Εκεί δηλαδή που το ΚΚΕ δίνει τον καλύτερό του εαυτό, για να αποκτήσει όσο γίνεται μεγαλύτερη δυναμική η λαϊκή πάλη, για τον πανελλαδικό συντονισμό της, για να βρίσκεται στο επίκεντρο ο πραγματικός αντίπαλος, για να χτυπάνε οι διεκδικήσεις την καρδιά της βαρβαρότητας που βιώνει ο εργαζόμενος λαός. Εκεί, στους χώρους δουλειάς βρίσκουν οι εργαζόμενοι τους βουλευτές και τους υποψηφίους του ΚΚΕ, όχι μόνο προεκλογικά, αλλά κάθε μέρα. Εκεί που οι βουλευτές των άλλων κομμάτων πάνε μόνο όταν τους καλεί η εργοδοσία για τις φιέστες της, για να τους ευχαριστήσει για τις υπηρεσίες τους, όπως έγινε στο Ελληνικό, στα Ναυπηγεία Ελευσίνας κ.α.

Τα παραδείγματα ειδικά του τελευταίου διαστήματος, και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου, επιβεβαιώνουν ότι καμιά κυβέρνηση δεν είναι παντοδύναμη όσο υπάρχει δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα, όσο ισχυροποιείται το ΚΚΕ που παίζει καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση της λαϊκής πάλης.

Στον αντίποδα στέκονται τα κόμματα του κεφαλαίου, που είτε από τις θέσεις της κυβέρνησης είτε της «αντιπολίτευσης» καλούν τον λαό να υποταχθεί στα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων. Δείχνουν ως μονόδρομο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη θωράκιση της κερδοφορίας, την «κοστολόγηση» των αναγκών των εργαζομένων, ώστε να δημιουργείται περισσότερος «χώρος» επενδύσεων, να προχωράει η αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, φορτώνοντας στον λαό τα εκατοντάδες βαριά προαπαιτούμενα.

Μάχη κόντρα σε αυτή τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του έδωσαν οι εργάτες της Ζώνης του Περάματος, με αφορμή το τελευταίο εργοδοτικό έγκλημα, με έναν ακόμα συνάδελφό τους να πέφτει νεκρός στο μεροκάματο.

Μια μάχη για να κηρυχθεί υποχρεωτική η Συλλογική Σύμβαση που κατάφεραν να υπογράψουν με τους εργοδότες τους πριν από πέντε χρόνια, οι μισές σελίδες της οποίας αναφέρονται στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Απέναντί τους χρόνια τώρα βρίσκουν την πραγματική «συμπολίτευση», ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά:

Πρώτον, την εργοδοσία του κλάδου, που κάνει ό,τι μπορεί για να μετατρέψει και το Πέραμα σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη», αξιοποιώντας τον αέρα που της δίνουν οι σχετικοί νόμοι των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τις άλλες ναυπηγικές επιχειρήσεις, σε Ελευσίνα και Σύρο.

Δεύτερον, τα αρμόδια κρατικά όργανα, τη δικαιοσύνη, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, που από τη μία εξασφαλίζουν «ασυλία» στην εργοδοσία και από την άλλη διώκουν τις απεργίες, τις βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές, σέρνουν στα δικαστήρια πρωτοπόρους συνδικαλιστές.

Και τρίτον, προφανώς, τα κόμματα του κεφαλαίου, τόσο την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από το 2017 μέχρι το 2019 όσο και την κυβέρνηση της ΝΔ μετά, που αρνούνταν να κάνουν τη ΣΣΕ υποχρεωτική, αρνούνταν δηλαδή να αναγκάσουν τους εργοδότες να την εφαρμόζουν. Τα κόμματα που διαδοχικά έχουν ξεδοντιάσει τις Επιθεωρήσεις Εργασίας από προσωπικό, με «κερασάκι» τη μετατροπή του ΣΕΠΕ από τη ΝΔ σε «ανεξάρτητη αρχή», προσφέροντας το τέλειο «άλλοθι» στην εργοδοσία.

Κι όμως, με τη νέα απεργιακή μάχη που έδωσαν, με τη συσπείρωση στο Συνδικάτο τους, με την αλληλεγγύη που πήραν από εργατικά σωματεία και φορείς που έσπευσαν στο πλευρό τους, απέσπασαν δέσμευση ότι η Σύμβαση θα κηρυχτεί υποχρεωτική.

Η καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ σε αυτή τη μάχη ξεκινάει από τον ρόλο που παίζουν τα ίδια τα μέλη του στον κλάδο και στη Ζώνη, οι υποψήφιοι βουλευτές του που δραστηριοποιούνται εκεί νύχτα - μέρα, στο μεροκάματο και στη διεκδίκηση. Οι κομμουνιστές είναι που ανιδιοτελώς και χωρίς να υπολογίζουν προσωπικό κόστος, χρόνο και κόπο, γίνονται «ένα» με όλους τους εργάτες, στέκονται «εμπροσθοφυλακή», μπαίνουν πρώτοι στη μάχη, ανοίγοντας δρόμο κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία. Συμβάλλουν πρωτοπόρα στη διαμόρφωση των διεκδικήσεων για να στριμωχτούν όσο γίνεται περισσότερο τα αφεντικά, παίρνουν την ευθύνη να προτείνουν τις κατάλληλες μορφές πάλης για την κάθε περίσταση.

Ταυτόχρονα, με την πολιτική του δράση το ΚΚΕ αποκαλύπτει στους εργαζόμενους τον πραγματικό τους αντίπαλο, την ίδια την κερδοφορία του κεφαλαίου που τους τσακίζει μαζί με τις κυβερνήσεις του, ώστε να θωρακίζεται η πάλη τους απέναντι στα καλέσματα συμβιβασμού, στην αναμονή για «καλύτερες μέρες» μέσα από την «προσέλκυση επενδύσεων», τη «σταθερότητα» της ΝΔ και την «ευημερία» του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ στέκεται στην πρώτη γραμμή για να αποκρούεται η συκοφάντηση και το δηλητήριο ότι «οι αγώνες διώχνουν τα βαπόρια», αποκαλύπτοντας στον λαό τη «μεγάλη εικόνα», ότι τα κέρδη των εφοπλιστών και των εργολάβων είναι που καθορίζουν το πόσες και ποιες δουλειές θα φτάσουν στους ντόκους.

Με τις προτάσεις του Κόμματος στη Βουλή, για επαναφορά των ΣΣΕ κόντρα στο νομοθετικό πλαίσιο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που τις κατάργησε και με τη στήριξή του στη δράση που αναπτύχθηκε σε κάθε κλάδο, συνέβαλε στο να μη θαφτεί αυτή η δίκαιη διεκδίκηση. Να μη θεωρούνται «περασμένα - ξεχασμένα» τα δικαιώματα που έχασαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια, αντίθετα να μένουν ζωντανές οι εστίες της διεκδίκησης.

Από τι έχει να κερδίσει λοιπόν ένας εργαζόμενους που παλεύει για το μεροκάματό του, για αυξήσεις, για να γυρνάει όρθιος από το μεροκάματο; Από την ψήφο στα κόμματα που βρέθηκαν απέναντι σε κάθε τέτοιον αγώνα, που με απόλυτη συνέπεια χρόνια τώρα διέλυσαν τις ΣΣΕ; `Η από την ενίσχυση του ΚΚΕ, της μοναδικής φωνής που έχει αποδείξει ότι δεν βάζει στο «ζύγι» της κερδοφορίας τα δικαιώματα των εργαζομένων, που ξεκάθαρα αναδεικνύει ότι πρέπει να χάσει το κεφάλαιο για να μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα οι εργαζόμενοι. Που δείχνει τον δρόμο της μόνης ρεαλιστικής προοπτικής για την εργατική τάξη: Να πάρει η ίδια στα χέρια της τα μέσα παραγωγής, για να μπορέσει πράγματι να ευημερήσει.

Αυτή η μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση έδειξε τη δύναμή της και κόντρα στους πλειστηριασμούς που κατάφερε να αποτρέψει, μόνο τις τελευταίες δύο βδομάδες. Πάνω από 10 ήταν τα ξεσπιτώματα που αποτράπηκαν ύστερα από την αποφασιστική παρέμβαση των σωματείων, του ΠΑΜΕ και άλλων φορέων στις γειτονιές.

Ποιον βρήκαν απέναντί τους τα χρεωμένα νοικοκυριά; Τους νόμους των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που διευκολύνουν το ξεσπίτωμα, προστατεύοντας τις τράπεζες, κόντρα στο λαϊκό δικαίωμα για φθηνή κατοικία. Βρήκαν απέναντί τους τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τον πτωχευτικό κώδικα της ΝΔ, τα κοράκια των funds που μαζί τα «μπούκωσαν» με χιλιάδες δάνεια ώστε να «εξυγιανθούν» οι τράπεζες.

Εκεί, στην πρώτη γραμμή της μάχης βρέθηκαν οι κομμουνιστές, συμβάλλοντας στο τείχος προστασίας που στήθηκε. Χωρίς μισόλογα, τα μέλη του Κόμματος μπήκαν μπροστά για να μη χάσουν το βιος τους τα λαϊκά νοικοκυριά.

Το ΚΚΕ, με τις θέσεις του και τη δράση του, δίνει κουράγιο στον λαό, δείχνει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, που η στέγη δεν είναι εμπόρευμα αλλά δικαίωμα κατοχυρωμένο για όλους, με ευθύνη του κράτους. Οι βουλευτές του προτείνουν μέσα στη Βουλή μέτρα πραγματικής προστασίας, όπως η απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, καταθέτουν σχετικές τροπολογίες που αποκαλύπτουν στην πράξη την υποκρισία των άλλων κομμάτων, αφού τις απορρίπτουν ασυζητητί.

Πώς κερδίζεται λοιπόν η μάχη της λαϊκής στέγης; Από τα «μέτρα στήριξης» των κυβερνήσεων, που κάθε φορά αποδεικνύονται πιο «μούφα» από τα προηγούμενα, που κλέβουν τις εισφορές των εργαζομένων και τις δίνουν «πεσκέσι» στις τράπεζες; Από τις «ρεαλιστικές προτάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκαθαρίζει ότι «δεν υπάρχει ευνομούμενη πολιτεία χωρίς πλειστηριασμούς»; Από τις εξαγγελίες θωράκισης των τραπεζικών ομίλων για το κυνήγι της «επενδυτικής βαθμίδας», που προϋποθέτει ένταση στο πογκρόμ των πλειστηριασμών;

`Η από την ανυποχώρητη δράση μέσα από τα σωματεία και τους φορείς, για να μπουν εμπόδια και από τη συστράτευση με το ΚΚΕ ενάντια στην εγκληματική πολιτική κράτους και κυβερνήσεων που ξεσπιτώνει τον λαό;

Με το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που με τη συμβολή του ΚΚΕ ακούστηκε δυνατά, ο λαός έδωσε μια σειρά μεγάλες μάχες τους τελευταίους μήνες, αποκαλύπτοντας το βαρύ τίμημα που πληρώνει για να αυγατίζουν τα κέρδη: Από τα Τέμπη μέχρι τις ελλείψεις σε ασθενοφόρα και τις τραγωδίες που καταγράφονται καθημερινά, με θύματα ανθρώπους του μόχθου. Πώς κατάφερε ο λαός και η νεολαία να μη θαφτεί το έγκλημα στα τρένα; Ακολουθώντας τις συστάσεις της «συμπολίτευσης» της ΝΔ και της «αντιπολίτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ, για το «ανθρώπινο λάθος», τα «ρουσφέτια» και τη «διαφθορά»;

`Η βάζοντας στο στόχαστρο την ίδια την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία που οδήγησε στο έγκλημα, όπως και στα «Τέμπη» της καθημερινότητας, π.χ. στο σύστημα Υγείας με τις εγκληματικές ελλείψεις στο ΕΚΑΒ, στα νοσοκομεία και τις άλλες δομές;

Η μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση που έχει ανάγκη ο λαός, η αντιπολίτευση που δίνεται με όρους μαζικού κινήματος, που δεν βάζει τον λαό στον «πάγο της αναμονής», απαιτεί μία και μοναδική επιλογή: Ισχυρό ΚΚΕ. Τη μόνη δύναμη που μπορεί να υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα απέναντι στη δεδομένη αντιλαϊκή κλιμάκωση της επόμενης κυβέρνησης της ΝΔ και στη συναίνεση που θα απολαμβάνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Το δυνάμωμα, η ενίσχυσή του από περισσότερους εργαζόμενους μπορεί πραγματικά να κάνει τη διαφορά, να αποτελέσει το μοναδικό ελπιδοφόρο μήνυμα της 25ης Ιούνη.