Δαντική κόλαση
Τρίτη 9 Απρίλη 2002

ΤΖΕΝΙΝ.-

Σκηνές αλλοφροσύνης εκτυλίσσονται, πλέον, στην Τζενίν και κυρίως στον παρακείμενο προσφυγικό καταυλισμό, όπου ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπά ανελέητα τα πάντα, προσπαθώντας να κάμψει τη σθεναρή αντίσταση των Παλαιστινίων μαχητών.

Το μεσημέρι, ο ισραηλινός στρατός καλούσε με τηλεβόες τους, περίπου, 11.000 κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Μετά την άρνησή τους, ισραηλινά ελικόπτερα βομβάρδιζαν επί ώρες τον πυκνοκατοικημένο καταυλισμό και αργά το βράδυ, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωνε ότι «σχεδόν τον κατέλαβε» και ότι «παραδόθηκαν 150 μαχητές». Κάτοικοι, όμως, διαβεβαίωναν ότι, εκτός από τους αστέγους, ουδείς εγκατέλειψε τον καταυλισμό και οι μάχες συνεχίζονται. Μάλιστα, μαρτυρίες μιλούν για κατεδαφίσεις σπιτιών, ενώ οι κάτοικοι βρίσκονται εντός.

Ο αρμόδιος διοικητής, Εγιάλ Σχλάιν, ανακοίνωσε ότι σκοτώθηκαν 2 Ισραηλινοί στρατιώτες και «μάλλον 100 Παλαιστίνιοι» και εκτιμούσε ότι «οι μαχητές αποφάσισαν να πολεμήσουν μέχρι τέλους και να κάνουν αιματηρότερη τη μάχη». Υποστήριζε, μάλιστα, ότι αρκετοί εξερράγησαν ζωσμένοι με εκρηκτικά και επιβεβαίωνε ότι έχουν καταστραφεί πολλά σπίτια.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία της Λουίζας Φερετοπούλου, Ελληνίδας που κατοικεί στην πόλη της Τζενίν, μέλους του Συλλόγου Ελληνίδων Παλαιστίνης, με την οποία μίλησε ο «Ρ», χτες βράδυ:

«Τι να σας πρωτοπώ; Οτι 250 παιδιά κείτονται νεκρά στους δρόμους; Οτι έχουμε 3 νοσοκομεία και είναι απροσπέλαστα; Από τις 9 μέχρι τις 10 το πρωί (Δευτέρα) έριξαν 50 βόμβες τα ελικόπτερα και ακολούθησαν F 16. Μέχρι τώρα βομβαρδίζουν, 3 ελικόπτερα πάνε και 3 έρχονται.

Για να σας δώσω να καταλάβετε, ο καταυλισμός είναι σαν την Καισαριανή, στενά δρομάκια, δεν υπάρχει δρόμος να περάσει αυτοκίνητο. Εκεί, μπορεί να έχουν συγκεντρωθεί και περισσότεροι από 2.000 μαχητές. Δεν είναι τρομοκράτες, είναι τα παιδιά μας, θέλουν πατρίδα, γη, σπίτι. Οι Ισραηλινοί τα σάρωσαν όλα. Από το Σάββατο γκρεμίζουν. Σήμερα, μάζεψαν σε 5 πούλμαν ορισμένους αστέγους, γυναικόπαιδα και γέρους, και τους παράτησαν στη μέση του πουθενά, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη.

Associated Press

Παντού αφήνει ερείπια στο πέρασμά του ο ισραηλινός στρατός
Δεν υπάρχει ρεύμα, στον καταυλισμό έχουν σπάσει όλο το υδροδοτικό και το αποχετευτικό δίκτυο και ο κόσμος πίνει από το χώμα. Οσοι από τους εγκλωβισμένους έχουν ισραηλινό κινητό, γιατί τα παλαιστινιακά έχουν όλα κοπεί, παίρνουν τηλέφωνο στο νοσοκομείο και ζητούν βοήθεια. Πέντε μέρες δεν έχουν μαζέψει νεκρούς ή τραυματίες. Ζητούν οδηγίες τηλεφωνικώς για να ακρωτηριάσουν τραυματίες. 35 γυναίκες γέννησαν στο χώμα. Χτες, άφησαν 3 ασθενοφόρα να βγουν και πριν ξεκινήσουν ένα τανκ τους έσκασε τα λάστιχα.

Η Τζενίν είναι πόλη - φάντασμα. Νεκροί, τραυματίες, σκουπίδια, κατεστραμμένα αυτοκίνητα, χαλασμένα τρόφιμα που τα πετάμε από τα παράθυρα για να μη βγούμε έξω. Δεν έχουμε ψωμί, δεν έχουμε νερό, δεν έχουμε τίποτε. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Και όπου βλέπουν στολή αστυνομικού, είναι θάνατος: Μόλις εισέβαλαν σκότωσαν 5 παλικάρια και τα πέταξαν στα σκουπίδια. Ενα 7χρονο κοριτσάκι κρατούσε άσπρη σημαία να βγει να πάρει νερό και το σκότωσαν. Πριν από μερικές εβδομάδες, σκότωσαν, μέσα στο κέντρο της πόλης, έναν 56χρονο γιατρό και τον βάφτισαν τρομοκράτη. Ο άνθρωπος ψυχορραγούσε 2 ώρες στο δρόμο και φώναζε "καίγομαι". Τρεις μέρες κείτονται τα πτώματα έξω ακριβώς από το νοσοκομείο. Μια συνοικία καίγεται 72 ώρες και δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει. Εχουν φέρει 400 τανκς, κάθε σπίτι και τανκ. Μαζεύουν τον κόσμο από τα σπίτια, τα καταλαμβάνουν. Το πρωί χτύπησαν μόνοι τους κτίριο που κατέλαβαν, υπάρχουν Ισραηλινοί φαντάροι που πετάνε τα όπλα και κλαίνε, τους βλέπουμε.

Associated Press

Μάχες στη Νάμπλους
Τι άλλο να σας πω; Δεν μπορώ να σας περιγράψω. Τα πτώματα είναι το ένα πάνω στο άλλο στον καταυλισμό. Από το πρωί της Κυριακής τον χτυπάνε ασταμάτητα. Τα παιδιά εκεί είναι αποφασισμένα να πολεμήσουν, όχι να αυτοκτονήσουν, όπως λένε, αλλά να πολεμήσουν μέχρι το τελευταίο. Τους κάλεσαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αλλά δε βγήκε κανείς. Νομίζετε ότι οι Παλαιστίνιοι δε λυπούνται όταν σκοτώνονται μικρά παιδιά στο Ισραήλ; Γιατί κανείς δε λυπάται τους Παλαιστίνιους;».