλεγγύη... Γνωρίζουμε την ιστορία των προσφύγων και τον πόνο που πέρασαν μέχρι να φτάσουν εδώ. Κι όμως, όταν έρχονται εδώ οι πολιτικοί τούς κατηγορούν για οτιδήποτε πάει στραβά και τους λένε να γυρίσουν σπίτι τους... Επίσης, ξέρουμε ότι πολλοί άνθρωποι στις χώρες μας περνάνε πολύ δύσκολα και υποφέρουν...
Ζούμε σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους που μπορούμε να θυμηθούμε. Η βοήθεια είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί αυτές τις μέρες, ιδιαίτερα στις κοινότητες των μεταναστών και στα απελπισμένα μέρη όπου δεν υπάρχει δουλειά, εκεί που οι άνθρωποι αγωνίζονται να φέρουν φαγητό στο τραπέζι τους (...). Αλλά εάν έχουμε ελπίδα, έχουμε αυτοπεποίθηση, ξέρουμε τη δύναμή μας και μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα (....). Ας συνεχίσουμε να παλεύουμε, αν παλέψουμε σκληρά θα νικήσουμε...».