Τα εφτά βήματα που παρουσίασε χτες και είναι περισσότερο στοχευμένα στην υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, γίνονται στο ναρκοθετημένο πεδίο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ΕΕ και στο εγχώριο κεφάλαιο και βέβαια στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, το υπερμνημόνιο με το οποίο θα επιχειρήσουν να τσακίσουν τον λαό με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τις 26 Ιούνη και μετά.

Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «ανασυγκρότηση του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου για μια δίκαιη, βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη», ως μια διαδικασία επωφελή για τον λαό με «διευρυμένο πρόγραμμα "Εξοικονομώ για Κατοικίες" και ενισχυμένο πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης για πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες», με «ανακατεύθυνση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης με μέριμνα στη χρηματοδότηση αγροτών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ενεργειακών κοινοτήτων» κ.λπ. Διακηρύξεις - «κενό γράμμα» μιας και οι δεσμεύσεις για τη στρατηγική της «πράσινης» ανάπτυξης που προσκυνά ο ΣΥΡΙΖΑ και περιλαμβάνονται ως αντιλαϊκά προαπαιτούμενα στη δανειακή σύμβαση για το Ταμείο Ανάκαμψης, έχουν οδηγήσει τον λαό στην απόγνωση με την ακρίβεια να θερίζει.

Υποσχέθηκε «ενίσχυση του εισοδήματος», επαναφορά της 13ης σύνταξης του 2019 (του επιδόματος που έφτανε ως ανώτερο ποσό τα 500 ευρώ και αυθαίρετα «βαφτίζει» 13η σύνταξη) και διάφορες άλλες ελαφρύνσεις. Ομως, δεν είπε λέξη για τους εκατοντάδες νόμους - πολλούς απ' τους οποίους ψήφισε από κοινού με τη ΝΔ - που εγγυώνται την καθήλωση των μισθών και συντάξεων. Είναι αυτοί οι νόμοι τους που έχουν φέρει τον κατώτατο μισθό σήμερα λίγο πάνω από τα επίπεδα του 2011, με το σαράκι του πληθωρισμού να γιγαντώνεται και να τον ροκανίζει. Αυτοί που έχουν ρίξει τον μέσο μισθό 25% σε σχέση με αυτόν που υπήρχε πριν από 10 χρόνια.

«Συγκινητικό» το ...ενδιαφέρον του και για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό, δύο βδομάδες πριν από την κάλπη και μέχρι την κάλπη. Γιατί ήταν η δική του κυβέρνηση που πρόσθεσε νέα εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων. Που ενεργοποίησε τον νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που έκτοτε καθιερώθηκε ως νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος κατάργησε τον καθορισμό του μέσα από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις εργοδοσίας - εργαζομένων και παραχώρησε αυτό το δικαίωμα στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Και που όλοι μαζί απέρριπταν την τροπολογία του ΚΚΕ με την οποία ζητούσε άμεσα την επαναφορά του κατώταρου μισθού στα 751 ευρώ - που σημειωτέον ήταν εμβληματική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ήδη απ' το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - ως βάση για αυξήσεις και την κατάργηση όλων των αντεργατικών, μνημονιακών διατάξεων.

Ενα απ' τα 7 βήματα, όπως είπε, είναι και η «δημιουργία ισχυρού ΕΣΥ» προφανώς πάνω στα θεμέλια της «αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» που ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται με κάθε ευκαιρία. Ηταν το κόμμα που άνοιξε νέους δρόμους για την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, με την ίδρυση του πρώτου «Δημόσιου Νοσοκομείου ΑΕ» στη Σαντορίνη και τη θέσπιση των λεγόμενων «DRG's», δηλαδή των πρωτοκόλλων για την ολοκληρωμένη εκτίμηση του «κόστους» κάθε υπηρεσίας που παρέχει το νοσοκομείο στους ασθενείς. Ηταν το κόμμα που ως κυβέρνηση υπηρέτησε την πολιτική της παραπέρα εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, που οι επιπτώσεις της «πληρώθηκαν» πολύ ακριβά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στο έδαφος της οποίας εξηγούνται πλήρως και τα «θα λογαριαστούμε μετά», και οι προτάσεις για υπουργούς Υγείας κοινής αποδοχής και η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας για τους νοσοκομειακούς γιατρούς που νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πολλά άλλα.

Οσο για το «δικαίωμα σε αξιοπρεπή στέγη, προστασία πρώτης κατοικίας» μόνο ως πρόκληση μπορεί να εκληφθεί, όταν διακηρύσσεται απ' το κόμμα που ως κυβέρνηση ήρε την όποια προστασία υπήρχε στην πρώτη κατοικία, καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και έκανε ιδιώνυμο αδίκημα την πάλη για την αποτροπή τους. Και που το σχέδιο που έχει παρουσιάσει ουσιαστικά είναι βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα των τραπεζιτών και των funds που παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη.